Xαρμόσυνα αναστάσιμα βιώματα του Αγίου Πορφυρίου

 



ΘΑΝΑΤΟΥ ΕΟΡΤΑΖΟΜΕΝ ΝΕΚΡΩΣΙΝ…
Αντί άλλης Πασχάλιας ευχής, θα σας μεταφέρω τα χαρμόσυνα αναστάσιμα βιώματα του μακαριστού γέροντα Αγίου Πορφυρίου, όπως τα έζησα μιά Τρίτη Διακαινησίμου στο κελλάκι του.
+ Γεώργιος Παπαζάχος, Καθηγητής Ιατρικής Σχολής
Μετά την καρδιολογική εξέταση και το συνηθισμένο καρδιογράφημα, με παρεκάλεσε να μη φύγω. Κάθησα στο σκαμνάκι κοντά στο κρεββάτι του. Έλαμπε από χαρά το πρόσωπό του. Με ρώτησε:
– Ξέρεις το τροπάριο που λέει Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν;
– Ναί, γέροντα, το ξέρω.
– Πές το. Άρχισα γρήγορα-γρήγορα:
Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, Άδου την καθαίρεσιν, άλλης βιοτής, της αιωνίου, απαρχήν˙ και σκιρτώντες υμνούμεν τον αίτιον, τον μόνον ευλογητόν των πατέρων Θεόν και υπερένδοξον.
– Το κατάλαβες;
– Ασφαλώς το κατάλαβα. Νόμισα πως με ρωτάει για την ερμηνεία του.Έκανε μία απότομη κίνηση του χεριού του και μου είπε:
– Τίποτε δεν κατάλαβες, βρέ Γιωργάκη Εσύ το είπες σαν βιαστικός ψάλτης. Άκου τι φοβερά πράγματα λέει αυτό το τροπάριο:
Ο Χριστός με την Ανάστασή Του δεν μας πέρασε απέναντι από ένα ποτάμι, από ένα ρήγμα γής, από μιά διώρυγα, από μιά λίμνη ή από την Ερυθρά θάλασσα.
Μάς πέρασε απέναντι από ένα χάος, από μία άβυσσο, που ήταν αδύνατο να την περάσει ο άνθρωπος μόνος. Αιώνες περίμενε ο κόσμος αυτό το Πάσχα, αυτό το πέρασμα.
Ο Χριστός μας πέρασε από τον θάνατο στη ζωή.
Γι’ αυτό σήμερα θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, άδου την καθαίρεσιν. Χάθηκε ο θάνατος. Το κατάλαβες; Σήμερα γιορτάζουμε την απαρχή της άλλης βιοτής, της αιωνίου, της ζωής κοντά Του.
Μίλαγε με ενθουσιασμό και βεβαιότητα. Συγκινήθηκε. Σιώπησε για λίγο και συνέχισε πιό δυνατά:
– Τώρα δεν υπάρχει χάος, θάνατος, νέκρωση, Άδης. Τώρα όλα είναι χαρά, χάρις στην Ανάσταση του Χριστού μας. Αναστήθηκε μαζί Του η ανθρώπινη φύση. Τώρα μπορούμε κι εμείς να αναστηθούμε, να ζήσουμε αιώνια κοντά Του Τι ευτυχία η Ανάσταση Και σκιρτώντες υμνούμεν τον αίτιον. 
Έχεις δεί τα κατσικάκια τώρα την άνοιξη να χοροπηδούν πάνω στο γρασίδι; Να τρώνε λίγο από τη μάνα τους και να χοροπηδούν ξανά; Αυτό είναι το σκίρτημα, το χοροπήδημα. Έτσι έπρεπε κι εμείς να χοροπηδούμε από χαρά ανείπωτη για την Ανάσταση του Κυρίου μας και τη δική μας.
Διέκοψε και πάλι τον λόγο του. Ανέπνεα μιά ευφρόσυνη ατμόσφαιρα.
– Μπορώ να σου δώσω μιά συμβουλή; συνέχισε.
Σέ κάθε θλίψη σου, σε κάθε αποτυχία σου, σε κάθε πόνο σου, να συγκεντρώνεσαι μισό λεπτό στον εαυτό σου και να λές αργά-αργά αυτό το τροπάριο.
Θά βλέπεις ότι το μεγαλύτερο πράγμα στη ζωή σου -καί στη ζωή του κόσμου όλου- έγινε.
Η Ανάσταση του Χριστού, η σωτηρία μας. Και θα συνειδητοποιείς ότι η αναποδιά που σου συμβαίνει είναι πολύ μικρή για να χαλάσει τη διάθεσή σου.
Μού ʹσφιξε το χέρι, λέγοντας:
Σού εύχομαι να σκιρτάς από χαρά, κοιτάζοντας πίσω σου το χάος από το οποίο μας πέρασε ο Αναστάς Κύριος, ο μόνος ευλογητός των Πατέρων.
Ψάλλε τώρα και το Χριστός Ανέστη!

Επιστολή στο περιοδικό Σύναξηπηγή

Πηγή: https://inpantanassis.blogspot.com

Δημοσίευση σχολίου

Νεότερη Παλαιότερη

Recent in Technology