Ο Ψαλμός της μετανοίας, ο 50ος Ψαλμός του Δαβίδ: ‘‘Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου” Οι ψαλμοί είναι έργο του Αγίου Πνεύματος..Σαν
γλυκύς συνοδοιπόρος, γράφει ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης, του ανθρωπίνου
βίου ο προφήτης Δαβίδ βρίσκεται σε όλους τους δρόμους της ζωής και
αναστρέφεται πρόσφορα με όλες τις πνευματικές ηλικίες.Ο μακαριστός γέροντας Παΐσιος έλεγε για τους ψαλμούς:
«Ευλογημένη ψυχή, τίποτε δεν είναι αδύνατο στο Θεό. Ζήτα του με ευγένεια αυτό που θέλεις. Εάν δυσκολεύεσαι, διάβασε τους ψαλμούς του Δαβίδ. Θα δης εκείνος με τι τρόπο ζητούσε από το Θεό και ελάμβανε αυτό που ποθούσε».
«Όσοι απομακρύνονται από το Χριστό, στερούνται τον θείο φωτισμό, γιατί άφησαν το προσήλιο σαν τους ανοήτους και πηγαίνουν στο ανήλιο….Βλέπετε το Ψαλτήρι που είναι γραμμένο με θείο φωτισμό, τι βαθειά νοήματα έχει! Μάζεψε, αν θέλης όλους τους θεολόγους, όλους τους φιλολόγους, και θα δης ότι έναν ψαλμό με τέτοιο βάθος δεν μπορούν να φτιάξουν! Ενώ ο Δαβίδ ήταν αγράμματος, αλλά βλέπεις καθαρά πως τον οδηγούσε το Πνεύμα του Θεού».
Ο δε Γέροντας Πορφύριος σε ερώτηση ενός συνομιλητή του τι κάνει τις νύκτες, απάντησε:»Διαβάζω τους ψαλμούς του Δαβίδ, αλλά με πίστη στο νόημα των λέξεων που διαβάζω. Πως να στο πω, έχουν δύναμη οι ψαλμοί, πολύ μεγάλη δύναμη, γιατί γράφτηκαν με πολλά δάκρυα και πολλή ταπείνωση. Τέτοια ταπείνωση, που ο ίδιος ο Θεός είπε: «βρήκα ανάπαυση μόνο στην καρδιά του Δαβίδ».
Ψαλμός 50
Ελέησον μέ, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου. επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισον μέ. ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί διαπαντός. σοί μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοίς λόγοις σου, και νικήσης εν τώ κρίνεσθε σέ. ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίες εκίσσησε με η μήτηρ μου. ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσας μοί. ραντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι. πλυνείς μέ, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. ακουτιείς μοί αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον. καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοίς εγκάτοις μου. μη απορρίψης με από του προσώπου σου και το πνεύμα σου το άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. απόδος μοί την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξον μέ. διδάξω ανόμους τάς οδούς σου και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. ρύσαι με εξ αιμάτων, ο Θεός ο Θεός της σωτηρίας μου. αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα. τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Ελέησον μέ, ώ Θεέ μου, σύμφωνα πρός το μέγα και άμετρον έλεός σου, και σύμφωνα πρός το πλήθος το απέραντον των οικτιρμών σου σβήσε ολοτελώς του ανομήματός μου το βαρύ χρέος. Πάλιν και πάλιν πλύνε με από τον ρύπον της διπλής παραβάσεως του νόμου σου, εις την οποίαν παρεσύρθην, και από την αμαρτίαν μου η οποία με κατέστησε μολυμένον και ακάθαρτον, καθάρισε μέ. Ελέησον με και οικτείρησον μέ, διότι την ανομίαν μου, την οποίαν πρότερον τυφλωμένος δεν αντελαμβανόμην, εγώ τώρα την γνωρίζω και την συναισθάνομαι, μέχρι σημείου ώστε η αμαρτία μου αυτή να μη φεύγη ποτέ από τον νούν μου, αλλά να την έχω πάντοτε εμπρός μου, και να συντρίβωμαι διηνεκώς δί΄ αυτήν. Παρά σου ζητώ την άφεσιν της αμαρτίας μου, διότι οποιονδήποτε και εάν ηδίκησα δί΄ αυτής, τον ιδικόν μου σου νόμον παρέβην και η κατά του πλησίον παρεκτροπή και προσβολή μου επί σε διαβαίνει. Εις σε και μόνον ημάρτησα και διέπραξα εκείνο, το οποίον εις του οφραλμούς σου είναι πονηρόν. Ομολογώ και κηρύττω δημοσία την πρός σε αμαρτίαν μου, ίνα όσοι βλέπουν τάς τιμωρίας που μου επέβαλες δί΄ αυτήν , μη σε εκλάβουν άδικον, αλλά αναγνωρισθής δίκαιος εις του λόγους και τάς περί εμού κρίσεις σου και εξέλθης νικητής, όταν οι αγνοούτες τα πράγματα σε επικρίνουν. Ελέησον με και οικτείρησον μέ, διότι ιδού, φέρω κληρονομικήν την κλίσιν και ροπήν πρός την αμαρτίαν. Διότι εν μέσω ανομιών και παραβάσεων του νόμου σου συνελήφθην εν τη κοιλία της μητρός μου και εν μέσω αμαρτιών με εκυοφόρησε και με εγέννησεν η μήτηρ μου. Οι γονείς μου, όταν εγώ συνελαμβανόμην και εγεννώμην, διετέλουν όπως και όλον τον γένος των ανθρώπων υπό το κράτος του προπατορικού αμαρτήματος και παρεσύροντο ύπ΄ αυτού εις καθημερινάς παραβάσεις του νόμου. Αλλά σύ δεν αρέσκεσαι εις την αμαρτωλόν αυτήν κατάστασιν, διότι ηγάπησας την ευθύτητα και την ειλικρίνειαν του νού και της καρδίας, δί΄ αυτό δε και μου απεκάλυψας και μου εφανέρωσας τα άδηλα και απόκρυφά της σοφίας σου, ίνα διά τούτων απαλλαγώ από την αμαρτίαν, που εμφωλεύει μέσα μου άπ αυτής της συλλήψεώς μου εις την κοιλίαν της μητρός μου. Τούτο όμως θα επιτευχθή μόνον διά της βοηθείας σου. Θα με ραντίσης Σύ με το έλεος και την χάριν σου ωσάν διά ραντιστηρίου εκ κλώνων υσσώπου και θα καθαρισθώ. Θα με πλύνης και θα λευκανθώ γινόμενος λευκότερος και από την χιόνα. Όταν δε ούτω με συγχωρήσης και με λευκάνης, θα με κάμης να ακούσω και να αισθανθώ αγαλλίασιν και ευφροσύνην, και τα εκ της οδύνης και βαθείας συναισθήσεως συντετριμμένα ήδη οστά μου θα ανασκιρτήσουν εν χαρά και αγαλλιάσει. Στρέψε μακράν από τάς αμαρτίας μου το πρόσωπόν σου, ώστε να μη βλέπης, αλλά να λησμονήσης αυτάς, και σβήσε τελείως, ώστε να μη φαίνωνται πλέον, πάσας τάς ανομίας μου. Κτίσε μέσα μου καρδίαν καθαράν, ανακαινίζων αυτήν, η οποία τώρα είναι ακάθαρτος και ρέπει πρός το κακόν, και καθάρισον τον νούν μου, ώστε να εγκαινιάσης εις το εσωτερικόν μου πνεύμα και κινήσεις του νοός ευθείας και ορθάς. Γέμισε το εσωτερικόν μου με αγνούς λογισμούς και αγαθήν προαίρεσιν. Μη με απορρίψης και μη με αποδιώξης από το πρόσωπόν σου, ώστε να στερηθώ της επιβλέψεώς σου και της συμπαθείας σου, και μη μου αφαιρέσης το Πνεύμα σου το Άγιον, ώστε να στερηθώ της βοηθείας και ενισχύσεώς σου. Δός μου πάλιν την υπό της αμαρτίας φυγαδευθείσαν χαράν παρέχων μοί την αγαλλίασιν, την οποίαν δημιουργεί η εκ του ελέους σου σωτηρία. Και στήριξον με εν τη νέα ταύτη καταστάσει διά σκέψεων σταθερών και βουλήσεως ισχυράς, η οποία να κυριαρχή μέσα μου και να με κατευθύνη εις το αγαθόν. Ούτω δεν θα παρέχω διά του παραδείγματός μου σκάνδαλον εις τους άλλους, αλλά θα αφοσιωθώ εις το εξής εις την οικοδομήν αυτών. Θα διδάξω ανόμους τάς οδούς σου, εις τάς οποίας θέλεις να βαδίζωμεν, και πολλοί εξ εκείνων, οι οποίοι ασεβώς αθετούν τάς ενολάς σου, θα επιστραφούν εν μετανοία εις σέ. Ελευθέρωσε μέ, ώ Θεέ μου, όστις είσαι ο σωτήρ μου. Η γλώσσα μου με χαράν και αγαλλίασιν θα υμνή την δικαιοσύνην σου, διά της οποίας τιμωρών εν ελέει το κακόν, οδηγείς και πάλιν τους διαπράττοντας αυτό εις την σωτηρίαν. Κύριε, διά της αφέσεως, την οποίαν θα μου παράσχης, θα ανοίξης τα κλεισμένα από την εντροπήν της αμαρτίας και τον έλεγχον της συνειδήσεως χείλη μου, και το στόμα μου θα εξαγγείλη τον ύμνον και τον έπαινόν σου. Θα περιορισθώ να σε υμνήσω με όλην την καρδίαν μου, διότι εάν θα ήθελες θυσίαν υλικήν, ευχαρίστως θα έδιδα ταύτην. Αλλά σύ, και αν σου προσφέρωμεν ως θυσίαν ζώα, διά να κατακαούν επί του θυσιαστηρίου σου ολόκληρα, δεν θα ευαρεστηθής. Θυσία ευπρόσδεκτος και αρεστή εις τον Θεόν είναι το πνεύμα, που έχει συντριβή από ειλικρινή μετάνοιαν. καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην δεν θα απορρίψη ποτέ ο Θεός. Ευδόκησον, Κύριε, να φανής αγαθός και πρός την Σιών και διά της ευδοκίας σου και της καλωσυνής σου ταύτης ας οικοδομηθούν τα τείχη της Ιερουσαλήμ. Τότε θα ευαρεστηθής να δεχθής πάντων των ειδών τάς θυσίας θα δεχθής θυσίαν προσφερόμενην σύμφωνα πρός τάς διατάξεις του Νόμου και πρός το δίκαιον. Θα δεχθής και θυσίαν αναφοράς, καθώς και θύματα ακόμη καιόμενα ολόκληρα επί του θυσιαστηρίου. τότε θα ανεβάσουν επί του θυσιαστηρίου σου μόσχους, διά να τους προσφέρουν θυσίαν εις σέ.
Πηγή:
Tags:
Προσευχές