Τις πιο πολλές φορές θλιβόμαστε λόγο των πολλών μας απαιτήσεων και προσδοκιών που έχουμε από τους άλλους.
Βεβαίως αυτό προέρχεται από τον εγωισμό μας, ο οποίος μας δημιουργεί ένα αίσθημα υπεραξίας ως προς τον εαυτό μας.
Η θλίψη μέσα στις σχέσεις μας προέρχεται από την άρνησή μας ν' αποδεχτούμε τον άλλον όπως είναι. Απαιτούμε από τον άλλον ν' αλλάξει σύμφωνα με τις προσδοκίες και τα θέλω μας.
Έτσι η θλίψη έρχεται ως αποτέλεσμα της μη ικανοποίησης των απαιτήσεών μας.
-----------------------------------------
Αντί λοιπόν να ειρηνεύουμε μέσα από τις σχέσεις μας με τους άλλους, εμείς ταρασσόμαστε και θλιβόμαστε. Βεβαίως μπορεί και ο άλλος να φταίει σ' αυτό, όμως κυρίως φταίει η αδιαλλαξία μας που δεν μπορεί να συγχωρέσει, να υπομείνει, να μακροθυμήσει, ν' αγαπήσει γνήσια και θεάρεστα.
-----------------------------------------
Ας μην έχουμε απαιτήσεις από τους άλλους. Ειδικά από αυτούς που λέμε ότι τους αγαπούμε. Ας προσπαθούμε να αλλάξουμε εμείς για χάρη τους και όχι ν' απαιτούμε το ανάποδο. Κι εδώ δεν εννοούμε ν' αλλάξουμε με τρόπο που θα μας οδηγήσει στην αμαρτία μόνο και μόνο για να αναπαύσουμε τον άλλον, αλλά ν' απεκδυθούμε τις ιδιοτροπίες μας και την μιζέρια μας, την καχυποψία μας και την γκρίνια μας και να ενδυθούμε την γλυκύτητα και την πραότητα, την συγκατάβαση και την ταπείνωση.
-----------------------------------------
Οι διαπροσωπικές μας σχέσεις γίνονται δύσκολες όχι γιατί οι άνθρωποι είναι δύσκολοι (βεβαίως υπάρχουν και αυτοί) αλλά κυρίως διότι δεν έχουμε διάθεση ν' αγκαλιάσουμε τον άλλον όπως είναι. Το κακό είναι ότι θέλουμε να τον νικήσουμε σε κάθε επίπεδο και τομέα. Κι εδώ αρχίζουν τα προβλήματα.
-----------------------------------------
Τα πρόσωπα μπορούν να κοινωνήσουν μεταξύ τους γνήσια, όταν πάψουν να βλέπονται ως ανταγωνιστές και ως αντίπαλοι.
Αυτό δυστυχώς γίνεται μεταξύ συνεργατών, φίλων, ζευγαριών, γονέών και παιδιών...
-----------------------------------------
Όταν αγαπάς δεν φοβάσαι τον άλλον.
Όταν αγαπάς νιώθεις μαζί του οικειότητα.
Όταν αγαπάς υποφέρεις με την δυστυχία του άλλου και χαίρεσαι με τη χαρά του άλλου.
Όταν αγαπάς παραδίνεσαι στον άλλον.
-----------------------------------------
Όταν αγαπάς δεν προσπαθείς να επιβληθείς στον άλλον.
Η αγάπη φέρνει ισορροπία. Εκεί που υπάρχει ανισορροπία στην σχέση, εκεί δεν υπάρχει γνήσια αγάπη. Η αγάπη σε κάνει να βλέπεις τον άλλον ως χαρά της ζωής σου και όχι ως απειλή. Η αγάπη διώχνει μακρυά την αγωνία για να σώσουμε το εγώ μας και την "αξιοπρέπειά" μας και φέρνει την καλή αγωνία μη τυχόν γίνουμε η αιτία να στεναχωρηθεί ο άλλος.
Κάποιοι μιλούνε για την αγάπη και συγχρόνως μιλούν για δικαιώματα, για "δικό μου" και "δικό σου", για αξιοπρέπεια κτλ. Μα για ποια αγάπη μιλούν;
Η αγάπη δεν αναζητά δικαίωση αλλά υπομένει.
Η αγάπη δεν απαιτεί αλλά διακονεί.
Η αγάπη δεν βιάζεται αλλά μακροθυμεί.
Η αγάπη δεν γκρινιάζει αλλά αποδέχεται.
Η αγάπη δεν πιέζει αλλά ελευθερώνει.
Η αγάπη δεν μνησικακεί αλλά συγχωρεί.
Η αγάπη δεν καθηκοντολογεί αλλά σταυρώνεται.
-----------------------------------------
Η αγάπη είναι μια κίνηση ενός προσώπου προς κάποιο άλλο. Δεν είναι πάντα κάτι αμοιβαίο από δύο πρόσωπα. Είναι όντως πιο δύσκολο και επίπονο όταν δεν υπάρχει αμοιβαία κίνηση από το άλλο πρόσωπο. Κι όντως είναι μεγάλη ευλογία να υπάρχει αμοιβαία αγάπη από δύο πρόσωπα. Τότε νομίζω, αυτοί οι δύο άνθρωποι, ζούνε ένα παράδεισο που τίποτα και κανείς δεν μπορεί να τους κλέψει, ούτε κι ο θάνατος.
π. Παύλος Παπαδόπουλος