λέει, «εάν έχεις καρδιά μπορείς να σωθείς..». Δηλαδή εάν μπορείς να αγαπήσεις και να δοθείς δίχως κρατούμενα και υπολογισμούς, τότε μπορείς να βρεις τον Θεό, τον άλλον.
Πόσες φορές στο χώρο της θρησκείας, άνθρωποι του νόμου και όχι της Χάριτος, δεν μας είπαν ότι ο έρωτας, η αγάπη, ο πόθος και η έλξη, η δίψα για τον άλλον, είναι αμαρτία; Πόσες φορές δεν ενοχοποίησαν εκείνο που μας κάνει ανθρώπους, την επιθυμία, την δίψα, την ελευθερία και θέληση να κινηθώ προς τον άλλον.
Μπορεί όμως ένας ανέραστος άνθρωπος να γνωρίσει τον Χριστό; Κάποιος που φοβάται να δοθεί, να αφεθεί, να τσαλακωθεί, να πέσει στα πατώματα, να κλάψει και να πενθήσει, μπορεί να αισθανθεί την παρουσία του Νυμφίου;
Μονάχα η αγάπη ξέρει να δίνει χωρίς να ζητάει, να ζει χωρίς να υπολογίζει, να αφήνεται χωρίς να κρατιέται, να πεθαίνει για τον αγαπημένο της.
Η εκκλησία του Χριστού, του Αγίου Πορφυρίου και Ισαάκ του Σύρου, μας λέει ότι για σωθείς, πρέπει να προσέξεις κάτι πολύ σημαντικό, να μην χάσεις την καρδιά και την ανθρωπιά σου.
Πολλές φορές στην προσπάθεια μας να γίνουμε «πνευματικοί άνθρωποι» χάσαμε την ανθρωπιά μας.
«Αναζητώντας» τον Θεό, χάσαμε τον άνθρωπο. Εάν δεν μάθεις να ερωτεύεσαι, να αγαπάς, να συνδέεσαι, να σχετίζεσαι, να μοιράζεσαι, να δίνεσαι και να ταπεινώνεσαι, δεν θα αναγνωρίσεις ποτέ στο πρόσωπο του Νυμφίου της Μεγάλης Εβδομάδος τον Χριστό.
Θα βλέπεις τα κατορθώματα και τις πνευματικές αρετές σου. Τους νόμους και κανόνες που αρέσκεσαι να επιδίδεσαι ικανοποιώντας το "εγω" σου, μα δεν θα μάθεις ποτέ οτι "σε κάθε έρωτα ξαναζεί η εμπειρία της γεύσης του παραδείσου και της απώλειας του...."