Όταν στη ζωή μας όλα βαίνουν καλώς τότε δεν είναι καθόλου δύσκολο η ψυχολογία μας και η κατάστασή μας να είναι καλή.ωραιότητα της πατερικής αυτής βιωματικής γνώσης, που αποτελεί προϊόν της σχέσης τους με το Θεό.
Όταν όμως αρχίζουν οι δοκιμασίες, τότε αναδεικνύονται τα πνευματικά προβλήματα που κουβαλάμε στην ύπαρξή μας.
Το πνεύμα ιδιοτέλειας που μας διακατέχει. Η νοσηρή θρησκευτικότητα η οποία έχει γίνει ένα με μας.
Εφόσον έχω μία σχέση με την Εκκλησία, τότε λοιπόν δικαιούμαι εκ προοιμίου να έχω μία ζωή η οποία δεν έχει δοκιμασίες, διότι θεωρούμαι ο εκλεκτός του Θεού.
Όταν έρθει η δυσκολία τα βάζω μαζί του γιατί δεν με φύλαξε.
Αυτά δείχνουν ότι δεν αγαπούμε το Θεό δωρεάν, αλλά τον χρειαζόμαστε για το «πορτοφολάκι» του.
Δηλαδή ακολουθούμε μία μεταποιημένη ιουδαΐζουσα νοοτροπία, των ευλογημένων και των καταραμένων.
Και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις των ανθρώπων που τα βάφουν μαύρα, πιστεύοντας ότι ο Θεός τους εγκατέλειψε, ενώ εκείνη τη στιγμή συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.
Η ταλαιπωρία που βιώνουμε, μας κάνει να ομοιάζουμε έστω και ελάχιστα, με τον Εσταυρωμένο Χριστό, γι'αυτό και εκείνος μας συμπονά ως συμπάσχων, έχοντας περάσει από το εκούσιο πάθος στο σταυρό.
Συμβαίνει συχνά να συγκρούεται με τη λογική μας και με τα θέλω μας η κατάσταση που βιώνουμε, λόγω της πνευματικής μας ανωριμότητας.
Οι λογισμοί απιστίας μας κυριεύουν και η δοκιμασία της πίστεως με τον πειρασμό γίνεται ολοένα και αυξανόμενη.
Ένα πολύ σημαντικό δεδομένο είναι ότι, τις περισσότερες φορές υπάρχει και μία εσχατολογική σημασία, την οποία δυστυχώς αγνοούμε τη στιγμή της δοκιμασίας.
Ποτέ δεν πρέπει να αγνοηθεί το γεγονός ότι ο Θεός μας βλέπει ως όντα που καλούμαστε να γίνουμε κοινωνοί του και δεν είναι προσωρινή η προσοχή του επάνω μας, για να περιορίζεται μόνο σ'αυτή τη ζωή.
Πρέπει να έχουμε υπομονή και εμπιστοσύνη στο Θεό.
Εκείνος γνωρίζει πότε θα είναι η κατάλληλη στιγμή, για να μας απαλλάξει από την κάθε δύσκολη κατάσταση. Άλλωστε δεν είναι αίτιος εκείνος γι'αυτό που μας ταλαιπωρεί, όπως μας τονίζει και ο Μέγας Βασίλειος. [1]
Γι'αυτό να πρέπει να προσέξουμε με το γογγυσμό και τη φθορά που μας προκαλεί, ενώ ταυτόχρονα, δεν μας αφήνει και να προσευχηθούμε.
Είναι ξεκάθαρα πτώση και πισωγύρισμα να αρχίζουμε τα μοιρολόγια σαν τις γεροντοκόρες.
Οι δοκιμασίες, μας ενισχύουν με κατάλληλες εμπειρίες τις οποίες θα τις χρειαστούμε στο μέλλον για περισσότερη υπομονή.
Η εμπειρία των χριστιανών μέσα από τη ζωή της Εκκλησίας εδώ και πολλούς αιώνες, ήταν μέσα από τρικυμίες να πορεύονται έχοντας πηδαλιούχο το Χριστό. Πότε δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα ο δρόμος του χριστιανού. [2]
Γι'αυτό πολύ σοφά και ο Μέγας Αντώνιος στο γεροντικό, μας λέει ότι χωρίς δοκιμασίες κανείς δεν σώζεται.
Απαιτείται αγώνας και υπομονή όπως έκανε ο Ιώβ.
Είναι ένας καθρέπτης λοιπόν οι δοκιμασίες και ένα καλό τεστ που θα δείξει σε ένα βαθμό την πνευματική μας κατάσταση.
Θα μας «ξεγυμνώσουν» πραγματικά και αυτό θα μας βοηθήσει για τη συνέχεια, όσο κι αν δεν είναι ευχάριστες για κανένα την ώρα που τις βιώνουμε.
_________________________________________
[1] Μέγας Βασίλειος
«Ὅτι οὐκ ἐστίν αἴτιος τῶν κακῶν ὁ Θεός», P.G., 31,344.
[2] Πραξ. 14, 22
«διὰ πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ».
ΠΗΓΗ
Tags:
Διδάγματα