-Πώς είναι έξω ο κόσμος παπά Νικόλα;-Τί
να σας πώ, βρέ Πατέρες μου, ακρίβεια, ακρίβεια, ακρίβεια και γύμνια στο
κατακόρυφο. Γι᾿ αυτό λέγανε οι Παλιοί ότι, όταν θα γυρίζουν οι άνθρωποι
γυμνοί στους δρόμους, θα έλθη το τέλος του κόσμου. Το πιό εύκολο
πράγμα στο κόσμο σήμερα είναι να αμαρτήση κανείς. Αλλ᾿ όμως υπάρχουν και
καλοί.. Χριστιανοί. Υπάρχουν, υπάρχουν και καλές οικογένειες και καλά
αγόρια και κορίτσια, αλλά υπάρχουν και …διαβόλοι ουκ ολίγοι. Πάντως,
Πατέρες μου, σήμερα οι ευσεβείς γίνονται ευσεβέστεροι και οι ασεβείς
ασεβέστεροι. Ο κόσμος έξω μας θέλει να είμαστε προσεκτικοί. Όχι στα
σπίτια για κεράσματα και γνωριμίες, διότι δεν ξέρουμε τι μπορεί να μας
συμβή.Κάποια ημέρα μπήκα στο λεωφορείο. Με είδε μία νεαρή κοπέλλα με
μίνι φούστα και αισθάνθηκε ντροπή. Άρχισε να τραβάη την φούστα της. Της
είπα. «Πήγαινε στην μοδίστρα να σου την μακρύνη. Μη την τραβάς γιατί θα
την ξηλώσης και θάναι χειρότερα. Εκείνη ντροπιάστηκε και δεν μου
μίλησε…*****Μιά άλλη φορά ταξίδευα από την Αθήνα για την Θεσσαλονίκη με
το τραίνο. Δίπλα μου συνταξίδευαν και 2-3 φοιτήτριες. Με ερώτησαν να
τους εξηγήσω το μυστήριο της αειπαρθενίας της Θεοτόκου. Πως δηλαδή η
Παναγία μας γέννησε παιδί και ταυτόχρονα είναι Παρθένος.-Ακούστε, βρέ
παιδιά μου, τους είπα. Βλέπετε τώρα που ταξιδεύουμε ο ήλιος ρίχνει τις
ακτίνες του στην γή. Μία δεσμίδα απ᾿ αυτές μπαίνουν μέσα στο βαγόνι μας
από το τζάμι. Χρειάζεται να σπάσουν το τζάμι για να μπούν μέσα;-Όχι,
πάτερ, δεν σπάζουν το τζάμι.-Έε, έτσι ακριβώς συνέβη και με το μυστήριο
της αειπαρθενίας της Παναγίας μας. Μπήκε μέσα της το πύρ του Αγίου
Πνεύματος, την άφησε κατά τρόπο ανερμήνευτο έγκυον, χωρίς να σπάση τα
δεσμά της αειπαρθενίας της.Εξεπλάγησαν με το παράδειγμα αυτό. Δεν είναι
δικό μου, αλλά από κάποιο βιβλίο το διάβασα.*****Ένα βράδυ βρέθηκε στον
σιδηροδρομικό σταθμό Λαρίσης της Αθήνας. Είχε κατέβει από την
Θεσσαλονίκη και περίμενε την αυτοκινητάμαξα ώρα 11 την νύκτα για να
συνεχίση το ταξίδι του μέχρι την πατρίδα του την Τρίπολι. Τον
ειδοποίησαν να κατέβη, διότι πεθαίνει ο αδελφός του. Ντυμένος με τα
καθαρά και σιδερωμένα ρούχα του, μεγαλοπρεπής και αυστηρός στην όψι,
έκανε βόλτες στην ευρύχωρο πεζοδρόμιο του σταθμού. Κάποιος νυκτοδιαβάτης
τον ακολουθούσε από πίσω και συχνά τον ενωχλούσε ζητώντας χρήματα ίσως
για τα ναρκωτικά του ή και για το ποτό του…Ο παπά Νικόλαος στάθηκε
αγέρωχα, του έριξε μιά βλοσυρή ματιά και συνέχισε τις βόλτες του.
Εκείνος ο παράξενος επισκέπτης να μη σταματά τις ενοχλήσεις του.Ο Παπάς
έβγαλε το κομποσχοίνι του και φώναζε τους Αρχαγγέλους του.«Άγιοι
Αρχάγγελοι, σώστε με από τούτον τόν…τόν…ορατόν διάβολον».Αλλά που να
ησυχάση ο νυκτερινός αυτός…πειρασμός. Ξαφνικά ο παπά Νικόλαος στέκεται
μπροστά του. Βγάζει ένα τεράστιο μαυρομάνικο σουγιά της Κατοχής από τον
κόρφο του και του λέγει απειλητικά:«Τόν βλέπεις; Θα σου τον μπήξω στην
ραχοκοκκαλιά σου….».Εξαφανίσθηκε ο ορατός…διάβολος και ο παπά Νικόλαος
έβαλε τό…σπαθί του στην θέσι του, συνεχίζοντας τις βόλτες του μέχρι ότου
ήλθε η άμαξα, μπήκε μέσα και συνέχισε το ταξίδι του.Όταν γύρισε μου
διηγήθηκε πολύ παραστατικά τον θρίαμβό του, λέγοντας:«Οι Αρχάγγελοι με
φώτισαν να βγάλω τον σουγιά. Τον παίρνω μαζί μου για άμυνα και ασφάλεια.
Δεν τον βγάζω πάντοτε, αλλά…όταν κινδυνεύω. Όχι βέβαια για να σφάξω,
αλλά για να αμυνθώ…»Σημεία Καιρών
Πηγή: http://akrovolistishellas.blogspot.com/2018/01/blog-post_89.html
Πηγή: http://akrovolistishellas.blogspot.com/2018/01/blog-post_89.html
Πηγή: https://synaxipalaiochoriou.blogspot.gr/