Ο Προφήτης είναι διαχρονικός. Δεν αναφέρεται μόνο στους Ιουδαίους της εποχής του, αλλά και στους "σύγχρονους Ιουδαίους" (εμάς...). Γράφει λοιπόν ο Προφήτης:
Οὐαί, οἱ λέγοντες τὸ πονηρόν, καλόν, καὶ τὸ καλόν, πονηρόν, οἱ τιθέντες τὸ σκότος φῶς, καὶ τὸ φῶς σκότος, οἱ τιθέντες τὸ πικρὸν γλυκύ, καὶ τὸ γλυκὺ πικρόν! οὐαί, οἱ συνετοὶ ἐν ἑαυτοῖς, καὶ ἐνώπιον αὐτῶν ἐπιστήμονες!
Δηλαδή:
Αλίμονο σε εκείνους που παρουσιάζουν το κακό ως καλό και το καλό ως κακό, που παρουσιάζουν το σκοτάδι ως φως και το φως ως σκοτάδι, το πικρό ως γλυκύ και το γλυκύ ως πικρό! Αλίμονο σε εκείνους που πιστεύουν ότι είναι συνετοί και σοφοί και αυτοπαρουσιάζονται ως επιστήμονες και παντογνώστες...
Μας θυμίζει κάτι;;; Επιτρέψτε μου τώρα να προσθέσω και κάποιες δικές μου σκέψεις.
Έχουμε φθάσει στο αρχικό στάδιο μιας φάσης που πολλοί περιμέναμε. Ο κόσμος μας έχει εκτροχιαστεί. Αυτό δεν θα μπορούσε να συνεχίζεται επ' αόριστον. Κάποια στιγμή θα τρώγαμε σφαλιάρα(ες)... Η οικονομική κρίση δεν ήταν αρκετή, ούτε τα τοπικά ακραία φαινόμενα όπως πλημμύρες ή φωτιές. Τώρα έρχεται και ο λοιμός και δε σημαίνει ότι εδώ τελειώνει. Όπως βλέπουμε, οι περισσότεροι αντί να στραφούν προς τον Θεό, εναντιώνονται αρχίζοντας πόλεμο εναντίον της Εκκλησίας Του (κάτι τέτοιο παρεμπιπτόντως περιγράφεται στην Αποκάλυψη και στο ς' κεφάλαιο και αλλού).
ΑΡΧΙΖΕΙ ΔΙΩΓΜΟΣ. Καιρός να ομολογήσουμε την πίστη μας. Ψηλά τα κεφάλια απέναντι στους άθεους ή στους απίστους. Να ομολογούμε την αλήθεια. Πολλοί από άγνοια λένε αυτά που λένε και ίσως δεχτούν κάποια από αυτά που θα ακούσουν.
Χαμηλά τα κεφάλια μας προς τον Θεό. Ας κλάψουμε για τις αμαρτίες μας και ας ζητήσουμε το έλεός Του. Ας ζητήσουμε τη δύναμη, για να αντέξουμε. Οι περισσότεροι είμαστε βολεμένοι χριστιανοί. Δεν θα είναι εύκολο. Μόνο με τη δύναμη του Κυρίου θα σταθούμε στα πόδια μας.
Ας αξιοποιήσουμε τα ΟΠΛΑ της ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ μας: ΝΗΣΤΕΙΑ, ΠΡΟΣΕΥΧΗ, ΑΓΡΥΠΝΙΑ και πάνω από όλα τα ΜΥΣΤΗΡΙΑ: ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΜΕΤΑΛΗΨΗ. Χρειαζόμαστε όσο ποτέ άλλοτε το ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΑΙΜΑ του ΚΥΡΙΟΥ μας.
Το θέμα δεν είναι αν θα κολλήσουμε τον κορωναϊό. Ούτως ή άλλως θα κολλήσουμε. Για παράδειγμα, έκλεισαν σχολεία και φροντιστήρια και οι παιδικές χαρές είναι γεμάτες...!!! Ποιός πραγματικά πιστεύει ότι θα μπει φρένο στην εξάπλωση του ιού; Και ποιος μας λέει ότι ήδη δε νοσούν τουλάχιστον δεκαπλάσιο πλήθος από όσους αναφέρονται; διότι απλά γίνεται επιλογή ασθενών για να ελεγχθεί αν πάσχουν από κορωναϊό. (Στα επείγοντα ενός νοσοκομείου της Αθήνας δεν ελέγχουν ασθενείς με πνευμονία, πνευμονικό οίδημα, βρογχίτιδα. Βασική προϋπόθεση είναι αν έχουν έρθει σε επαφή με γνωστό κρούσμα ή αν έχουν ταξιδέψει στην Ιταλία ή την Κίνα...) Από τη στιγμή που οι έλεγχοι είναι λίγοι τα στατιστικά που δίνονται είναι παραπλανητικά και ο ιός έχει ξεφύγει...
Το θέμα λοιπόν δεν είναι αν θα νοσήσουμε. Αυτό είναι ΔΕΔΟΜΕΝΟ. Το θέμα είναι όταν θα νοσήσουμε, πόσο βαριά θα το περάσουμε και με πόσες συνέπειες στο περιβάλλον μας, στους δικούς μας ανθρώπους. Ποια είναι η ελπίδα μας;;; Το να μαζέψουμε τρόφιμα και να λουστούμε με μπεταντίν; ή να γονατίσουμε, να παρακαλέσουμε τον Κύριό μας, να νηστέψουμε, να προσευχηθούμε, να μετανοήσουμε, να εξομολογηθούμε, να λάβουμε τον Κύριό μας μέσα μας για να σωθούμε πάνω από όλα από την αμαρτωλή και αδύναμη φύση μας - τα πάθη μας;
Επειδή λοιπόν, δε φαίνεται να μετανοούμε ως λαός, θα έρθουν και χειρότερα. Ας κρατήσουμε όσο μπορούμε. Τα υπόλοιπα θα τα αναλάβει ο Κύριός μας. Δεν θα είναι εύκολο. Το έγραψα και παραπάνω. Θα δεχτούμε έναν "μικρό" διωγμό. Θα μας ονειδίσουν, θα μας ειρωνευτούν, θα μας θεωρήσουν δημόσια απειλή. Θα επιδιώξουν να μας κλείσουν τις εκκλησίες και όχι μόνο. Φοβάμαι δυστυχώς, ότι θα δεχτούμε και πόλεμο από εντός (ο νοών νοείτω). Αλλά, για να δανειστώ το στόμα του
Μας θυμίζει κάτι;;; Επιτρέψτε μου τώρα να προσθέσω και κάποιες δικές μου σκέψεις.
Έχουμε φθάσει στο αρχικό στάδιο μιας φάσης που πολλοί περιμέναμε. Ο κόσμος μας έχει εκτροχιαστεί. Αυτό δεν θα μπορούσε να συνεχίζεται επ' αόριστον. Κάποια στιγμή θα τρώγαμε σφαλιάρα(ες)... Η οικονομική κρίση δεν ήταν αρκετή, ούτε τα τοπικά ακραία φαινόμενα όπως πλημμύρες ή φωτιές. Τώρα έρχεται και ο λοιμός και δε σημαίνει ότι εδώ τελειώνει. Όπως βλέπουμε, οι περισσότεροι αντί να στραφούν προς τον Θεό, εναντιώνονται αρχίζοντας πόλεμο εναντίον της Εκκλησίας Του (κάτι τέτοιο παρεμπιπτόντως περιγράφεται στην Αποκάλυψη και στο ς' κεφάλαιο και αλλού).
ΑΡΧΙΖΕΙ ΔΙΩΓΜΟΣ. Καιρός να ομολογήσουμε την πίστη μας. Ψηλά τα κεφάλια απέναντι στους άθεους ή στους απίστους. Να ομολογούμε την αλήθεια. Πολλοί από άγνοια λένε αυτά που λένε και ίσως δεχτούν κάποια από αυτά που θα ακούσουν.
Χαμηλά τα κεφάλια μας προς τον Θεό. Ας κλάψουμε για τις αμαρτίες μας και ας ζητήσουμε το έλεός Του. Ας ζητήσουμε τη δύναμη, για να αντέξουμε. Οι περισσότεροι είμαστε βολεμένοι χριστιανοί. Δεν θα είναι εύκολο. Μόνο με τη δύναμη του Κυρίου θα σταθούμε στα πόδια μας.
Ας αξιοποιήσουμε τα ΟΠΛΑ της ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ μας: ΝΗΣΤΕΙΑ, ΠΡΟΣΕΥΧΗ, ΑΓΡΥΠΝΙΑ και πάνω από όλα τα ΜΥΣΤΗΡΙΑ: ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΜΕΤΑΛΗΨΗ. Χρειαζόμαστε όσο ποτέ άλλοτε το ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΑΙΜΑ του ΚΥΡΙΟΥ μας.
Το θέμα δεν είναι αν θα κολλήσουμε τον κορωναϊό. Ούτως ή άλλως θα κολλήσουμε. Για παράδειγμα, έκλεισαν σχολεία και φροντιστήρια και οι παιδικές χαρές είναι γεμάτες...!!! Ποιός πραγματικά πιστεύει ότι θα μπει φρένο στην εξάπλωση του ιού; Και ποιος μας λέει ότι ήδη δε νοσούν τουλάχιστον δεκαπλάσιο πλήθος από όσους αναφέρονται; διότι απλά γίνεται επιλογή ασθενών για να ελεγχθεί αν πάσχουν από κορωναϊό. (Στα επείγοντα ενός νοσοκομείου της Αθήνας δεν ελέγχουν ασθενείς με πνευμονία, πνευμονικό οίδημα, βρογχίτιδα. Βασική προϋπόθεση είναι αν έχουν έρθει σε επαφή με γνωστό κρούσμα ή αν έχουν ταξιδέψει στην Ιταλία ή την Κίνα...) Από τη στιγμή που οι έλεγχοι είναι λίγοι τα στατιστικά που δίνονται είναι παραπλανητικά και ο ιός έχει ξεφύγει...
Το θέμα λοιπόν δεν είναι αν θα νοσήσουμε. Αυτό είναι ΔΕΔΟΜΕΝΟ. Το θέμα είναι όταν θα νοσήσουμε, πόσο βαριά θα το περάσουμε και με πόσες συνέπειες στο περιβάλλον μας, στους δικούς μας ανθρώπους. Ποια είναι η ελπίδα μας;;; Το να μαζέψουμε τρόφιμα και να λουστούμε με μπεταντίν; ή να γονατίσουμε, να παρακαλέσουμε τον Κύριό μας, να νηστέψουμε, να προσευχηθούμε, να μετανοήσουμε, να εξομολογηθούμε, να λάβουμε τον Κύριό μας μέσα μας για να σωθούμε πάνω από όλα από την αμαρτωλή και αδύναμη φύση μας - τα πάθη μας;
Επειδή λοιπόν, δε φαίνεται να μετανοούμε ως λαός, θα έρθουν και χειρότερα. Ας κρατήσουμε όσο μπορούμε. Τα υπόλοιπα θα τα αναλάβει ο Κύριός μας. Δεν θα είναι εύκολο. Το έγραψα και παραπάνω. Θα δεχτούμε έναν "μικρό" διωγμό. Θα μας ονειδίσουν, θα μας ειρωνευτούν, θα μας θεωρήσουν δημόσια απειλή. Θα επιδιώξουν να μας κλείσουν τις εκκλησίες και όχι μόνο. Φοβάμαι δυστυχώς, ότι θα δεχτούμε και πόλεμο από εντός (ο νοών νοείτω). Αλλά, για να δανειστώ το στόμα του
Προφητάνακτος:
ΚΥΡΙΟΣ φωτισμός μου καὶ σωτήρ μου· τίνα φοβηθήσομαι; Κύριος ὑπερασπιστὴς τῆς ζωῆς μου· ἀπὸ τίνος δειλιάσω; (ψαλμός 26)
ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ!!!
ΠΡΟΣΧΩΜΕΝ!
Η Άγιος Τριαδικός Θεός μας ας επιτρέψει ό,τι χρειάζεται για να μετανοήσουμε και ας καλύψει τις αδυναμίες μας. Η Υπέρμαχος Στρατηγός μας, η Παναγία μας και όλοι οι Άγιοι ας πρεσβέυσουν για εμάς τους αναξίους.
ΚΥΡΙΟΣ φωτισμός μου καὶ σωτήρ μου· τίνα φοβηθήσομαι; Κύριος ὑπερασπιστὴς τῆς ζωῆς μου· ἀπὸ τίνος δειλιάσω; (ψαλμός 26)
ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ!!!
ΠΡΟΣΧΩΜΕΝ!
Η Άγιος Τριαδικός Θεός μας ας επιτρέψει ό,τι χρειάζεται για να μετανοήσουμε και ας καλύψει τις αδυναμίες μας. Η Υπέρμαχος Στρατηγός μας, η Παναγία μας και όλοι οι Άγιοι ας πρεσβέυσουν για εμάς τους αναξίους.
Πηγή:
Γεώργιος
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΑΥΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΑΥΣ
Tags:
Προφητείες