ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ:Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΒΟΗΘΑΕΙ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΘΕΙ ΤΟ ΚΑΚΟ

~ Όταν ζητούμε μετάνοια από τον Θεό για τον κόσμο, να βάζουμε και τον εαυτό μας μέσα σ’ αυτούς που έχουν φταίξει και να μη λέμε: «Βοήθησε τον κόσμο που είναι αμαρτωλός».
Οί Τρεις Παίδες γεννήθηκαν στην αιχμαλωσία, και όμως δεν είπαν «τί φταίμε εμείς;», αλλά είπαν: «Δικαίως πάθαμε, έπρεπε και περισσότερα να πάθουμε». Μιλούσαν σαν να ήταν από αυτούς που παρέβησαν τις εντολές του Θεού πριν από την Βαβυλώνια αιχμαλωσία, σαν να ήταν και αυτοί συμμέτοχοι στην αμαρτία, ενώ ήταν αμέτοχοι, αφού δεν είχαν ακόμη γεννηθη. Πόσο με συγκινεί ή προσευχή που έκαναν, όταν βρίσκονταν μέσα στο καμίνι! «Δίκαιος ει, Κύριε, επί πασιν οίς έποίησας ημιν… Οτι ήμάρτομεν και ήνομήσαμεν… Και νυν ουκ έστιν ημίν ανοΐξαι το στόμα ημών. Μη δη παραδφης ημάς εις τέλος… και μη αποστήσης το έλεος σου αφ’ ημών διά “Αβραάμ τον ήγαπημένον υπό σου». Δηλαδή, «δίκαια μας τιμωρείς, Κύριε, γιατί αμαρτήσαμε, αλλά μόνο για χατίρι του Αβραάμ που τον αγαπάς, γιατί δεν αμάρτησε, μη μας εγκαταλείπης». Έβαζαν και τον εαυτό τους μέσα στους αμαρτωλούς, και το πίστευαν, γι’ αυτό έγινε το καμίνι δροσιά. Ενώ τον ειδωλολάτρη που πήγε να δη το καμίνι, τον πήραν οι φλόγες[1] . Ό άνθρωπος, αν δεν δουλεύη έτσι, αρχίζει συνέχεια να δικαιολογήται. «Ό διάβολος με έβαλε και αμάρτησα» ή «ό Αδάμ φταίει, ή Εύα φταίει· δεν φταίω έγώ». Ένας θεολόγος μου είπε μιά φορά: «Καί τι χρωστάμε έμεϊς τώρα να ταλαιπωρούμαστε έξ αιτίας της Εύας;». «Ευλογημένε άνθρωπε, τοϋ λέω, σε πειράζει αυτό για να σωθής;». Τι φταίει ό Αδάμ ό καημένος ή ή Εύα ή φουκαριάρα; Ένα σφάλμα έκαναν και πόσους αιώνες ήταν στον Αδη, ενώ εμάς ήρθε ό Χριστός και μας λύτρωσε. «Έβδομηκοντάκις επτά φορές αν αμαρτήσετε και μετανοήσετε, είπε, σας συγχωράω!»[2] . Χιλιάδες φορές άμαρτάνουμε και ό Χριστός μας συγχωράει – αρκεί να μετανοούμε ειλικρινά -, και να λέμε ότι φταίει ό Αδάμ και ή Εύα; Και να δήτε δεν βάζουν το όνομα Εύα – να δώσουμε το όνομα Εύα σε μια αδελφή, ή τουλάχιστον Ζωή, αν είναι δύσκολο Εύα! Μα είναι πολύ αδικημένη! Αυτή είναι ή μάνα μας, ή μητέρα όλου του κόσμου, και ούτε κάν το ονομά της δεν θέλουμε να ακούσουμε. Και την κατάρα, στην ουσία, στον διάβολο την έδωσε ό Θεός. «Και ό όφις ήταν φρόνιμος»[3]. Μπήκε ό διάβολος στο φίδι, για να ξεγελάση τον άνθρωπο. Και βλέπεις, όλοι τα βάζουν με την Εύα, ότι αυτή μας χαντάκωσε, ενώ θα ήμασταν μια χαρά στον Παράδεισο, αν δεν γινόταν ή παράβαση! Αν και εμάς μας έλεγε ό Χριστός, «αφού σφάλατε μία φορά, θα πάτε τόσους αιώνες στον Αδη», ε, τότε να έλεγε κανείς κάτι!… Τι αχάριστος κόσμος! Πάντως ή μετάνοια είναι μεγάλη υπόθεση. Δέν έχουμε καταλάβει ότι ό άνθρωπος με την μετάνοια μπορεί να άλλάξη την απόφαση του Θεού. Δεν είναι μικρό πράγμα αυτό, να έχη τέτοια δύναμη ό άνθρωπος. Κάνεις κακό; Ό Θεός σου δίνει σκαμπιλάκι. Λές «ήμαρτον»; Σταματά και σου δίνει ευλογίες. Όταν δηλαδή συνέρχεται το άτακτο παιδί, μετανοή και δέρεται άπό την συνείδηση του, τότε ό Πατέρας του το χαϊδεύει με αγάπη και το παρηγορεί. Οί Ισραηλίτες, επειδή είχαν ξεφύγει άπό τις εντολές του Θεού, έζησαν στην αιχμαλωσία εβδομήντα πέντε χρόνια. Και τελικά, όταν μετανόησαν, παρουσιάζεται ό βασιλιάς Κύρος, που τολμά να πή κανείς ότι φάνηκε καλύτερος άπό τους υιούς του Ισραήλ, οί όποιοι είχαν μολύνει τα ιερά που είχαν για τις θυσίες. Του άλλαξε το μυαλό ό Θεός και τον έκανε να πιστεύη στον Θεό τοϋ Ούρανού. Έτσι άφησε τους Ισραηλίτες ελεύθερους, τους έδωσε χρήματα, ξυλεία για τον Ναό, τους έφτιαξε το τείχος της Ιερουσαλήμ και έδειξε τέτοια καλωσύνη και τέτοια ευλάβεια, που δεν έδειξαν κατά κάποιον τρόπο ούτε οι Ισραηλίτες[4]. Και όλα αυτά, γιατί μετανόησε και άλλαξε ό λαός[5]. Πόσο βοηθάει ή μετάνοια, για να έξαφανισθή το κακό! Τα βιβλία των Μακκαβαίων να τα διαβάσετε όλα. Εϊναι πολύ δυνατά. Τι διαταγή είχε δώσει ό βασιλιάς! Να καταπατήσουν οι ελέφαντες τους Ισραηλίτες! Πήγαν οί άλλοι, ετοίμασαν την τελετή, πότισαν πεντακόσιους ελέφαντες με δυνατό κρασί και λιβανωτό, για να τους εξαγριώσουν, και περίμεναν τον βασιλιά να παρουσιασθή, για να αρχίσουν την τελετή. Αλλά ό βασιλιάς είχε ξεχάσει την διαταγή που έδωσε. Πηγαίνει ό έλεφαντάρχης να ειδοποίηση τον βασιλιά, γιατί δεν είχε παρουσιασθή ακόμη. «Βασιλιά, του λέει, σε περιμένουμε. Όλα τα έχουμε έτοιμα· τους ελέφαντες, τους Ιουδαίους, οί προσκαλεσμένοι περιμένουν». «Ποιος σας είπε να κάνετε τέτοιο πράγμα;», του λέει! Φωνές, απειλές… Και αυτό δεν έγινε μιά φορά άλλα τρεις[6]. Μικρό πράγμα ήταν να ξεχάση ό βασιλιάς την εντολή που είχε δώσει ό ίδιος; Και όχι μόνον αυτό, αλλά τελικά άλλαξε όλη την στάση του προς τους Ιουδαίους. Όλη ή βάση εκεί είναι: Να μετανοήση ό κόσμος. – Γέροντα, οί σύλλογοι ειρήνης που ιδρύονται από διάφορα κράτη βοηθούν για την ειρήνη στον κόσμο; – Εξαρτάται. Είναι και μερικοί που ξεκινούν με καλή διάθεση. Άλλα, όταν μαζεύωνται τι μάγοι, τι πυρολάτρες, τι Προτεστάντες, ένα σωρό – άκρη δεν βρίσκεις -, για να φέρουν την ειρήνη στον κόσμο, πως να βοηθήσουν; Ό Θεός να με συγχώρεση, αυτά είναι κουρελούδες του διαβόλου. Γίνεται ειρήνη με αμαρτωλό συνεταιρισμό; Πως μπορεί να έρθη ή ειρήνη, όταν οί άνθρωποι δεν συμφιλιωθούν με τον Θεό; Μόνον όταν συμφιλιωθη ό άνθρωπος με τον Θεό, έρχεται και ή εσωτερική ειρήνη και ή εξωτερική. Γιά να συμφιλιωθη όμως ό άνθρωπος με τον Θεό, πρέπει να έρθη σε συναίσθηση, να μετανοήση, να ζή σύμφωνα με τις εντολές του Θεού, και τότε έρχεται ή Χάρις και ή ειρήνη τοϋ Θεοϋ μέσα του, οπότε μπορεί να βοηθήση και για την ειρήνη γύρω του.

Πηγή: https://zpigikam.blogspot.com

Πηγή: synaxipalaiochoriou


Δημοσίευση σχολίου

Νεότερη Παλαιότερη

Recent in Technology