
Στην ψυχή ενός αμαρτωλού αφώτιστου από την Χάρη του Θεού, ο οποίος δεν σκέπτεται για την πνευματική ζωή, ο οποίος δεν σκέπτεται για την διόρθωσή του, ο οποίος δεν σκέπτεται πως θα λογοδοτήσει ενώπιον του Θεού, όλα συγχωνεύονται και ο ίδιος δεν δύναται να κάνη κάτι επαυτού· μόνον ο Παντεπόπτης Θεός βλέπει την οικτρά κατάσταση της ψυχής του ανθρώπου τούτου.
Ένας ασκητής θρηνούσε συνεχώς· ο υποτακτικός του τον ερώτησε:
«Πάτερ, για ποιό λόγο θρηνείς;».
«Γιά τις αμαρτίες μου, τέκνον μου», απήντησε.
«Όμως, τι αμαρτίες έχεις; Και γιατί θρηνείς γι αυτές τόσο πολύ;».
«Τέκνον μου», απήντησε ο Ασκητής, «άν έβλεπα τις αμαρτίες μου όπως είναι, σε όλη τους την ασχήμια, θα σου ζητούσα να θρηνής και σύ γι αυτές μαζί μου»!
Έτσι ακριβώς είναι που αυτοί οι εξαιρετικοί άνθρωποι ομιλούσαν περί του εαυτού τους!''
Άγιος Φιλάρετος της Ρωσικής διασποράς Ασκητής και Ομολογητής.
Πηγή: https://amartolon-sotiria.blogspot.com/2018/08/blog-post_9.html
Πηγή: