Τα χρώματα για τα αυγά τα έφτιαχναν από διάφορα φυτά. Από κρεμμύδια γινόταν το μελί, από άχυρο ή από φύλλα αμυγδαλιάς το κίτρινο, το ανοικτό κόκκινο από παπαρούνες.
Το πρώτο αυγό που έβαφαν ήταν της Παναγίας και το έβαζαν στο εικονοστάσι. Με αυτό σταύρωναν τα παιδιά από το κακό το μάτι. Σε μερικά μέρη έβαζαν σε ένα κουτάκι τόσα αυγά όσα ήταν τα μέλη της οικογένειας και τα πήγαιναν το βράδυ στην εκκλησία, για να διαβαστούν στα 12 Ευαγγέλια. Τα άφηναν κάτω από την Αγία Τράπεζα έως την Ανάσταση και τότε κάθε οικογένεια έπαιρνε τα δικά της. Αυτά τα αυγά ήταν «ευαγγελισμένα» και τα τσόφλια τους τα παράχωναν στους κήπους και τις ρίζες των δέντρων για να καρπίσουν.
Παρόμοια τύχη είχαν και τα αυγά που έκαναν οι κότες τη Μεγάλη Πέμπτη.
Άμα η κότα ήταν μαύρη, ακόμα καλύτερα! Τα αυγά της είχαν θαυμαστές
ιδιότητες και μπορούσαν να διώξουν κάθε κακό. Τα αυγά τα
Μεγαλοπεφτιάτικα περνούσαν τον πονόλαιμο, φύλαγαν το αμπέλι από το
χαλάζι, έδιωχναν μακριά το σκαθάρι…
Οι γυναίκες και τα κορίτσια στόλιζαν τα αυγά, τα «έγραφαν» ή τα «κεντούσαν».
Πάνω στα άσπρα αυγά έγραφαν με λειωμένο κερί ευχές, σχεδίαζαν σκηνές
από τη ζωή του Χριστού, πουλιά κ.ά. Έριχναν μετά τα αυγά στην κόκκινη
μπογιά και, μέχρι να λιώσει το κερί, έμεναν τα γράμματα και τα σχέδια
άσπρα.
Τα «ξομπλωτά» ή «κεντημένα» αυγά,
που στη Μακεδονία τα έλεγαν και «πέρδικες» καθώς συχνά είχαν πάνω τους
πουλιά (ή ίσως και γιατί ξεχώριζαν, όπως και οι πέρδικες, για την
ομορφιά τους), θύμιζαν συχνά μικρογραφίες. Το ένα ήταν καλύτερο από το
άλλο! Αυτά έστελναν δώρο οι αρραβωνιασμένες στο γαμπρό και οι
βαφτισιμιές στους νονούς και τις νονές τους, σε όλα τα αγαπημένα
πρόσωπα.
Tags:
Λαογραφία-ιστορία