«Πιστεύω… εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον μονογενή,... σαρκωθέντα... και ενανθρωπήσαντα»
Ανησυχία,
πόνος και φόβος απλώνονται αυτό τον καιρό στη ζωή μας. Πολύμορφη
ανέχεια, ξενιτεμοί, δυσβάστακτες στερήσεις· τρομοκρατικά ξεσπάσματα
επιθετικότητας και μίσους. Και μέσα στη θολή αναταραχή, η εορτή των
Χριστουγέννων έρχεται σαν ολοφώτεινη δέσμη παρηγοριάς, ειρήνης και
ελπίδας...
Τά γεγονότα σχετικά με τη Γέννηση του Χριστού, όπως τα περιγράφουν οι Ευαγγελιστές Ματθαίος και Λουκάς, τονίζουν ότι ο Ιησούς Χριστός από βρέφος ακόμη αντιμετωπίζει σειρά δυσκολιών. Γεννιέται ύστερα από ένα μακρύ ταξίδι της Παναγίας μητέρας Του, σε χώρο φτωχικό της Βηθλεέμ, οι κάτοικοι της οποίας μένουν ψυχροί και αδιάφοροι. Ακολουθεί το μίσος των ισχυρών, το διαβολικό σχέδιο του Ηρώδη, ένας παράλογος και άδικος διωγμός, που Τον αναγκάζει να καταφύγει στην Αίγυπτο. Σε όλες όμως τις δύσκολες συνθήκες της ζωής του μικρού Ιησού δεσπόζει η παρουσία του Θεού Πατρός.
Μήν απορούμε, λοιπόν, και μην τα χάνουμε, όταν βρισκόμαστε εμπρός σε κακουχίες, εχθρότητες, αδικίες, φτώχεια, αδιαφορία και αδιέξοδα. Οι δοκιμασίες είναι αναπόσπαστα στοιχεία του ανθρώπινου βίου. Άς μάθουμε να τις αντιμετωπίζουμε ειρηνικά. Κυρίως με πίστη και εμπιστοσύνη στην πρόνοια και την παρουσία του Θεού. Ακόμη και στις σκοτεινές φάσεις του βίου μας, όταν απειλές, στερήσεις, ασθένειες, αποτυχίες μας συνθλίβουν, αντηχεί παρηγορητικά ο στίχος του Ψαλμωδού: «Εάν γάρ και πορευθώ εν μέσω σκιάς θανάτου, ου φοβηθήσομαι κακά, ότι σύ μετ’ εμού εί» (Ψαλμ. 22:4). Η αίσθηση της πανταχού και πάντοτε παρουσίας του Θεού παρηγορεί, ενισχύει και εξασφαλίζει αντοχή και ειρήνη στον πόνο και τις θλίψεις. Γεμίζει επίσης την ψυχή με φώς αγαλλιάσεως σε ώρες επιτυχίας και δημιουργίας.
Η γνώση της παρουσίας και προνοίας του Θεού στον κόσμο ήταν μία αλήθεια αποδεκτή ήδη από την αποκάλυψη της Π. Διαθήκης. Το συγκλονιστικό Νέο που τονίζει η εορτή των Χριστουγέννων είναι ότι ο Θεός όχι απλώς είναι παρών στον κόσμο μας, αλλά ότι ο Υιός και Λόγος Του «σαρκώθηκε», προσέλαβε την ανθρώπινη φύση. Αυτή η αποκάλυψη διαφοροποιεί τη χριστιανική πίστη από τα ποικίλα θρησκεύματα. Το σύμβολο της χριστιανικής πίστεως υπογραμμίζει: «Πιστεύω… εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον μονογενή,... σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου και ενανθρωπήσαντα».
Έκτοτε, όσοι πιστεύουν σ’ Αυτόν και βαπτίζονται στο όνομα της Αγίας Τριάδος γίνονται μέλη του μυστικού σώματος του Χριστού «ό εστιν η Εκκλησία» (Κολ. 1:24). Λαμβάνουν τη Χάρη και τη δύναμη να μένουν «εν αυτώ», να βρίσκονται σε προσωπική κοινωνία με τον Χριστό.
Τό βίωμα που γαληνεύει τον πιστό Χριστιανό είναι κάτι ακόμα εντονώτερο από την απλή θεϊκή παρουσία. Είναι η υπαρξιακή «κοινωνία» με τον ενανθρωπήσαντα Λόγο του Θεού, με τον Ιησού Χριστό. «Ο φανερωθείς Λόγος διά τούτο κατέμειξεν εαυτόν τη επικήρω των ανθρώπων φύσει, ίνα τη της θεότητος κοινωνία συναποθεωθή το ανθρώπινον» (Άγ. Γρηγόριος Νύσσης: Ο φανερωθείς Λόγος, γι’ αυτό έσμιξε τον εαυτό Του με τη θνητή φύση των ανθρώπων, για να συναποθεωθεί το ανθρώπινο μέσω της κοινωνίας με τη Θεότητα). Με τη «σάρκωσή» Του, ο Υιός του Θεού μας προσέφερε το ασύλληπτο δικαίωμα να «μένωμε εν Αυτώ», να μετέχουμε μυστικά στη ζωή αγάπης της Αγίας Τριάδος. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης διατύπωσε λακωνικά την εκπληκτική αλήθεια που συνοψίζει την Καινή Διαθήκη: «Ο Θεός αγάπη εστι, και ο μένων εν τη αγάπη εν τώ Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ.» (A΄ Ιω. 4:16).
Ο Χριστός επανειλημμένως αναφέρθηκε στο μυστήριο της σχέσεώς Του με τον Ουράνιο Πατέρα. «Πιστεύετέ μοι ότι εγώ εν τώ πατρί και ο πατήρ εν εμοί» (Ιω. 14:11), «Καί ο πέμψας με μετ’ εμού εστίν ουκ αφήκε με μόνον ο πατήρ, ότι εγώ τα αρεστά αυτώ ποιώ πάντοτε» (Ιω. 8:29). Σε αυτή τη σχέση κοινωνίας μαζί Του καλεί όλους τους μαθητές και αποστόλους Του. Με σαφήνεια δήλωσε: «Εάν τις αγαπά με, τον λόγον μου τηρήσει, και ο πατήρ μου αγαπήσει αυτόν, και πρός αυτόν ελευσόμεθα και μονήν παρ’ Αυτώ ποιήσομεν.» (Ιω. 14:23). Προαπαιτούμενο λοιπόν για την «κοινωνία» μαζί Του είναι η συμμόρφωση της συμπεριφοράς μας με τον λόγο Του, με το θέλημά Του, με τις αρχές που Εκείνος καθόρισε: τη δικαιοσύνη, τη φιλαλήθεια, τη μακροθυμία, τη συγχωρητικότητα, την αγνότητα, την ταπεινοφροσύνη και την αυτοθυσία.
Τό μεγαλύτερο δώρο, αδελφοί μου, που μας προσφέρουν τα Χριστούγεννα είναι η βεβαιότητα ότι ο Θεός είναι «μεθ’ ημών». Ο άπειρος και παντοδύναμος Θεός, ο άχρονος και αχώρητος, ο Οποίος «Αγάπη εστι», εισήλθε στον χρόνο και τον χώρο τον δικό μας. «Καί ο μένων εν τη αγάπη εν τώ Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ» (A΄ Ιω. 4:16). Όποιος αγαπά και νιώθει διαρκώς την παρουσία του Θεού, την κοινωνία με τον ενανθρωπήσαντα Λόγο Του, δεν φοβάται κανέναν και τίποτε. «Φόβος ουκ έστιν εν τη αγάπη, αλλ’ η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβον» (A΄ Ιω. 4:18), κάθε μορφής φόβο.
Άς δεηθούμε, ο εν Τριάδι Θεός να μας δίνει τη δύναμή Του για να μη λυγίζουμε από τις θλίψεις, τις αδικίες, τις κακουχίες που ορθώνονται στον δρόμο μας. Για να ενισχύει την αίσθηση της παρουσίας του ουρανίου Πατρός, τη βεβαιότητα ότι στο κέντρο της ανθρώπινης ιστορίας δεσπόζει ο Εμμανουήλ - ο Χριστός. Και με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, οι δοκιμασίες να μεταμορφώνονται σε ευκαιρίες πνευματικής ωριμότητας και αγιασμού.
Ειρηνοφόρα Χριστούγεννα, ευλογημένος και δημιουργικός ο νέος χρόνος.
Πηγή: http://theomitoros.blogspot.com/2018/01/blog-post_3.html
Τά γεγονότα σχετικά με τη Γέννηση του Χριστού, όπως τα περιγράφουν οι Ευαγγελιστές Ματθαίος και Λουκάς, τονίζουν ότι ο Ιησούς Χριστός από βρέφος ακόμη αντιμετωπίζει σειρά δυσκολιών. Γεννιέται ύστερα από ένα μακρύ ταξίδι της Παναγίας μητέρας Του, σε χώρο φτωχικό της Βηθλεέμ, οι κάτοικοι της οποίας μένουν ψυχροί και αδιάφοροι. Ακολουθεί το μίσος των ισχυρών, το διαβολικό σχέδιο του Ηρώδη, ένας παράλογος και άδικος διωγμός, που Τον αναγκάζει να καταφύγει στην Αίγυπτο. Σε όλες όμως τις δύσκολες συνθήκες της ζωής του μικρού Ιησού δεσπόζει η παρουσία του Θεού Πατρός.
Μήν απορούμε, λοιπόν, και μην τα χάνουμε, όταν βρισκόμαστε εμπρός σε κακουχίες, εχθρότητες, αδικίες, φτώχεια, αδιαφορία και αδιέξοδα. Οι δοκιμασίες είναι αναπόσπαστα στοιχεία του ανθρώπινου βίου. Άς μάθουμε να τις αντιμετωπίζουμε ειρηνικά. Κυρίως με πίστη και εμπιστοσύνη στην πρόνοια και την παρουσία του Θεού. Ακόμη και στις σκοτεινές φάσεις του βίου μας, όταν απειλές, στερήσεις, ασθένειες, αποτυχίες μας συνθλίβουν, αντηχεί παρηγορητικά ο στίχος του Ψαλμωδού: «Εάν γάρ και πορευθώ εν μέσω σκιάς θανάτου, ου φοβηθήσομαι κακά, ότι σύ μετ’ εμού εί» (Ψαλμ. 22:4). Η αίσθηση της πανταχού και πάντοτε παρουσίας του Θεού παρηγορεί, ενισχύει και εξασφαλίζει αντοχή και ειρήνη στον πόνο και τις θλίψεις. Γεμίζει επίσης την ψυχή με φώς αγαλλιάσεως σε ώρες επιτυχίας και δημιουργίας.
Η γνώση της παρουσίας και προνοίας του Θεού στον κόσμο ήταν μία αλήθεια αποδεκτή ήδη από την αποκάλυψη της Π. Διαθήκης. Το συγκλονιστικό Νέο που τονίζει η εορτή των Χριστουγέννων είναι ότι ο Θεός όχι απλώς είναι παρών στον κόσμο μας, αλλά ότι ο Υιός και Λόγος Του «σαρκώθηκε», προσέλαβε την ανθρώπινη φύση. Αυτή η αποκάλυψη διαφοροποιεί τη χριστιανική πίστη από τα ποικίλα θρησκεύματα. Το σύμβολο της χριστιανικής πίστεως υπογραμμίζει: «Πιστεύω… εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον μονογενή,... σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου και ενανθρωπήσαντα».
Έκτοτε, όσοι πιστεύουν σ’ Αυτόν και βαπτίζονται στο όνομα της Αγίας Τριάδος γίνονται μέλη του μυστικού σώματος του Χριστού «ό εστιν η Εκκλησία» (Κολ. 1:24). Λαμβάνουν τη Χάρη και τη δύναμη να μένουν «εν αυτώ», να βρίσκονται σε προσωπική κοινωνία με τον Χριστό.
Τό βίωμα που γαληνεύει τον πιστό Χριστιανό είναι κάτι ακόμα εντονώτερο από την απλή θεϊκή παρουσία. Είναι η υπαρξιακή «κοινωνία» με τον ενανθρωπήσαντα Λόγο του Θεού, με τον Ιησού Χριστό. «Ο φανερωθείς Λόγος διά τούτο κατέμειξεν εαυτόν τη επικήρω των ανθρώπων φύσει, ίνα τη της θεότητος κοινωνία συναποθεωθή το ανθρώπινον» (Άγ. Γρηγόριος Νύσσης: Ο φανερωθείς Λόγος, γι’ αυτό έσμιξε τον εαυτό Του με τη θνητή φύση των ανθρώπων, για να συναποθεωθεί το ανθρώπινο μέσω της κοινωνίας με τη Θεότητα). Με τη «σάρκωσή» Του, ο Υιός του Θεού μας προσέφερε το ασύλληπτο δικαίωμα να «μένωμε εν Αυτώ», να μετέχουμε μυστικά στη ζωή αγάπης της Αγίας Τριάδος. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης διατύπωσε λακωνικά την εκπληκτική αλήθεια που συνοψίζει την Καινή Διαθήκη: «Ο Θεός αγάπη εστι, και ο μένων εν τη αγάπη εν τώ Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ.» (A΄ Ιω. 4:16).
Ο Χριστός επανειλημμένως αναφέρθηκε στο μυστήριο της σχέσεώς Του με τον Ουράνιο Πατέρα. «Πιστεύετέ μοι ότι εγώ εν τώ πατρί και ο πατήρ εν εμοί» (Ιω. 14:11), «Καί ο πέμψας με μετ’ εμού εστίν ουκ αφήκε με μόνον ο πατήρ, ότι εγώ τα αρεστά αυτώ ποιώ πάντοτε» (Ιω. 8:29). Σε αυτή τη σχέση κοινωνίας μαζί Του καλεί όλους τους μαθητές και αποστόλους Του. Με σαφήνεια δήλωσε: «Εάν τις αγαπά με, τον λόγον μου τηρήσει, και ο πατήρ μου αγαπήσει αυτόν, και πρός αυτόν ελευσόμεθα και μονήν παρ’ Αυτώ ποιήσομεν.» (Ιω. 14:23). Προαπαιτούμενο λοιπόν για την «κοινωνία» μαζί Του είναι η συμμόρφωση της συμπεριφοράς μας με τον λόγο Του, με το θέλημά Του, με τις αρχές που Εκείνος καθόρισε: τη δικαιοσύνη, τη φιλαλήθεια, τη μακροθυμία, τη συγχωρητικότητα, την αγνότητα, την ταπεινοφροσύνη και την αυτοθυσία.
Τό μεγαλύτερο δώρο, αδελφοί μου, που μας προσφέρουν τα Χριστούγεννα είναι η βεβαιότητα ότι ο Θεός είναι «μεθ’ ημών». Ο άπειρος και παντοδύναμος Θεός, ο άχρονος και αχώρητος, ο Οποίος «Αγάπη εστι», εισήλθε στον χρόνο και τον χώρο τον δικό μας. «Καί ο μένων εν τη αγάπη εν τώ Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ» (A΄ Ιω. 4:16). Όποιος αγαπά και νιώθει διαρκώς την παρουσία του Θεού, την κοινωνία με τον ενανθρωπήσαντα Λόγο Του, δεν φοβάται κανέναν και τίποτε. «Φόβος ουκ έστιν εν τη αγάπη, αλλ’ η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβον» (A΄ Ιω. 4:18), κάθε μορφής φόβο.
Άς δεηθούμε, ο εν Τριάδι Θεός να μας δίνει τη δύναμή Του για να μη λυγίζουμε από τις θλίψεις, τις αδικίες, τις κακουχίες που ορθώνονται στον δρόμο μας. Για να ενισχύει την αίσθηση της παρουσίας του ουρανίου Πατρός, τη βεβαιότητα ότι στο κέντρο της ανθρώπινης ιστορίας δεσπόζει ο Εμμανουήλ - ο Χριστός. Και με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, οι δοκιμασίες να μεταμορφώνονται σε ευκαιρίες πνευματικής ωριμότητας και αγιασμού.
Ειρηνοφόρα Χριστούγεννα, ευλογημένος και δημιουργικός ο νέος χρόνος.
Πηγή: http://theomitoros.blogspot.com/2018/01/blog-post_3.html