Ο π. Εμμανουήλ Κεντρωτάς, ιερέας της Μήλου τη δεκαετία του 80΄, διηγήθηκε στο βαπτιστήρι του, αργότερα ιερέα της βορείου Ελλάδας, το εξής θαυμαστό λειτουργικό γεγονός. Είχε πάει κάποτε να λειτουργήσει σε ένα εξωκκλήσι του νησιού. Πρίν πάει έστειλε κάποιες γυναίκες να το καθαρίσουν. Κατά λάθος όμως κάποια κυρία φεύγοντας ξέχασε το μπουκάλι της χλωρίνης στην προσκομιδή, εκεί όπου ετοιμάζονται τα Τίμια Δώρα. Οι ιερείς στη Θεία Κοινωνία εκτός από Άρτο και Οίνο χρησιμοποιούν συμβολικά και λίγο νερό, επειδή όταν λογχίσθηκε η πλευρά του Κυρίου, κατά τη Σταύρωση, βγήκε αίμα και ύδωρ.
Ο π. Εμμανουήλ ως διαβητικός που ήταν αραίωνε πολύ τον Οίνο, με αποτέλεσμα να ρίξει πολύ από το περιεχόμενο του μπουκαλιού της χλωρίνης, νομίζοντας ότι περιείχε νερό. Μετά τα Σα εκ των Σών καθώς έριξε, ως είθισται, το ζέον, δηλαδή το βραστό νερό, μέσα στη Θεία Κοινωνία, η χλωρίνη έβρασε μέσα στο Άγιο Ποτήριο. Ο ιερέας παραξενεύθηκε και μυρίζοντας τη Θεία Κοινωνία κατάλαβε ότι είχε ρίξει χλωρίνη. Μύρισε και το μπουκάλι της χλωρίνης και επιβεβαιώθηκε.
Πώς θα κοινωνούσε τώρα τον κόσμο; Επιπλέον δεν έπρεπε να πεταχθεί η Θεία Κοινωνία. Βγήκε τότε στην Ωραία Πύλη και ενημέρωσε τους πιστούς ότι δεν θα μπορούσε σήμερα να κοινωνήσει κανένα. Ο π. Εμμανουήλ, μετά τη λήξη της Θείας Λειτουργίας, έμεινε μόνος μέσα στο ιερό και κατέλυσε όλη τη Θεία Κοινωνία που περιείχε χλωρίνη. Μετά πήγε στο σπίτι του, χωρίς να αναφέρει τίποτα στην πρεσβυτέρα του, ξάπλωσε και έβαλε μία λεκάνη δίπλα στο κρεβάτι του. Ξύπνησε χωρίς να έχει πάθει τίποτα και μετά διηγήθηκε στην οικογένειά του το θαυμαστό γεγονός.
Ένα παρόμοιο γεγονός αναφέρεται και στη βιογραφία του αγίου Νικολάου Πλανά (1851-1932)[2]. Ένας φαρμακοποιός είχε παρασκευάσει ένα δυνατό φάρμακο, από κάποιο θεραπευτικό δηλητήριο, στον άγιο, για να τον ενισχύσει σωματικά στα γεράματά του. Έπρεπε όμως να το πίνει σε πολύ μικρή δόση κάθε πρωί αλλιώς θα τον σκότωνε. Για τον λόγο αυτό και για να μη γίνει κανένα τραγικό λάθος του το έδιναν οι συγγενείς του. Κάποιο πρωί όμως, ο άγιος, στη βιασύνη του για να λειτουργήσει, πήρε το φάρμακο, αντί να πάρει το νάμα (οίνο), για τη Θεία Κοινωνία. Στην εκκλησία του λειτούργησε κανονικά χρησιμοποιώντας ανυποψίαστος το δηλητήριο αντί για τον Οίνο. Όπως ήταν φυσικό, στο τέλος της Θείας Λειτουργίας κοινώνησε τους πιστούς και το υπόλοιπο το κατέλυσε ο ίδιος, χωρίς να αισθανθεί ούτε αυτός ούτε και οι υπόλοιποι που κοινώνησαν καμία ενόχληση. Οι δικοί του άνθρωποι, όταν κατάλαβαν το λάθος του αγίου, έτρεξαν αμέσως στην εκκλησία, αλλά ήταν ήδη αργά, αφού η Θεία Λειτουργία είχε τελειώσει, ο κόσμος είχε φύγει και ο ίδιος είχε καταλύσει το υπόλοιπο περιεχόμενο της Θείας Κοινωνίας.
Ο π. Εμμανουήλ ως διαβητικός που ήταν αραίωνε πολύ τον Οίνο, με αποτέλεσμα να ρίξει πολύ από το περιεχόμενο του μπουκαλιού της χλωρίνης, νομίζοντας ότι περιείχε νερό. Μετά τα Σα εκ των Σών καθώς έριξε, ως είθισται, το ζέον, δηλαδή το βραστό νερό, μέσα στη Θεία Κοινωνία, η χλωρίνη έβρασε μέσα στο Άγιο Ποτήριο. Ο ιερέας παραξενεύθηκε και μυρίζοντας τη Θεία Κοινωνία κατάλαβε ότι είχε ρίξει χλωρίνη. Μύρισε και το μπουκάλι της χλωρίνης και επιβεβαιώθηκε.
Πώς θα κοινωνούσε τώρα τον κόσμο; Επιπλέον δεν έπρεπε να πεταχθεί η Θεία Κοινωνία. Βγήκε τότε στην Ωραία Πύλη και ενημέρωσε τους πιστούς ότι δεν θα μπορούσε σήμερα να κοινωνήσει κανένα. Ο π. Εμμανουήλ, μετά τη λήξη της Θείας Λειτουργίας, έμεινε μόνος μέσα στο ιερό και κατέλυσε όλη τη Θεία Κοινωνία που περιείχε χλωρίνη. Μετά πήγε στο σπίτι του, χωρίς να αναφέρει τίποτα στην πρεσβυτέρα του, ξάπλωσε και έβαλε μία λεκάνη δίπλα στο κρεβάτι του. Ξύπνησε χωρίς να έχει πάθει τίποτα και μετά διηγήθηκε στην οικογένειά του το θαυμαστό γεγονός.
Ένα παρόμοιο γεγονός αναφέρεται και στη βιογραφία του αγίου Νικολάου Πλανά (1851-1932)[2]. Ένας φαρμακοποιός είχε παρασκευάσει ένα δυνατό φάρμακο, από κάποιο θεραπευτικό δηλητήριο, στον άγιο, για να τον ενισχύσει σωματικά στα γεράματά του. Έπρεπε όμως να το πίνει σε πολύ μικρή δόση κάθε πρωί αλλιώς θα τον σκότωνε. Για τον λόγο αυτό και για να μη γίνει κανένα τραγικό λάθος του το έδιναν οι συγγενείς του. Κάποιο πρωί όμως, ο άγιος, στη βιασύνη του για να λειτουργήσει, πήρε το φάρμακο, αντί να πάρει το νάμα (οίνο), για τη Θεία Κοινωνία. Στην εκκλησία του λειτούργησε κανονικά χρησιμοποιώντας ανυποψίαστος το δηλητήριο αντί για τον Οίνο. Όπως ήταν φυσικό, στο τέλος της Θείας Λειτουργίας κοινώνησε τους πιστούς και το υπόλοιπο το κατέλυσε ο ίδιος, χωρίς να αισθανθεί ούτε αυτός ούτε και οι υπόλοιποι που κοινώνησαν καμία ενόχληση. Οι δικοί του άνθρωποι, όταν κατάλαβαν το λάθος του αγίου, έτρεξαν αμέσως στην εκκλησία, αλλά ήταν ήδη αργά, αφού η Θεία Λειτουργία είχε τελειώσει, ο κόσμος είχε φύγει και ο ίδιος είχε καταλύσει το υπόλοιπο περιεχόμενο της Θείας Κοινωνίας.
Χρήστος Νικολόπουλος
Δρ. Θεολογίας – Βυζαντινολόγος
Σημειώσεις:
[1] Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του ιερέα της Ι.Μ. Ιωαννίνων, στον οποίο διηγήθηκε το θαυμαστό γεγονός ο ίδιος ο ανάδοχος του π. Εμμανουήλ Κεντρωτά. [2] Δημήτρης Φερούσης, Ο παπακαλόγερος Νικόλας Πλανάς. Ο άγιος ποιμένας, Αθήνα 2012, σσ. 184-185.
https://orthodoxostypos.gr/αντιγραφή
Πηγή: https://proskynitis.blogspot.com/2024/05/blog-post_78.html
Πηγή: