15 χρονώ. «Ήμουν μικρός».
Έτσι, δε λέμε οι περισσότεροι; Όμως, κι εκείνος εκειδά, μήπως δεν ήτανε μικρός;
Ήταν βοσκός. Τον έλεγαν
Στάνκο. 15 χρονώ παιδάκι στα πρόβατα και στα λιβάδια.
«Που είναι, ρε, οι καλόγεροι;
Που κρύβονται;».
Ούτε που καταδέχτηκε ο μικρός να καταδώσει τους πατέρες. «Ρε, θα σου τσεκουρώσουμε τα χέρια! Θέλουμε τους καλογέρους!». Τίποτε ο μικρός. «Είμαι χριστιανός».
Ούτε που καταδέχτηκε ο μικρός να καταδώσει τους πατέρες. «Ρε, θα σου τσεκουρώσουμε τα χέρια! Θέλουμε τους καλογέρους!». Τίποτε ο μικρός. «Είμαι χριστιανός».
Βοσκός - αλλά, επίκουρος
καθηγητής γενεών και θυσιών. 15 χρονώ - αλλά, στη θυσία εβδομήντα.
Του τσεκούρωσαν τα χέρια
στεγνά, κοφτά και δίχως οίκτο. Οι χείρες του υπάρχουν έως σήμερα στη χώρα της Σερβίας,
όπου υψώνεται όμορφος ναός του Αγίου Στάνκο του Βοσκού.
Έδωσε
τα χέρια του, τη ζωή
του, για να μην καταδώσει τους πατέρες. Δεν κράτησε ξανά τη φλογέρα του.
Θα κρατάει εις τους αιώνες άρπα ενώπιον του Θρόνου του Κυρίου μας.
ΚΓΠ - 2017
Δείτε τας χείρας του Αγίου, τον όμορφο ναό του, που υψώνεται ΕΔΩ
Tags:
Συναξάρι