Προσευχητάρι >> Το Μικρό Απόδειπνο

 

Μετά το ευλογητόν, 

Ὁ Ἱερεύς: Εὐλογητός ὁ Θεός ἠμῶν πάντοτε, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.
Ὁ Ἀναγνώστης: Ἀμήν.

Ψαλμός ρμβ΄ (142)

Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησίν μου ἐν τή ἀληθεία σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τή δικαιοσύνη σου• καί μή εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου, ἐκάθισε μέ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἔπ ἐμέ τό πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πάσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. διεπέτασα πρός σέ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί.  Ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου μή ἀποστρέψης τό πρόσωπόν σου ἄπ ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. ἀκουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό ἔλεός σου, ὅτι ἐπί σοῖ ἤλπισα• γνώρισον μοί, Κύριε, ὁδόν, ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μου• ἐξελού μέ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρός σέ κατέφυγον. δίδαξον μέ τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἰ ὁ Θεός μου• τό πνεῦμά σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει μέ ἐν γῆ εὐθεία. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τή δικαιοσύνη σου ἑξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλός σου εἰμι.

Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στίχος ἅ΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίω, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ.

Θεός Κύριος....
 

Στίχος β΄. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσαν μέ, καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.

Θεός Κύριος....

Στίχος γ΄. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὔτη, καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἠμῶν.

Θεός Κύριος....

Ήχος δ. Ο Υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Ως Ιεράρχης του Χριστού αιγληφόρος, και ιατρός των ασθενούντων μερόπων και πρεσβευτής Λουκά προς τον Φιλάνθρωπον, τους επιζητούντας σου την θεόσδοτον χάριν, μη ελλείπεις άγιε από πάσης ανάγκης και χαλεπών του βίου αναγκών διαφυλάττων ταις θείαις πρεσβείαις σου.

Δόξα Πατρί.

Ήχος α. Τον τάφο σου, Σωτήρ.

(Ποίημα του Ιερομον. π. Αθαν. Σιμωνοπετρίτη, Υμνογράφου της Μεγ. του Χριστού Εκκλησίας)

Δεσμά και φυλακάς,  εν Χριστώ υπομείνας,  και πλείστους διωγμούς, δι’ αγάπην Κυρίου,  Λουκά παμμακάριστε,  ουρανόθεν απόστειλον,  την βοήθειαν,  τοις εν δεσμοίς και ανάγκαις,  και αξίωσον  εν μετανοία περάσαι,  του βίου το πέλαγος.

Θεοτοκίον.

Καί νῦν καί ἀεί

Ου σιωπήσωμεν ποτέ, Θεοτόκε,  τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι,  ειμή γαρ συ προϊστασο πρεσβεύουσα,  τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων;  Τις δε διεφύλαξεν έως νυν ελευθέρους;  Ουκ αποστώμεν, Δέσποινα, εκ σου,  σους γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.

Ο Αναγνώστης: Ν' (50) Ψαλμός

Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημα μου. Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί δια παντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιον σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς με αγαλλίασιν και ευφροσύνην αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου, και πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου σου και το πνεύμα το Άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξον με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε τα χείλη μου ανοίξεις και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσιν σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν, ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουθενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιων, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Και ο κανών ου η ακροστιχίς
«Λουκά ιατρέ τους νοσούντας ίασαι. Ιωήλ»
ΩΔΗ α΄. Ήχος πλ. δ'. Υγράν διοδεύσας.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών..

Λουκα αρχιθύτα τον Ιησούν, πάντοτε δυσώπει υπέρ πάντων υμών λιταίς ,νόσων λυτρωθήναι δυσιάτων, και δυσπραγίας του βίου πανόβλιε .

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.. 

Ορμάς τας άτακτους των ηδονών, Λουκά και εννοίας, ψυχοφθόρους των γεηρών, τη ση προστασία Ιεράρχα, εκ της ψυχής μου ανάσπασον πρόρριζον.

Δόξα Πατρί. 

Υφέρπων δολίως ο πονηρός, προσβάλλει με όντως αρρωστήμασι τοις δεινοίς, αλλ’ ως θεοκίνητος ακέστωρ, την ιατρείαν Λουκά δός μοι τάχιστα.

Και νύν. 

Καμάτου του σώματος και ψυχής, τους δούλους σου μήτερ, ελευθέρωσον σαις λιταίς και χάρισε πάσιν την ελπίδα του πλατυσμού και ανέσεως δέσποινα.

ΩΔΗ γ΄. Ουρανίας αψίδος.
Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Απορρήτως την χάριν, τα σα οστά δίδωσι, τοις προσερχομένοις εν πίστει, ταύτα ασπάσασθαι εν Σαγματά τη μονή, και εν τη χώρα Ρωσίας, ως πηγή ζωής, Λουκά αοίδιμε.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ιαθήναι λιταίς σου, παρακαλώ άγιε, εκ της ταραχής του νοός μου και της δειλίας μου, συ γαρ ως εύτολμος εν τοις καιροίς τοις εσχάτοις, Χριστού την αλήθεια, Λουκά εκήρυξας.

Δόξα Πατρί.

Αρχιθύτης υπάρχων, εν ουρανώ έπαρον, τας σεπτάς σου χείρας θεόφρον, προς τον Φιλάνθρωπον, απαλλαγήναι με, αμπλακημάτων παντοίων, ως αν την σωτήριον, τρίβον πορεύσομαι.

Και νύν.

Tας συμβάσεις του βίου και δυσμενή σκάνδαλα, τας επιφοράς του βελίαρ και μηχανήματα γήινων θέλγητρα και των ματαίων ορέξεις αφ ημών απόστησον Παντοβασίλισσα.

Διάσωσον ω Ιεράρχα Λουκά τους σε ανυμνούντας εκ κινδύνων και πονηρών καταστάσεων και εκ των νόσων κατ’ άμφω σημειοφόρε.

Επίβλεψον εν ευμενεία Πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.

Αίτησις, το κάθισμα.
Πρεσβεία θερμή.

Εν χρόνοις τοις νύν, Λουκά Αρχιεπίσκοπε, εφάνης πιστοίς παραμυθία άφατος διο μη παύση άγιε συντηρών προμηθεία τη κρείττονι, ως παρρησίαν σχών εν ουρανώ, τους πόθω φωνούντας το σον όνομα.

Ωδή δ΄. Εισακήκοα Κύριε.
Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ρίζαν έκοψον Άγιε της δαιμονικής σαφώς αθεότητος και Λουκά προς αγαθότητα ίθυνας ψυχάς των ανυμνούντων σε.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Επι σοι τας ελπίδας μου έχων Ιεράρχα σεβασμιώτατε, νυσταγνόν της ραθυμίας μου, στήσαι ο φιλόυλος εφίεμαι.

Δόξα Πατρί.

Τω φλογμώ παραβάσεων και ασεβημάτων Λουκά Επίσκοπε εκτακείσαν την καρδίαν μου δρόσισον ρανίσι του ελέους σου.

Και νύν.

Ο υπάρχων αχώρητος και πληρών τα πάντα Θεός εχώρησεν εν τη μήτρα σου Πανάμωμε ον υπέρ ημών αει ικέτευε.

Ωδή ε΄. Φώτισον ημάς.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ύψωσον Λουκά προς την άνωθεν λαμπρότητα τα νοήματα ημών των εμπαθών διαλύων αμαρτίας τα φαντάσματα.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Στόνον των ψυχών και σωμάτων τα αλγήματα Ιεράρχα ζωηφόροις σου λιταίς μη ελλίπης ιατρεύσαι των τιμώντων σε.

Δόξα Πατρί

Νυν εν Σαγματά τας μερίδας των λειψάνων σου οι μονάζοντες κατέχοντας Λουκά τοις ευχαίς εκζητούσι την ειρήνευσιν.

Και νύν

Όν υπερφυώς Θεοτόκε απεκύησας δυσωπούσα μη ελλίπης εσαεί εκλυτρώσασθε ημάς εξ απογνώσεως.

Ωδή ς΄. Την δέησιν εκχεώ.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Συστήματα πονηρών εκύκλωσαν τας ψυχάς ημών Λουκά Ιεράρχα και σαρκικών τα αμέτρητα πάθη προς ακρασίας τον λάκκον καθέλκουσι ημάς τους κράζοντας προς σε εκ φθοράς τους ικέτας σου λύτρωσον

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Οδήγησον προς λιμένα εύδιον Ιεράρχα του Χριστού τους πεσόντας εν κλυδωνίω της ζάλης του βίου και εν αβύσσω παγίδων του όφεως ως κεκτημένος προς Θεόν την καλήν παρησίαν πανεύφημε.

Δόξα Πατρί.

Υπάρχων των λογισμών ανάπλεως Ιεράρχα πολυφρόντιδος βίου και μερίμνων καθ' εκάστην ο τάλας εν ηδοναίς ψυχοφθόροις του σώματος εκ βάθους αίρω την φωνήν προς το θείον με φως καθοδήγησον.

Και νύν.

Νυν βάρει των εμπαθών πταισμάτων μου καλυφθήσα η καρδία μου σθένει, και μη τολμών ατενίσαι προς ύψος του ουρανού Θεοτόκε ο άσωτος αιτούμαι άφεσιν κακών πανσθενεί σου πρεσβεία Θεόνυμφε.

Διάσωσον ω Ιεράρχα Λουκά τους σε ανυμνούντας εκ κινδύνων και πονηρών καταστάσεων και εκ των νόσων κατ άμφω σημαιοφόρε.

Άχραντε η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, έπ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Αίτησις

Α΄ Κοντάκιον

Ήχος β'. Τοις των αιμάτων σου.

Ως Ιεράρχης Λουκά αξιάγαστε Συμφερουπόλεως πάσης και Πρόεδρος τοις προσιούσιν εν πίστει τη λάρνακα των σων λειψάνων αγίασον χάριτι παρέχων κατ' άμφω την ίασιν.

Β΄ Κοντάκιον.

Ήχος δ΄. Ο Υψωθείς

(Ιερομονάχου π. Αθανασίου Σιμωνοπετρίτη, Υμνογράφου της Μεγ. του Χριστού Εκκλησίας)

Διά Χριστόν τον δεσμευθέντα αθώως, και εν σταυρώ προσηλωθέντα αδίκως, Λουκά δεσμά υπήνεγκας σκληρά και φυλακάς, όθεν ως πεπείρασαι, ιεραίς ικεσίαις, δεσμουμένοις χάρισαι, καρτερίαν γενναίαν, και ελευθέρους δείξον εκ κλοιών, της αμαρτίας, φιλάνθρωπε Άγιε.

Και ευθύς το Προκείμενον. Ήχος δ΄.

Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει, και ωσεί κέδρος η εν τω Λιβάνω πληθυνθήσεται.(δίς)

Στίχ. Πεφυτευμένος εν τω Οίκω Κυρίου, εν ταις αυλαίς του Θεού ημών εξανθήσει.

Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει, και ωσεί κέδρος η εν τω Λιβάνω πληθυνθήσεται.

Ο Ιερεύς

Και υπέρ του καταξιωθήναι ημάς της ακροάσεως του αγίου Ευαγγελίου, Κύριον τον Θεόν ημών ικετεύσωμεν

Εκ τού κατά Λουκάν αγίου Ευαγγελίου το ανάγνωσμα (ΣΤ΄. 17-19).

Τω καιρώ εκείνω ήλθε προς τον Ιησούν όχλος μαθητών αυτού, και πλήθος πολύ λαού, από πάσης της Ιουδαίας και Ιερουσαλήμ και της παραλίου Τύρου και Σιδώνος, οι ήλθαν ακούσαι αυτού, και ιαθήναι από των νόσων αυτών, και οι οχλούμενοι υπό πνευμάτων ακαθάρτων και εθεραπεύοντο. Και πας ο όχλος εζήτει απτεσθαι αυτού, ότι δύναμις παρ' αυτού εξήρχετο, και ιάτο πάντας. (Θ΄. 1-2). Συγκαλεσάμενος δε τους δώδεκα Μαθητάς αυτού έδωκεν αυτοίς δύναμιν και εξουσίαν επί πάντα τα δαιμόνια, και νόσους θεραπεύειν. Και απέστειλέν αυτούς κηρύσειν την βασιλείαν του Θεού, και ιάσθαι τους ασθενούντας. (Ι΄. 16-21). Και έλεγεν αυτοίς. Ο ακούων υμών, εμού ακούει, και ο αθετών υμάς, εμέ αθετεί, ο δε εμέ αθετών, αθετεί τον αποστείλαντά με. Υπέστρεψαν δε οι εβδομήκοντα μετά χαράς, λέγοντες. Κύριε, και τα δαιμόνια υποτάσσεται ημίν εν τω ονόματί σου. Είπε δε αυτοίς. Εθεώρουν τον Σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα. Ιδού δίδωμι υμίν την εξουσίαν του πατείν επάνω όφεων και σκορπίων , και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού , και υμάς ου μη αδικήση. Πλήν εν τούτω μη χαίρετε, ότι τα πνεύματα υμίν υποτάσσεται, χαίρετε δε μάλλον, ότι τα ονόματα υμών εγράφη εν τοίς ουρανοίς. Εν αυτή τη ώρα ηγαλιάσατο τω Πνεύματι ο Ιησούς, και είπεν. Εξομολογούμαι σοι, Πάτερ, Κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλλυψας αυτά νηπίοις, ναι, ο Πατήρ, ότι ούτως εγένετο ευδοκία έμπροσθεν σου.

Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

Δόξα Πατρί.

Ταις του Ιεράρχου, πρεσβείαις ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.

Και νυν.

Ταίς της Θεοτόκου, πρεσβείαις ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.

Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεος σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου, εξάλειψον το ανόμημά μου.

Προσόμοιον.

Ήχος πλ. β'. Όλην αποθέμενοι

Άγιε Ανάργυρε Ρωσίας πάσης το κλέος της Συμφερουπόλεως ένδοξε διδάσκαλε και Επίσκοπε τας δεινάς μάστιγας των αρρωστημάτων πυρετών τε και τα τραύματα των προσιόντων σοι ίασαι Λουκά τω ελέει σου και ταις ικετηρίαις προς τον σον Φιλάνθρωπον Κύριον. Πάντιμε ακέστορ ελπίς κεκμηκότων αρραγής μη επιλάθη δωρήσασθε πάσι τα ευφρόσυνα.

Δέησις υπό του Ιερέως.

Σώσον, ο Θεός, τον λαόν σου...

Κύριε, ελέησον (12κις)

Ωδή ζ . Οι εκ της Ιουδαίας.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Τη ση σκέπη προστρέχω Ιεράρχα αιτούμενος την καρδιάν μου την γέμουσαν ακάνθας της υπερηφανίας και δαιμόνων θρασύτητος αποκαθάραι ταις σαις εντεύξεσι Λουκά μου.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Αγιώτατε Πάτερ νοητών Αιθιόπων και κακοτρόπων βροτών συμβάσεως αλόγου και της κακοπραγίας ανωτέρους συντήρησον τους εξαιτούντας Λουκά την σην επικουρίαν.

Δόξα Πατρί

Στηριγμόν εν τη θλίψει εν πελάγει του βίου του Σαγματά η μονή τα λείψανα σου πάτερ κατέχουσα το θάρσος καθ’ εκάστην αρύεται. Ίνα προς πλάτος χαράς της όντως καταντήση.

Και νύν.

Ιησού τας αγκάλας της θερμής σου αγάπης και θυμηδίας ομού υπάνοιξον μοι Σώτερ λιταίς της σης τεκούσης ίνα ψάλλω γηθόμενος ο των Πατέρων ημων Θεός ευλογητός ει.

Ωδή η . Τον Βασιλέα.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ατρέμας Πάτερ προ των βημάτων αθέων ωμολόγησας Χριστόν Εσταυρωμένον ον μη διαλίπης υπέρ ημών λιτάζων.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Σοφίας μάκαρ της θεϊκής ων δοχείον τον θυμόν και ταραχώδεις εννοήσεις θραύσον της ψυχής μου Λουκά σημειοφόρε.

Δόξα Πατρί.

Άγιε λύσον της ταλαιπώρου ψυχής μου και του σώματος τους πόνους και οδύνας, συ γαρ, Αρχιθύτης τυγχάνεις και ακέστωρ.

Και νύν.

Ισχύς η όντως και η ελπίς και το φάος ,η παράκλησης και ίαμα κατ' άμφω Δέσποινα υπάρχεις ημών των ορθοδόξων.

Ωδή θ . Κυρίως Θεοτόκον.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ιάτρευσον τας νόσους των ψυχοπασχόντων και αλγουμένων Λουκά υπέρ έννοιαν διευθετών τας εννοίας αυτών μακάριε.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ως μέλισσα ετρύγεις την σοφίαν πάσσαν επί της γης Ιεράρχα αοίδιμε διο νοός μου απέλασον την σκοτόμαιναν.

Δόξα Πατρί.

Ηδέως οι Πατέρες μάνδρας Σαγματίου τα σα οστά ως μαργάρους κατέχοντες επιζητούσιν θεόφρον την σην αντίληψιν.

Και νύν.

Λαόν των ορθοδόξων φύλαττε εκ λύκων αιρετικών Παναγία Πανύμνητε αποκαλύπτουσα πάσαν αυτών κακότητα.

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΑ

Άξιον εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον, και Μητέρα του Θεού ημών.

Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, σε μεγαλύνομεν.

Χαίροις επισκόπων ο κοινωνός της Ρωσίας πάσης ο θεόσοφος ιατρός χαίροις της Κριμαίας ο θείος ποιμενάρχης Λουκά των Ορθοδόξων ο νέος άγιος.

Έχων την σοφίαν παρά Θεού των νενοσηκότων εθεράπευες τα δεινά και τους πεπτοκότας εν λάκκω των αθέων τη ση δυνάμει Πάτερ Λουκά εξήρπασας.

Πάντα τα ονείδη δια Χριστόν, φύλακας διώξεις και αικίας σωματικάς σκύβαλα ηγήσω και έφερες γενναίως Λουκά σημειοφόρε και ακατάβλητε.

Θαύματα τεράστια τω λαώ η σεπτή σωρρός σου εν Ρωσία επιτελεί, και εν Σαγματίω, εκ ταύτης αι μερίδες εκβλύζουσιν ιάσεις Λουκά τοις πάσχουσι.

Ηύγασας ως ήλιος παμφαής εν Συμφερουπόλει τας χορείας των ευσεβών και της αθεΐας εμείωσας το σκότος, εν χώρα της Ρωσίας Λουκά αοίδιμε.

Μάνδρα των θρεμμάτων των λογικών εν τω Σαγματίω ταις πρεσβείαις σου προς Χριστόν φύλαττε θεόφρων εκ πάσης κακουργίας δαιμόνων των εχθίστων Λουκά πανάριστε

(Ιερομονάχου π. Αθανασίου Σιμωνοπετρίτη, Υμνογράφου της Μεγ. του Χριστού Εκκλησίας)

Θλίψεις διωγμούς τε και φυλακάς, πικράς εξορίας, δι’ αγάπην του Ιησού, υποστάς παμμάκαρ, τους πεφυλακισμένους, ως αδελφούς Κυρίου, Λουκά μνημόνευε.

Έχων παρρησίαν προς τον Χριστόν, Λουκά ιεράρχα, εξορίας και φυλακής, σκληρών κοινωνήσας, ως μάρτυς γενναιόφρων, υπέρ των δεσμουμένων, Αυτόν ικέτευε.

Άδελφούς εκάλεσεν ο Χριστός, τους εν ασθενείας και ανάγκαις βιοτικαίς, όθεν ιεράρχα, Λουκά διακονούντας, τούτοις φιλαδελφία, δος χάριν Πνεύματος.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες, μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.

Τό Τρισάγιον

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος ἐλέησον ἠμᾶς. (τρίς)

Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι. Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία τριάς, ἐλέησον ἠμᾶς. Κύριε ἰλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἠμῶν. Δέσποτα, συγχώρισον τάς ἀνομίας ἠμίν. Ἅγιε, ἐπισκεψε καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἠμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον.

Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι. Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Πάτερ ἠμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά Σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου, γεννηθήτω τό θέλημά Σου ὡς ἐν οὐρανό καί ἐπί τῆς γής. Τόν ἄρτον ἠμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἠμίν σήμερον, καί ἅφες ἠμίν τά ὀφειλήματα ἠμῶν, ὡς καί ἠμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἠμῶν, καί μή εἰσενέγκης ἠμᾶς εἰς πειρασμόν ἀλλά ρύσαι ἠμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστὶν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα του Πατρὸς καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας των αἰώνων. Ἀμήν.

Το Απολυτίκιο του Αγίου Λουκά.

Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον λόγον.

Ιατρόν και ποιμένα, Λουκά τιμήσωμεν, Συμφερουπόλεως ποίμνης, Αρχιερέα λαμπρόν, τον βαστάσαντα Χριστού τα θεία στίγματα, τας εξορίας, τα δεινά, εγκλεισμούς εν φυλακαίς, τας θλίψεις και τα ονείδη, τον επι εσχάτων φανέντα, εν τη Ρωσία νέον Άγιον.

Και νυν.

Θεοτοκίο. Ήχος πλ. α΄

Μετά Αγγέλων τα ουράνια, μετά ανθρώπων τα επίγεια, εν φωνή αγαλλιάσεως, Θεοτόκε βοώμεν σοι. Χαίρε πύλη, των ουρανών πλατυτέρα. Χαίρε μόνη, των γηγενών σωτηρία. Χαίρε Σεμνή κεχαριτωμένη, η τεκούσα Θεόν σεσαρκωμένον.

Εκτενής δέησις υπό του Ιερέως

Ήχος β'. Ότε εκ του ξύλου.

Πάτερ Ιεράρχα του Χριστού, ένδοξε Λουκά μη κατόκνει, επιστασίαις σου, εν ποικίλαις θλίψεσι και περιστάσεσι, συντηρών τον φιλόχριστον λαόν του Κυρίου, τον επικαλούμενον εν ευλαβεία πολλή, όνομα το σον θεοφόρε, και υμνολογούντα ενθέως, θαύματα και βίον σου τον άγιον.

Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι. Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Θεοτοκίον

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξον μὲ ὑπὸ τὴν σκέπην σου.

Ὁ Ἱερεύς: Δί’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἠμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἠμᾶς. Ἀμήν.

 Αγιοτόπια