Ἀρχιμανδρίτου Διονυσίου Γκόλια
Ἀδιαφορεῖ γιά τά οὐσιώδη τῆς πίστεώς μας καί δέν ἀρέσκεται νά ψάχνει καί νά μελετᾶ, ὅπως κάνει γιά τόσα ἄλλα, ὡς ἐπί τό πλεῖστον ἀνούσια πράγματα.
Ἀλλά καί οἱ ποιμένες σίγουρα φέρουμε εὐθύνη ἄν ἀμελοῦμε νά νουθετοῦμε τό ποίμνιό μας.
Βρισκόμαστε σέ γάμο. Οἱ προετοιμασίες ἀρχίζουν ἀπό καιρό. Τά ἐνδύματα, τά προσκλητήρια, τίς μπομπονιέρες, τό κέντρο δεξιώσεως, τούς εἰκονολῆπτες καί τόσα ἄλλα ἔχουν στό νοῦ τους οἱ μέλλοντες σύζυγοι καί οἱ στενοί συγγενεῖς τους.
Δυστυχῶς ὅµως καμιά προετοιμασία γιά τό Ἱερό Μυστήριο πού εἶναι ἡ καρδιά καί τό ἀποκορύφωμα ὅλων τῶν προετοιμασιῶν. Δύο ἄνθρωποι, ἕνας ἄνδρας καί μιά γυναίκα, ἄσχετοι μεταξύ τους, λαμβάνουν τίς εὐχές τῆς Ἐκκλησίας καί γίνονται «σάρκα μία» (Ἐφεσ. 5,31).
Τήν ὥρα πού ὁ λειτουργός ἑνώνει τά χέρια τους, λέγοντας τήν εὐχή «…αὐτὸς καὶ νῦν, ∆έσποτα, ἐξαπόστειλον τὴν χεῖρά σου ἐξ ἁγίου κατοικητηρίου σου, καὶ ἅρμοσον τὸν δοῦλον σου (τόν δε) καὶ τὴν δούλην σου (τήν δε), ὅτι παρὰ σοῦ ἁρμόζεται ἀνδρὶ γυνή», τό Ἅγιο Πνεῦμα ἀοράτως τούς ἑνώνει σέ ἀνδρόγυνο.
Ἡ στέψη πού ἀκολουθεῖ, τό κοινό ποτήριο, καθώς καί ἡ πλημμύρα τῶν ἱερῶν εὐχῶν µέ τά βαθυστόχαστα νοήµματα καθιστοῦν τό Μυστήριο «Μέγα», κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο.
Καί ὅμως ἀδελφοί μου, ἐνῶ τέτοια γεγονότα συμβαίνουν στήν ἀκολουθία τοῦ γάμου, ἡ πλειοψηφία τῶν παρευρισκομένων ἀλλά καί αὐτῶν τῶν νεονύμφων πολλές φορές μένουν παγερά ἀδιάφοροι.
Ἀλλοῦ εἶναι στραμένο τό ἐνδιαφέρον τους. Καί πρῶτα-πρῶτα ἡ ἐνδυμασία τῶν γυναικῶν. Ὅ,τι πιό ἀνάρμοστο γιά τόν Ἱ. Ναό πολλές κυρίες φροντίζουν νά ἐνδυθοῦν ἐκείνη τήν ἡμέρα προκαλώντας τόν σκανδαλισμό ἀλλά ἁμαρτάνοντας καί οἱ ἴδιες.
Ἄλλοι ἔχουν μαστίχα στό στόμα, ἄλλοι κάθονται σταυροπόδι, ἄλλοι ὀχλαγωγοῦν ἀκατάπαυστα καί ὁρισμένοι εἰκονολῆπτες μέ τήν ἀδιακρισία τους εἶναι ἱκανοί νά ἀποϊεροποιήσουν τό Μυστήριο.
Πόσο θλίβεται ἀλήθεια ὁ Οὐράνιος Πατέρας μας βλέποντας αὐτή τήν κατάσταση;
Ἄραγε γνωρίζουν οἱ χριστιανοί μας τό νόημα τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων; Αὐτό εἶναι ἕνα ἐρώτημα πού βασανίζει πολλές φορές τή σκέψη τῶν ποιμένων καί σίγουρα ἡ ἀπάντηση εἶναι ὄχι, ἤ τουλάχιστον ὄχι καλά.Ἄν ἀναζητήσουμε τίς αἰτίες, τότε θά πρέπει νά ὁµολογήσουµε πώς ὁ πολύς κόσμος εἶναι ἀκατήχητος.
Ἀδιαφορεῖ γιά τά οὐσιώδη τῆς πίστεώς μας καί δέν ἀρέσκεται νά ψάχνει καί νά μελετᾶ, ὅπως κάνει γιά τόσα ἄλλα, ὡς ἐπί τό πλεῖστον ἀνούσια πράγματα.
Ἀλλά καί οἱ ποιμένες σίγουρα φέρουμε εὐθύνη ἄν ἀμελοῦμε νά νουθετοῦμε τό ποίμνιό μας.
Βρισκόμαστε σέ γάμο. Οἱ προετοιμασίες ἀρχίζουν ἀπό καιρό. Τά ἐνδύματα, τά προσκλητήρια, τίς μπομπονιέρες, τό κέντρο δεξιώσεως, τούς εἰκονολῆπτες καί τόσα ἄλλα ἔχουν στό νοῦ τους οἱ μέλλοντες σύζυγοι καί οἱ στενοί συγγενεῖς τους.
Δυστυχῶς ὅµως καμιά προετοιμασία γιά τό Ἱερό Μυστήριο πού εἶναι ἡ καρδιά καί τό ἀποκορύφωμα ὅλων τῶν προετοιμασιῶν. Δύο ἄνθρωποι, ἕνας ἄνδρας καί μιά γυναίκα, ἄσχετοι μεταξύ τους, λαμβάνουν τίς εὐχές τῆς Ἐκκλησίας καί γίνονται «σάρκα μία» (Ἐφεσ. 5,31).
Τήν ὥρα πού ὁ λειτουργός ἑνώνει τά χέρια τους, λέγοντας τήν εὐχή «…αὐτὸς καὶ νῦν, ∆έσποτα, ἐξαπόστειλον τὴν χεῖρά σου ἐξ ἁγίου κατοικητηρίου σου, καὶ ἅρμοσον τὸν δοῦλον σου (τόν δε) καὶ τὴν δούλην σου (τήν δε), ὅτι παρὰ σοῦ ἁρμόζεται ἀνδρὶ γυνή», τό Ἅγιο Πνεῦμα ἀοράτως τούς ἑνώνει σέ ἀνδρόγυνο.
Ἡ στέψη πού ἀκολουθεῖ, τό κοινό ποτήριο, καθώς καί ἡ πλημμύρα τῶν ἱερῶν εὐχῶν µέ τά βαθυστόχαστα νοήµματα καθιστοῦν τό Μυστήριο «Μέγα», κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο.
Καί ὅμως ἀδελφοί μου, ἐνῶ τέτοια γεγονότα συμβαίνουν στήν ἀκολουθία τοῦ γάμου, ἡ πλειοψηφία τῶν παρευρισκομένων ἀλλά καί αὐτῶν τῶν νεονύμφων πολλές φορές μένουν παγερά ἀδιάφοροι.
Ἀλλοῦ εἶναι στραμένο τό ἐνδιαφέρον τους. Καί πρῶτα-πρῶτα ἡ ἐνδυμασία τῶν γυναικῶν. Ὅ,τι πιό ἀνάρμοστο γιά τόν Ἱ. Ναό πολλές κυρίες φροντίζουν νά ἐνδυθοῦν ἐκείνη τήν ἡμέρα προκαλώντας τόν σκανδαλισμό ἀλλά ἁμαρτάνοντας καί οἱ ἴδιες.
Ἄλλοι ἔχουν μαστίχα στό στόμα, ἄλλοι κάθονται σταυροπόδι, ἄλλοι ὀχλαγωγοῦν ἀκατάπαυστα καί ὁρισμένοι εἰκονολῆπτες μέ τήν ἀδιακρισία τους εἶναι ἱκανοί νά ἀποϊεροποιήσουν τό Μυστήριο.
Πόσο θλίβεται ἀλήθεια ὁ Οὐράνιος Πατέρας μας βλέποντας αὐτή τήν κατάσταση;
Ἄς ἔλθουμε τώρα καί στό Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος.
Κι ἐδῶ ἀπό νωρίς ἀρχίζουν οἱ προετοιμασίες. Βαπτιστικά ἐνδύµατα, μπομπονιέρες, γλυκίσματα καί τόσα ἄλλα, ἀπασχολοῦν τή σκέψη γονέων καί ἀναδόχων.
Πάλι ὅμως παρατηρεῖται παχυλή ἄγνοια γύρω ἀπό τό νόημα τοῦ Μυστηρίου. Βάπτισμα σηµαίνει ἀπόδυση τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου καί ἔνδυση τοῦ νέου, κατά Χριστόν. Ἀπαλλαγή ἀπό τό προπατορικό ἁμάρτημα. Ὁ βαπτισμένος γίνεται παιδί τοῦ Θεοῦ, μέλος τῆς Ἐκκλησίας.
Μέ τό Μυστήριο δέ τοῦ Χρίσματος, πού τελεῖται στήν ἴδια ἀκολουθία, λαμβάνει τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καί ἀντί δάκρυα συγκίνησης νά ρέουν ἀπό τά μάτια τῶν συμμετεχόντων στό Μυστήριο, ἀντιθέτως γέλια, σχόλια καί ὀχλαγωγία ἐπικρατεῖ στό Ναό.
Γιατί ἀλήθεια; Τί φταίει; Προσωπικά πάντα θά μέ προβληµατίζει αὐτή ἡ στάση τῶν ἀκατήχητων ἀδελφῶν.
Δέν ἐπιθυμῶ μέσα ἀπό τό παρόν κείµενο νά ἑρμηνεύσω σέ λίγες γραμμές τά τόσα ὑψηλά νοήματα τῶν παραπάνω Μυστηρίων. Θέλω μόνο νά προβληματίσω τή σκέψη τῶν ἀδελφῶν μου χριστιανῶν γιά τήν τόση κοσμικότητα πού τελικά τείνει νά ἐπισκιάσει τήν ἀόρατη Χάρη τοῦ Θεοῦ.
Ὅσοι πιστοί, ἄς προσπαθήσουμε νά διαφυλάξουμε ὅσα ἱερά παραλάβαμε, καί νά τά μεταλαµπαδεύσουμε στίς ἑπόμενες γενιές.
Στῶμεν καλῶς!
Ἀντιγραφή γιὰ τὸ «σπιτὰκι τῆς Μέλιας»
Ἁγία Ἄννα
Τριμηνιαῖο περιοδικό Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Ἄννης Κατερίνης
Ἔτος 15ο – † Α΄ – Β΄ Τρίμηνο 2012 – Τεῦχος 106
Εἰκόνες ἀπό: Pinterest καί verapravoslavnaya.ru
τὸ «σπιτὰκι τῆς Μέλιας»