Γέροντα,
νιώθω αγωνία, φόβο, για ό,τι μας περιμένει.– Αυτός ο φόβος μας βοηθάει
να γαντζωθούμε στον Χριστό. Όχι ότι πρέπει να χαίρεται κανείς γι” αυτήν
την κατάσταση.. που.. περιμένουμε,
άλλα να χαίρεται, γιατί θα αγωνισθή για τον Χριστό. Δηλαδή δεν θα
περάσουμε μιά κατοχή ενός Χίτλερ ή ενός Μουσολίνι, άλλα θα δώσουμε
εξετάσεις για τον Χριστό. Δεν είναι ότι θα έχουμε εμείς πολυβόλα,
ατομικές βόμβες ανώτερες, και θα νικήσουμε.Τώρα ο
αγώνας θα είναι πνευματικός. Θα παλέψουμε με τον ίδιο τον διάβολο. Ο
διάβολος όμως δεν έχει καμμιά εξουσία, αν δεν του δώσουμε εμείς
εξουσία. Τι να φοβηθούμε;
Αν ήταν Χίτλερ ή Μουσολίνι, ήταν άλλο. Να μην υπάρχη φόβος.Νά
χαιρώμαστε που η μάχη είναι πνευματική. Εάν ζήτε μοναχικά, πατερικά,
και… προσέχετε, θα δικαιούσθε την θεία επέμβαση σε κάθε επίθεση του
εχθρού. Αν υπάρχουν άνθρωποι προσευχής, ταπεινοί, που έχουν πόνο και
αγάπη, είναι κεφάλαια πνευματικά, είναι «βάσεις» πνευματικές. Δυό-τρείς
ψυχές να υπάρχουν σε ένα μοναστήρι που να σκέφτωνται τον πόνο των άλλων
και να προσεύχωνται, είναι πνευματικό οχυρό. Καθηλώνουν τα
πάντα.
Απόσπασμα από τις σελίδες 332 -336 του βιβλίου: ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ
ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ: «ΛΟΓΟΙ Β΄ – ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ» ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Πηγή: Σημεία Καιρών
Tags:
Άγιος Παΐσιος