μ’
«Τό κακό ἔχει προχωρήσει πολύ καί ἔχουν γίνει μεγάλες ἀλλαγές τά τελευταῖα χρόνια. Ὑπάρχει ὅμως μία καλή μαγιά πού γι᾿ αὐτήν ὁ Θεός εὐσπλαχνίζεται καί τόν ὑπόλοιπο κόσμο. Νά μή χαλάση κι αὐτή, γιατί τότε ἀλλοίμονό μας».
μα’
«Ἡ προσευχή γιά τούς κεκοιμημένους πολύ βοηθᾶ. Ὅσες φορές εἶμαι κουρασμένος ἤ δέν ἔχω τόν χρόνο νά προσευχηθῶ γιά τούς κεκοιμημένους, τήν ἴδια νύχτα στόν ὕπνο μου βλέπω τούς γονεῖς μου, γιά τούς ὁποίους ποτέ δέν προσεύχομαι»[1].
μβ’
«Γιά Ἁγίες ὁσιοπαρθενομάρτυρες πιό κατάλληλο εἶναι τό Εὐαγγέλιο τῶν δέκα παρθένων ἐπειδή καί αὐτές οἱ Ἁγίες ἦταν ἀπό τίς φρόνιμες παρά τῆς αἱμορροούσης».
μγ’
«Οἱ εὐλαβεῖς γονεῖς πού θέλουν τά παιδιά τους νά γίνουν καλόγεροι, νά μήν τά λένε νά γίνουν καλόγεροι, ἀλλά νά ζοῦν αὐτοί σάν μοναχοί. Οὔτε νά τάζουν τά παιδιά τους στόν Θεό νά γίνουν μοναχοί, διότι ἄν δέν ἔχη τό παιδί τήν κλίση καί γίνη μοναχός, τότε θά βασανίζεται σέ ὅλη του τήν ζωή. Σ᾿ αὐτή τήν περίπτωση νά τά διαβάση ὁ Ἐπίσκοπος μία εὐχή καί νά μήν γίνουν μοναχοί».
μδ’
«Πρέπει μέ ταπείνωση νά λέμε τόν λογισμό μας στούς ἀνωτέρους, ἴσως τούς βοηθήσουμε νά σκεφθοῦν πιό συνετά».