Ο
εγωισμός έχει ποικίλες μορφές και αποτελέσματα. Φοβερά τέκνα του, που
δημιουργούν μεγάλη θλίψη και κατάθλιψη στον άνθρωπο είναι η ζήλεια, ο
φθόνος και η επιθυμία να μας αγαπούν.
Ο Όσιος Γέροντας Πορφύριος τόνιζε ότι ο πνευματικός άνθρωπος πρέπει όλα
αυτά να τα καταπολεμά. Τόνιζε ότι δεν πρέπει να ζητάμε την αγάπη των
άλλων. Αντίθετα να καλλιεργούμε την αγάπη πρός τον Θεό, τον Θείο Έρωτα
και την αγάπη πρός τον πλησίον, νιώθωντας ένα με όλους.
Έλεγε σε πνευματικό του παιδί: ««Μακριά από την Ζήλεια. Τον κατατρώγει τον άνθρωπο. Από φθόνο, μία Μοναχή πρός άλλη, την φαντάστηκε να ασχημονεί με τον πνευματικό, και το έλεγε σαν πραγματικότητα.
Όλα γίνονται στον φθονερό άνθρωπο. Εγώ τα έζησα. Οι άνθρωποι με είχαν για καλό και ερχόντουσαν πολλοί για να εξομολογηθούν. Και μου τα έλεγαν με ειλικρίνεια.
Μακριά από αυτά τα γυναικίστικα παράπονα. Τον Χριστό, μωρέ, τον Χριστό να αγαπήσουμε με πάθος, με Θείο Έρωτα.
Ευτυχισμένος ο μοναχός που έμαθε να αγαπάει όλους μυστικά. Δεν ζητά από τους άλλους αγάπη, ούτε τον νοιάζει να τον αγαπούν.
Εσύ αγάπα όλους, και προσεύχου μυστικά μέσα σου. Ξεχύνε την αγάπη σου πρός όλους. Και θα έλθει ώρα που θα αγαπάς αβίαστα. Και θα νιώθεις, ότι όλοι σ’ αγαπούν…
Μερικοί μοναχοί, ιδίως γυναίκες, λένε:
– Μ’ αγαπάς;– Γιατί δεν μ’ αγαπάς; Πώ πώ! Πόσο μακριά είναι από την αγάπη του Χριστού! Φτώχεια, πνευματική φτώχεια.
Μή σε νοιάζει αν σ’ αγαπούν. Εσύ μόνο ξεχείλιζε από αγάπη Χριστού πρός όλους. Και τότε, μυστικά έρχεται μία μεταβολή, μία αλλαγή σ’ όλο το σύνολο. Αυτό που σου λέω είναι η καλύτερη ιεραποστολή»[159].
Ο άνθρωπος που έχει μεγάλο εγωισμό θέλει να είναι το επίκεντρο της προσοχής όλων. Επίσης, ζηλεύει όταν αγαπούν άλλους και όχι αυτόν.
Ο σοφός άγιος Πορφύριος έλεγε σε πνευματική του θυγατέρα, για την οποία νόμιζαν ότι πάσχει από κρίσεις επιληψίας:
«Εσύ έχεις μεγάλο εγωισμό μέσα σου, θέλεις να σ’ αγαπούνε όλοι. Και πολλές φορές, όταν δείς τους γονείς σου να περιποιούνται κάποιον αδερφό σου, έ! το κάνεις μόνη σου. Ξεύρεις πως γίνεται αυτό το πράγμα, και κάνεις έτσι και το κάνεις. Δηλαδή, ανοίγεις, σε κυριεύει ο δαίμονας και από κεί και πέρα τα χάνεις, πέφτεις κάτω, αφρίζεις, χτυπιέσαι, δαγκάνεις τα χείλη σου,… Για θυμήσου το, της λέω, ρέ κόρη;
Έ! αυτό το κάνω, μου λέει.Λέω «Πώς το κάνεις, γιατί το κάνεις;»
Νά, όταν με στενοχωρήσουν, δεν έχω τίποτ’άλλο να κάνω. Κάνω αυτό, για να το καταλάβουν, να μη με στενοχωρούν, να μ’ αγαπούν και να μου φέρνουνε εκείνο που θέλω»[160].
Οι φαινομενικά φοβερές κρίσεις επιληψίας σ’ αυτήν την κοπέλα δεν ήταν παρά εκδηλώσεις ζήλειας και πληγωμένου εγωισμού.
Αρχιμ. Σάββας Αγιορείτης[159]Γέροντος Πορφυρίου, Μη ζητάς να σ’ αγαπούν,http://1myblog.pblogs.gr/2008/08/mh-zhtas-na-s-agapoyn-p-porfyrios.html[160] Συνομιλία για την κατάθλιψη, σελ. 21.
Πηγή: hristospanagia3.blogspot.gr
Έλεγε σε πνευματικό του παιδί: ««Μακριά από την Ζήλεια. Τον κατατρώγει τον άνθρωπο. Από φθόνο, μία Μοναχή πρός άλλη, την φαντάστηκε να ασχημονεί με τον πνευματικό, και το έλεγε σαν πραγματικότητα.
Όλα γίνονται στον φθονερό άνθρωπο. Εγώ τα έζησα. Οι άνθρωποι με είχαν για καλό και ερχόντουσαν πολλοί για να εξομολογηθούν. Και μου τα έλεγαν με ειλικρίνεια.
Μακριά από αυτά τα γυναικίστικα παράπονα. Τον Χριστό, μωρέ, τον Χριστό να αγαπήσουμε με πάθος, με Θείο Έρωτα.
Ευτυχισμένος ο μοναχός που έμαθε να αγαπάει όλους μυστικά. Δεν ζητά από τους άλλους αγάπη, ούτε τον νοιάζει να τον αγαπούν.
Εσύ αγάπα όλους, και προσεύχου μυστικά μέσα σου. Ξεχύνε την αγάπη σου πρός όλους. Και θα έλθει ώρα που θα αγαπάς αβίαστα. Και θα νιώθεις, ότι όλοι σ’ αγαπούν…
Μερικοί μοναχοί, ιδίως γυναίκες, λένε:
– Μ’ αγαπάς;– Γιατί δεν μ’ αγαπάς; Πώ πώ! Πόσο μακριά είναι από την αγάπη του Χριστού! Φτώχεια, πνευματική φτώχεια.
Μή σε νοιάζει αν σ’ αγαπούν. Εσύ μόνο ξεχείλιζε από αγάπη Χριστού πρός όλους. Και τότε, μυστικά έρχεται μία μεταβολή, μία αλλαγή σ’ όλο το σύνολο. Αυτό που σου λέω είναι η καλύτερη ιεραποστολή»[159].
Ο άνθρωπος που έχει μεγάλο εγωισμό θέλει να είναι το επίκεντρο της προσοχής όλων. Επίσης, ζηλεύει όταν αγαπούν άλλους και όχι αυτόν.
Ο σοφός άγιος Πορφύριος έλεγε σε πνευματική του θυγατέρα, για την οποία νόμιζαν ότι πάσχει από κρίσεις επιληψίας:
«Εσύ έχεις μεγάλο εγωισμό μέσα σου, θέλεις να σ’ αγαπούνε όλοι. Και πολλές φορές, όταν δείς τους γονείς σου να περιποιούνται κάποιον αδερφό σου, έ! το κάνεις μόνη σου. Ξεύρεις πως γίνεται αυτό το πράγμα, και κάνεις έτσι και το κάνεις. Δηλαδή, ανοίγεις, σε κυριεύει ο δαίμονας και από κεί και πέρα τα χάνεις, πέφτεις κάτω, αφρίζεις, χτυπιέσαι, δαγκάνεις τα χείλη σου,… Για θυμήσου το, της λέω, ρέ κόρη;
Έ! αυτό το κάνω, μου λέει.Λέω «Πώς το κάνεις, γιατί το κάνεις;»
Νά, όταν με στενοχωρήσουν, δεν έχω τίποτ’άλλο να κάνω. Κάνω αυτό, για να το καταλάβουν, να μη με στενοχωρούν, να μ’ αγαπούν και να μου φέρνουνε εκείνο που θέλω»[160].
Οι φαινομενικά φοβερές κρίσεις επιληψίας σ’ αυτήν την κοπέλα δεν ήταν παρά εκδηλώσεις ζήλειας και πληγωμένου εγωισμού.
Αρχιμ. Σάββας Αγιορείτης[159]Γέροντος Πορφυρίου, Μη ζητάς να σ’ αγαπούν,http://1myblog.pblogs.gr/2008/08/mh-zhtas-na-s-agapoyn-p-porfyrios.html[160] Συνομιλία για την κατάθλιψη, σελ. 21.
Πηγή: hristospanagia3.blogspot.gr
Πηγή: https://synaxipalaiochoriou.blogspot.gr/