Προσευχητάρι >> Το Μικρό Απόδειπνο

Μια δασκάλα έχει αποφασίσει να παί­ξουν ένα παιχνίδι στην τάξη της.
Λέει λοιπόν στα παιδιά, να φέρει το κάθ’ ένα, μια πλαστική σακούλα, που θα περιέχει μέσα μερικές πατάτες. Σε κάθε πατάτα θα δώσει ένα όνομα από τα πρό­σωπα που μισεί.
Έτσι, ο αριθμός των πατατών που κάθε παιδί θα βάλει στη σακούλα του θα εξαρτηθεί από τον αριθμό των ανθρώπων που μισεί.

Την άλλη μέρα κάθε παιδί, έφερε από μια σακούλα με πατάτες, με το όνομα των αν­θρώπων που μισούσαν, γραμμένο σε κάθε πατάτα. Κάποια παιδιά είχαν δύο πατάτες μέσα στη σακούλα, άλλα τρεις, άλλα πέντε και άλλα περισσότερες. Η δασκάλα λέει μετά στα παιδιά, να κουβαλούν μαζί τους την πλα­στική σακούλα με τις πατάτες, όπου και αν πηγαίνουν, για με­ρικές μέρες.

Ύστερα από μέρες, τα παιδιά άρχισαν να διαμαρτύρονται, λόγω της δυσά­ρεστης οσμής που άφηναν οι πατάτες οι οποίες άρχισαν να σαπίζουν. Άλλωστε, αυτοί που είχαν περισσότερες πατάτες στη σα­κούλα, έπρεπε να αντέξουν και το μεγαλύ­τερο βάρος τους. Κάποιες μέρες αργότερα, το παιχνίδι τελείωσε και τα παιδιά ανακουφί­στηκαν και από την απαλλαγή τους από το βάρος αλλά και από τη δυσοσμία των χαλα­σμένων πατατών.

Η δασκάλα ρώτησε τα παιδιά: «Πώς αι­σθανθήκατε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού;». Τα παιδιά, άρχισαν ομαδικά να διαμαρτύρον­ται για το γεγονός ότι έπρεπε να κουβαλούν παντού μια τσάντα με πατάτες και μάλιστα χαλασμένες με άσχημη μυρωδιά, από κάποια στιγμή και μετά.

Στη συνέχεια, η δασκάλα τους αποκά­λυψε το κρυμμένο νόημα πίσω από το παι­χνίδι. «Αυτή ακριβώς είναι η κατάσταση όταν έχετε μίσος για κάποιον μέσα στην καρδιά σας. Η δυσωδία από το μίσος θα φωλιάσει στην ψυχή σας και θα το μεταφέρετε μαζί σας όπου κι αν πάτε συνεχώς.

Αν δεν μπορείτε να ανεχθείτε τη μυρωδιά των σάπιων πατατών για μερικές μόνο μέρες, μπορείτε να φαντα­στείτε πως θα είναι να έχετε τη δυσωδία του μίσους στην ψυχή σας για μια ζωή;».
Ηθικό Δίδαγμα:

Προσπαθήστε να αποβάλλετε το μίσος που έχετε για τους άλλους και συγχωρέστε τους, ώστε να μην έχετε το βάρος στην καρ­διά σας για μια ζωή. Η αληθινή αγάπη δεν είναι ν’ αγαπάς ένα τέλειο, σημαντικό και δυ­νατό άτομο, αλλά να αγαπάς ένα ασήμαντο και με ελαττώματα πρόσωπο, δυνατά!