Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ Ο ΒΑΤΟΠΕΔΙΝΟΣ: O ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΩΝ

 
Φέρεται ως ο τελευταίος Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Γενέσιον της Θεοτόκου στο Δρυόβουνο της επαρχίας Βοίου στην Κοζάνη, για τον οποίο σήμερα γνωρίζουμε ελάχιστα πράγματα.
Ο Ιερομόναχος Διονύσιος πιθανολογείτε ότι γεννήθηκε μεταξύ του 1750 – 1760 και το βαπτιστικό του όνομα ήτανε Δημήτριος.Έλαβε τα πρώτα του γράμματα στην Σιάτιστα, τόπο καταγωγής του και κατόπιν μετέβη στο Άγιο όρος όπου διάλεξε ως τόπο ασκήσεώς του, την σκήτη του Αγίου Δημητρίου της Μεγίστης Μονής Βατοπεδίου. Εκεί εκάρη μοναχός και έλαβε το όνομα Διονύσιος.


Τα βημόθυρα του Αγίου Βήματος της Μονής, αφιέρωμα του ιερομονάχου Διονυσίου
Εκείνη την εποχή το Άγιον Όρος ήτανε ένα πολύ σημαντικό κέντρο Λογίων του ελληνικού γένους αλλά και φωτοβόλος πνευματική εστία της Ορθοδοξίας, υπήρχε δε και η περίφημος Αθωνιάδα Σχολή σε κτίριο πλησίον της Μονής Βατοπεδίου.
Ο Διονύσιος λοιπόν ο οποίος «μηδέποτε εγεύθη ανθρωπίνης μαθήσεως» κατέστη δια της σκληρής και επίμονης μελέτης, ένας αυτοδίδακτος Σοφός αλλά και Λόγιος.

Σε εκείνο το περιβάλλον πήγε ο Διονύσιος αλλά δεν φοίτησε στη Σχολή, με τα λίγα γράμματα που ήξερε επιδόθηκε στη μελέτη των συγγραμμάτων του Ιερού Χρυσοστόμου, των Γεροντικών και Ασκητικών του Εφραίμ του Σύρου και των Νηπτικών συγγραφέων.

Τέτοια ήτανε η πνευματική του καλλιέργεια και εξέλιξη που ανακηρύχτηκε Πνευματικός, δηλαδή εξομολόγος, εκείνη την εποχή για να ανακηρυχτεί κάποιος Πνευματικός στο Άγιο όρος έπρεπε να είναι εγνωσμένης και αναγνωρισμένης αξίας και Αρετής.

Ο Διονύσιος λοιπόν ο οποίος «μηδέποτε εγεύθη ανθρωπίνης μαθήσεως» και όπως λέει και ο ίδιος «δι εμού του εκτρώματος του αγροίκου και αγραμμάτου», κατέστη δια της σκληρής και επίμονης μελέτης, ένας αυτοδίδακτος Σοφός αλλά και Λόγιος.

Απέσπασε τον σεβασμό και την υπόληψη όλων τον Λογίων και των Διδασκάλων της εποχής εκείνης, τον εκτιμούσαν και τον σέβονταν Μητροπολίτες, Κληρικάρχες ακόμα και Οικουμενικοί Πατριάρχες που συνέπεσε να βρεθούν στο Άγιο όρος εκείνη την εποχή.
Στην Ιερά Μονή Γενέσιον της Θεοτόκου στο Δρυόβουνο Κοζάνης αναπτύσσει ένα ιδιαίτερα σημαντικό πνευματικό έργο και λειτουργεί Κρυφό Σχολειό κάτω από την μύτη των Τούρκων.

Διεσώθησαν πολλές επιστολές, μεταξύ αυτών του πατριάρχη Προκοπίου προς τον Διονύσιο όπως και του Πατριάρχη Νεόφυτου Ζ.

Ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε που έμενε 6 χρόνια μεταξύ της 1ης και της 2ης πατριαρχίας του στη μονή Ιβήρων, διένυε μάλιστα με τα πόδια του μία εξαιρετικά δύσκολη και δύσβατη διαδρομή σε απόσταση 3 ωρών για να επισκεφτεί τον Διονύσιο στην σκήτη του έτσι ώστε να συζητήσει μαζί του και να εξομολογηθεί σε αυτόν.


Επιστολή του Οικουμενικού Πατριάρχου Προκοπίου προς τον Ιερομόναχο Διονύσιο

Ο Διονύσιος έγραψε διάφορα συγγραφικά έργα που αποτελούνται από ομιλίες, λόγους, Εγκώμια σε διάφορους Αγίους αλλά και διάφορες επιστολές.

Το έργο του παρ’ όλες τις προτροπές που είχε να το εκδώσει αυτό δεν κατέστη δυνατόν καθώς δεν διέθετε τα οικονομικά μέσα και έτσι το βιβλίο του με τίτλο: ΙΧΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ έμεινε ανέκδοτο έως και το 1928 που εκδόθηκε για πρώτη φορά από κάποιον ιερομόναχο Σάββα από την εκδοτική, «Νέα Ελληνική Ηχώ».

Το βιβλίο αυτό του Διονυσίου αποτελείτε από 42 ομιλίες, 3 λόγους και διάφορα εγκώμια σε Αγίους καθώς και διάφορες επιστολές.

Το συγγραφικό έργο του ιερομονάχου Διονυσίου, ΙΧΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

Λέγεται μάλιστα ότι ο Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης αφού μελέτησε το βιβλίο του Διονυσίου, είπε:

Εύρον θεία νοήματα σύμφωνα με τας Ιεραίς γραφάς και τοίς θεοφόροις Πατράσι και εύρον λόγια όσον απλοϊκά άλλο τόσον πολυδύναμα και δραστικά…

Στο Άγιο όρος ο Διονύσιος έμεινε για 40 ολόκληρα χρόνια και σε ηλικία περίπου 65 – 70 ετών μετά από σύγκρουση με το κίνημα των Κολλυβάδων το εγκαταλείπει και εγκαθίσταται περί το 1810 – 1820 στην Ιερά Μονή Γενέσιον της Θεοτόκου στο Δρυόβουνο Κοζάνης, πλησίον της Σιάτιστας, ως Ηγούμενος της Μονής.

Εκεί αναπτύσσει ένα ιδιαίτερα σημαντικό πνευματικό έργο και λειτουργεί Κρυφό Σχολειό κάτω από την μύτη των Τούρκων.

Η Μονή είναι χτισμένη στους πρόποδες του γεμάτου βελανιδιές όρους Αη Γιώργη όπου εκείνη την εποχή στην κορυφή του υπήρχε ένα στρατιωτικό φυλάκιο των Τούρκων που έλεγχε τον δρόμο που οδηγούσε προς τα Ιωάννινα, την Καστοριά κ.α. περιοχές.

Οι Τούρκοι δεν είδαν με καλό μάτι το πνευματικό έργο του Διονυσίου αλλά ο Τούρκος φρούραρχος του έτρεφε μια ιδιαίτερη εκτίμηση και σεβασμό, ίσως να ήτανε κρυπτοχριστιανός ή και να είχε ελληνικές ρίζες όπως πολλοί Τούρκοι εκείνη την εποχή.

Αυτό όμως δεν το αποδέχονταν ή και να το ζήλευαν ακόμη οι Τούρκοι στρατιώτες του φυλακίου και συχνά κατέβαιναν στην Μονή το βράδυ, τον προπηλάκιζαν και τον εξευτέλιζαν.

Κάποια στιγμή λοιπόν που έλειπε ο Φρούραρχός τους, βρήκανε την ευκαιρία και κατέβηκαν στην Μονή της Παναγιάς για άλλη μία φορά να προπηλακίσουν τον Διονύσιο. Τον βασάνισαν με ιδιαίτερα βάναυσο και άγριο τρόπο εκείνη τη φορά φτάνοντας σε σημείο να του βγάλουν τα νύχια και να του σπάσουν και τα άκρα.

Οι Τούρκοι στρατιώτες μετά από πολλές ώρες βασανιστηρίων που έκαναν στον ιερομόναχο Διονύσιο, τον κρέμασαν ημιθανή από το κεφάλι του σε μία διχάλα μιας βελανιδιάς που υπάρχει ακόμη και σήμερα μέσα στην Μονή και έτσι μαρτύρησε σε ηλικία περίπου 80 – 85 ετών.


Η βελανιδιά εντός της Μονής που σε αυτήν θανατώθηκε μετά από φρικτά βασανιστήρια ο Ιερομόναχος Διονύσιος

Το 1989 με τις ευλογίες του μακαριστού Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης κ.κ Αντώνιου Κόμπου ξεκίνησαν οι εργασίες αποκατάστασης και ανασύστασης της Ιεράς Μονής Παναγίας στο Δρυόβουνο.


H ανασυσταμένη πλέον γυναικεία Ιερά Μονή Γενέσιον της Θεοτόκου στο Δρυόβουνο Κοζάνης

Κάποια ημέρα ο ιερέας του χωριού, πρωτοπρεσβύτερος σήμερα, Στέφανος Τσαντίρης ήτανε στο χώρο των ερειπίων προκειμένου να βρει τα σημεία που υπήρχαν τα κελιά και τα υπόλοιπα κτίρια της Μονής και λίγο πιο πέρα η κα Νιτσιοπούλου Ανδρομάχη κάτοικος του χωριού έβοσκε τον γάιδαρό της και παρατηρούσε έντονα τον ιερέα κάτι που προξένησε την εύλογη απορία του.

Μετά από ημέρες ο Παπα – Στέφανος την ρώτησε:

Τι με κοιτούσες Ανδρομάχη, ήθελες κάτι να μου πεις;

η Ανδρομάχη του απάντησε:

Όχι πάτερ, απλά εκείνος ο καλόγερος τι σου έλεγε;

Προφανώς επρόκειτο για τον ιερομόναχο Διονύσιο τον τελευταίο ηγούμενο της Μονής και σύμφωνα με την περιγραφή της κας Ανδρομάχης, φιλοτεχνήθηκε η εικόνα του Ιερομονάχου Διονυσίου που απεικονίζει την μορφή του.

Το σημείο που θανατώθηκε ο ιερομόναχος Διονύσιος και το μικρό εκκλησάκι αφιερωμένο σε αυτόν

Ήτανε άνθρωπος ιδιαίτερα πνευματικός αλλά και ένας φημισμένος Λόγιος της εποχής του και αναμφισβήτητα φωτισμένος και ευλογημένος από τον Κύριο που τόσο πιστά υπηρέτησε.

Ταπεινός, αναγεννημένος εν Χριστό και πνευματοφόρος, ένας αφανής ήρωας του Ελληνικού γένους και μία Άγια μορφή της πίστης μας.

Τόσο η ιστορία του έθνους μας όσο και η Ιερά Ορθόδοξη Εκκλησία μας του οφείλει αναμφισβήτητα την αναγνώριση των έργων του και της προσφοράς του. Αναγνώριση και ιδιαίτερη τιμή στο έργο του και την πίστη του για την οποία και μαρτύρησε κατατάσσοντας τον ανάμεσα στις άλλες Άγιες μορφές της πίστης μας.

Η μόνη αναγνώριση όμως που του έχει αποδοθεί έως και σήμερα είναι – μετά από προτροπή του Λαογράφου και τέως διευθυντή της Μανούσειου Δημόσιας βιβλιοθήκης Σιάτιστας, Γεώργιου Μπόντα – ο Δήμος Σιάτιστας να δώσει με επισημότητα το όνομά του σε μία κεντρική οδό της πόλης κοντά στην πλατεία της χώρας «τρία πηγάδια».

Σύμφωνα με πρόσφατες πληροφορίες η Ιερά Μεγίστη Μονή του Βατοπεδίου στην σκήτη της οποίας διακόνησε την ορθοδοξία ο Ιερομόναχος Διονύσιος πρόκειται να τον προτείνει προς αγιοποίηση τοποθετώντας τον στην ανεξάντλητη λίστα των Εθνομαρτύρων και των Μαρτύρων της Πίστης μας.


Η εικόνα του Ιερομονάχου Διονυσίου με την μορφή του

Δημοσίευση σχολίου

Νεότερη Παλαιότερη

Recent in Technology