Γεννήθηκε το 1870 και παντρεύτηκε το 1890 τον Γεώργιο Τσιτουρίδη ο οποίος χειροτονήθηκε ιερέας και εφημέρευε στο χωριό τους Τσόπλη ή Δερμιτζίκιοϊ της Ορτού (Κοτυώρων) του Πόντου. Απέκτησαν έξι κόρες..
και ένα γυιό που εκοιμήθη μικρός. Η πρεσβυτέρα Κυριακή ήταν απλή, ευλαβέστατη και πολύ ελεήμων. Πονούσε και έκλαιγε όταν έβλεπε την δυστυχία των ανθρώπων. Είχε πάντα ανοιχτή την πόρτα του σπιτιού της όπου εύρισκαν φαγητό και ζεστασιά οι φτωχοί και πεινασμένοι, και τόπο για να μείνουν οι ξένοι.
Τό έτος 1903 ο παπα–Γιώργης με την οικογένειά του μετανάστευσε και εγκαταστάθηκε στο χωριό Άταρα ή Αζάντα της περιοχής Σοχούμ της Γεωργίας. Ήταν ο μοναδικός ιερέας της περιοχής όπου ζούσαν πολλοί Έλληνες πρόσφυγες. Λειτουργούσε, βάπτιζε, στεφάνωνε και διάβαζε τους αρρώστους. Στο σπίτι του κατέφευγαν κάθε μέρα δεκάδες πρόσφυγες που δεν είχαν “πού την κεφαλήν κλίναι”. Η πονόψυχη πρεσβυτέρα ακούραστη ζύμωνε, μαγείρευε και έτρεφε όλους τους φτωχούς που κατέφευγαν στο σπίτι τους. Τους αγαπούσε και τους παρηγορούσε σαν παιδιά της. Επειδή δεν χωρούσαν να φιλοξενηθούν όλοι στο μικρό τους σπιτάκι, ζήτησε από τον παπα–Γιώργη να φτιάξη ένα μεγάλο ξενώνα και έτσι μπορούσε να φιλοξενή μέχρι εκατό άτομα.Η ευλαβής πρεσβυτέρα, ενώ έτρεφε τόσα πεινασμένα στόματα, η ίδια έκανε κάθε μέρα ενάτη. Μέχρι τον Εσπερινό δεν έτρωγε και δεν έπινε τίποτε. Πήγαινε στην Εκκλησία, έπαιρνε αντίδωρο και μετά έτρωγε. Κρέας και αρτύσιμα δεν έτρωγε παρά μόνο λαχανικά και φρούτα.

(Από το βιβλίο «
Ασκητές μέσα στον κόσμο». Κεντρική διάθεση βιβλίου: Ιερόν Ησυχαστήριον «Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος», Μεταμόρφωσις Χαλκιδικής)
(Πηγή ψηφ. κειμένου: enromiosini.gr)https://alopsis.gr
Πηγή:
synaxipalaiochoriou.blogspot.com