Τω καιρώ εκείνω, εγένετο εν τω εγγίζειν τον ᾿Ιησούν εις ῾Ιεριχώ τυφλός τις εκάθητο παρά την οδόν προσαιτών· ακούσας δε όχλου διαπορευομένου επυνθάνετο τι είη ταύτα. απήγγειλαν δε αυτώ ότι ᾿Ιησούς ο Ναζωραίος παρέρχεται. και εβόησε λέγων· ᾿Ιησού υιέ Δαυΐδ, ελέησόν με. και οι προάγοντες επετίμων αυτώ ίνα σιωπήση·
αυτός δε πολλώ μάλλον έκραζεν· υιέ Δαυΐδ, ελέησόν με. σταθείς δε ο ᾿Ιησούς εκέλευσεν αυτόν αχθήναι προς αυτόν. εγγίσαντος δε αυτού επηρώτησεν αυτόν λέγων· τι σοι θέλεις ποιήσω; ο δε είπε· Κύριε, ίνα αναβλέψω. και ο ᾿Ιησούς είπεν αυτώ· ανάβλεψον· η πίστις σου σέσωκέ σε. και παραχρήμα ανέβλεψε, και ηκολούθει αυτώ δοξάζων τον Θεόν· και πας ο λαός ιδών έδωκεν αίνον τω Θεώ.
1. Μην κλείνεις τον δρόμο...
Κόσμος πολύς ακολουθούσε τον Κύριο που ήδη πλησίαζε έξω από την Ιεριχώ. Καθώς προχωρούσε όλος αυτός ο λαός, ένας τυφλός ζητιάνος, που καθόταν στην άκρη του δρόμου, άκουσε τον θόρυβο, ρώτησε τι συμβαίνει και όταν έμαθε ότι θα περνούσε από εκεί ο Χριστός, άρχισε να φωνάζει δυνατά:
–Ιησού, ένδοξε απόγονε του Δαβίδ, σπλαχνίσου με, ελέησέ με!
Τότε αυτοί που προπορεύονταν, «επετιμων αυτώ ίνα σιωπήση»· με τόνο αυστηρό του έλεγαν να σωπάσει, διότι νόμιζαν ότι με τις φωνές του θα ενοχλούνταν ο Κύριος.
Οι άνθρωποι αυτοί, οι οποίοι μάλιστα δεν ήταν εχθροί του Χριστού αλλά ακόλουθοί Του, από λανθασμένη εκτίμηση των πραγμάτων στέκονταν εμπόδιο στο να γνωρίσει μια ψυχή το φως του Χριστού. Σε άλλη παρόμοια περίπτωση οι μαθητές του Χριστού είχαν εμποδίσει αυτούς που έφερναν τα παιδιά στο Χριστό για να τα ευλογήσει, επειδή νόμιζαν ότι δεν ήταν σωστό να απασχολούν τον Κύριο με μικρά παιδιά. Όμως ο Κύριος τους υπέδειξε να μην τα εμποδίσουν: «Άφετε τα παιδία και μη κωλύετε αυτά ελθείν προς με» (Ματθ. ιθ΄ 14).
Ας είμαστε κι εμείς προσεκτικοί, διότι μερικές φορές κάποιοι άνθρωποι είτε από άγνοια είτε από προκατάληψη δεν δίνουν σωστές συμβουλές. Λένε: «Τι κάνεις στην εκκλησία τόσην ώρα; Καλόγερος θα γίνεις;... Πως θα προχωρήσεις στη ζωή; Με το σταυρό στο χέρι;... Κάνε και μερικές υποχωρήσεις»... Αλίμονο αν στεκόμαστε εμπόδιο στους ανθρώπους που θέλουν να πλησιάσουν και να γνωρίσουν τον Χριστό. Ειδικότερα οι γονείς, οι δάσκαλοι κι οι παιδαγωγοί ας φροντίζουμε να διευκολύνουμε τον δρόμο των νέων ανθρώπων που αναζητούν στήριγμα και ελπίδα κοντά στο Χριστό.
2. Προσευχή με επιμονή και υπομονή
Ωστόσο ο φτωχός και περιφρονημενος από τους ανθρώπους τυφλός δεν απογοητεύτηκε. Παρά τις αντιδράσεις του πλήθους εκείνος επέμενε να ζητά βοήθεια από τον Κύριο και μάλιστα με πολύ μεγαλύτερη δύναμη: «Πολλώ μαλλον εκραζεν· υιέ Δαυΐδ, ελέησόν με».
Προσευχόμαστε κι εμείς στον Κύριο και παρακαλούμε να μας βοηθήσει στις διάφορες δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε. Όμως δεν βλέπουμε παντοτε άμεσο αποτέλεσμα. Ίσως παρουσιάζονται εμπόδια που δεν είχαμε υπολογίσει. Ας μην απογοητευόμαστε. Η προσευχή θέλει επιμονή και υπομονή. Εφόσον γνωρίζουμε ότι αυτό που ζητούμε από τον Θεό δεν είναι αντίθετο με το θέλημά Του, ας συνεχίσουμε να προσευχόμαστε με θερμή και ακατάβλητη πίστη. Με τη βεβαιότητα ότι το αίτημά μας κάποτε θα εκπληρωθεί, έστω και μετά από χρόνια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα επιμονής στην προσευχή είναι αυτό της αγίας Μόνικας, η οποία είχε πικραθεί πολύ από το παραστράτημα του υιού της Αυγουστίνου. Εκείνος νέος στην ηλικία είχε παρασυρθεί στην αθεία και την αμαρτωλή ζωή και είχε απομακρυνθεί από την Εκκλησία. Η πιστή μητέρα πονούσε για το τραγικό του ολίσθημα, αλλα δεν επαψε να ελπίζει. Δεκαεπτά ολοκληρα χρόνια έκανε προσευχή με πίστη και αγία επιμονή και τελικά το θαύμα έγινε. Ο επαναστάτης νέος μετανόησε ειλικρινά, βαπτίστηκε χριστιανός, αφιέρωσε τη ζωή του στη διακονία της Εκκλησίας και τελικά αναδείχθηκε άγιος, ο άγιος Αυγουστίνος επίσκοπος Ιππώνος. Αυτή είναι η δύναμη της προσευχής που γίνεται με ανυποχώρητη επιμονή και υπομονή.
3. Η πίστη που σώζει
Και ο τυφλός του σημερινού Ευαγγελίου ανταμείφθηκε για την επιμονή του. Ο Κύριος Ιησούς διέκοψε την πορεία Του, είπε να τον φέρουν κοντά Του και τον θεράπευσε λέγοντας: «Ανάβλεψον· η πίστις σου σέσωκέ σε». Απόκτησε το φως σου! Η πίστη που έχεις ότι είμαι ο απόγονος του Δαβίδ και ότι έχω τη δύναμη να σού δώσω την υγεία των ματιών σου, σε έσωσε από την αθεράπευτη τύφλωσή σου.
«Η πίστη σου σε έσωσε!». Τέτοια θερμη και ζωντανή πίστη έχουμε κι εμείς ανάγκη να αποκτήσουμε. Πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό ως Μεσσία και Λυτρωτή. Πίστη που χαρακτηρίζεται απο εμπιστοσύνη απόλυτη στην παντοδυναμία του Θεού. Πίστη η οποία δεν είναι θεωρητική, αλλά δοκιμάζεται πανω στα πράγματα, και μάλιστα με σκληρες δοκιμασίες και τεράστια εμπόδια που ορθώνονται μπροστά μας. Αν θεμελιώσουμε τη ζωή μας στη θερμή, ζωντανή και έμπρακτη πίστη, τότε πραγματικά μπορούμε να ελπίζουμε στη σωτηρία μας σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου: «Η πίστις σου σέσωκέ σε».
Πηγή
osotir.org