"Ιδού
σοι το τάλαντον ο Δεσπότης εμπιστεύει ψυχή μου, φόβω δέξαι το χάρισμα,
δάνεισαι τω δεδοκότι, διάδος πτωχοίς και κτήσαι φίλον τον Κύριον, ίνα
στης εκ δεξιών αυτού, όταν έλθη εν δόξη και ακούσης μακαρίας φωνής,
είσελθε δούλε εις την χαράν του Κυρίου σου. Αυτής αξίωσον με Σωτήρ, τον
πλανηθέντα διά το μέγα σου έλεος..."Ίσως αυτό το υπέροχο τελευταίο
Δοξαστικό των αποστίχων των Αίνων, του όρθρου της Αγίας και Μεγάλης
Τρίτης, να ζωγραφίζει και να αποτυπώνει με τα ωραιότερα πνευματικά
χρώματα, τα μεγάλα χαρίσματα της μακαρίας ψυχής του αειμνήστου
Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος, κυρού Χριστοδούλου.
Ενός Αρχιεπισκόπου, που χάραξε τη νεώτερη Εκκλησιαστική Ιστορία με χρυσά γράμματα, διά μέσω των βημάτων της επιγείου ζωής του, με τις παρακαταθήκες του, την ιερά αγωνία του, με το πολύπλευρο έργο του, την μοναδική προσφορά του και τους δυνατούς παλμούς της εν Θεώ, υπάρξεώς του...Γεννημένος στην πόλη της Ξάνθης, 17 Ιανουαρίου 1939, ο κατά κόσμον Χρήστος Παρασκευαίδης, σε ηλικία δύο ετών μετακομίζει με τους μικρασιάτες γονείς του στην Αθήνα.Απόφοιτος της Λεοντείου Σχολής, λαμβάνει το πτυχίο της Νομικής Σχολής το 1962, και το 1967, της Θεολογικής Αθηνών. Απόφοιτος της βυζαντινής μουσικής του Ωδείου Αθηνών.Ανεκηρύχθη διδάκτωρ του Κανονικού Δικαίου, του Αριστ. Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ενώ ως πολυμαθής μιλούσε τέσσερις γλώσσες, Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά και Ιταλικά.Διδάκτωρ επίσης των Πανεπιστημίων Αθηνών, Ιασίου και Λατερανού.Το 1957, ψάλτης ων, του Ι. Ναού Αγίας Ζώνης Κυψέλης, συνδέεται πνευματικά με τον τότε ιεροδιάκονο Καλλίνικο Καρούσο, τον μετέπειτα Μητροπολίτη Πειραιώς και τον Αθανάσιο Λενή, τον νυν Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας.Το 1958 οι τρεις κληρικοί ιδρύουν στο Παγκράτι την αδελφότητα "Παναγία Χρυσοπηγή", με δημιουργία κατηχητικών σχολείων και φιλανθρωπικών δραστηριοτήτων.16η Μαίου 1961 κείρεται μοναχός στην Ιερά Μονή Βαρλαάμ Μετεώρων και την επόμενη ημέρα χειροτονείται διάκονος στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Τρικάλων, από τον λόγιο Μητροπολίτη Τρίκκης και Σταγών Διονύσιο, τον από Λήμνου.Το 1965 χειροτονείται πρεσβύτερος και αρχιμανδρίτης στον Ι.Ναό Προφήτη Ηλιού Παγκρατίου, από τον μεγαλοπρεπή Μητροπολίτη Κίτρους και Κατερίνης Βαρνάβα Τζωρτζάτο.Εν συνεχεία, διορίζεται προιστάμενος στον Ι. Ναό Παναγίτσας, Παλαιού Φαλήρου.Κατόπιν εξετάσων καθίσταται γραμματέας της Ιεράς Συνόδου, επι Αρχιεπισκόπων, Ιερωνύμου Κοτσώνη και αργότερα του Σεραφείμ Τίκα, του από Ιωαννίνων.Λόγω των ποικίλλων χαρισμάτων του, η Ι. Σύνοδος τον εκλέγει σε ηλικία μόλις 35 ετών Μητροπολίτη Δημητριάδος και Αλμυρού και χειροτονείται από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Σεραφείμ.Ενθρονίζεται την 3η Αυγούστου, στον Βόλο, παρουσία του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ και πολλών Συνοδικών Αρχιερέων.Ήδη τα τάλαντα που του χάρισε ο Θεός αρχίζουν πλέον να καταγράφονται... Οργανώνει τα κατηχητικά σχολεία και τις εκκλησιαστικές κατασκηνώσεις.Ιδρύει Στέγη γερόντων, φιλόπτωχα ταμεία και ραδιοφωνικό σταθμό της μητροπόλεως, "Ορθόδοξη μαρτυρία", ομιλών ο ίδιος.Χορηγεί υποτροφίες, καθιερώνει τον Αρχιερατικό Εσπερινό έκαστο Σάββατο, στον Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Νικολάου, όπου κηρύττει πάλι ο ίδιος.Ανεγείρει συνεδριακό κέντρο και μητροπολιτικό μέγαρο στην περιοχή Μελισσιάτικα Βόλου, όπου μεταφέρονται και τα γραφεία της μητροπόλεως, από το πολύβουο κέντρο του Βόλου.Ιδρύει Θεολογικό οικοτροφείο, το "Συμβουλευτικό σταθμό προβλημάτων εφηβείας" και το "Σπίτι γαλήνης του Χριστού".Δραστήριος και αεικίνητος οργώνει την μητρόπολή του επί 24 συναπτά έτη... Χειροτονεί δεκάδες κληρικούς, σχεδόν όλους Θεολόγους, ενώ εκδίδει συνεχώς ενημερωτικά φυλλάδια αντιαιρετικού περιεχομένου και λειτουργικής ενημέρωσης, αλλά και για όποιο καινούργιο πρόβλημα προέκυπτε, δίδοντας τεκμεριωμένες απαντήσεις σε κάθε απορία των πιστών, σε ότι αφορά τα εκκλησιολογικά ζητήματα και κοινωνικά προβλήματα.Καθιερώνει για πρώτη φορά κληρικολαικές συνελεύσεις και δημιουργεί ιδιωτικό σχολείο της Μητροπόλεως Δημητριάδος.Αμέριστο το ενδιαφέρον του για την άριστη λειτουργία του Εκκλησιαστικού Λυκείου Βόλου που επισκέπτεται καθημερινώς.Επί Αρχιερατείας του λειτουργεί τοανοιχτό Πανεπιστήμιο Βόλου, όπου διαφυλάττει την προστασία της Ελληνικής γλώσσας, ερχόμενος σε συνεργασία με τους τοπικούς επιστήμονες.Ιδρύει και ανακαινίζει δεκάδες Ι. Ναούς. Φθάνει σε σημείο να γνωρίζει σχεδόν προσωπικά όλο το ποίμνιό του...Δέχεται στο γραφείο του από οικογένειες απόρων μέχρι και νέους που ζητούν εργασία και βοήθεια... Δεν αφήνει κανέναν λυπημένο.
Προσπαθεί να συνδράμει με όποιο τρόπο δύναται να σκορπίσει αγάπη, φιλανθρωπία και αρωγή σε όλους ανεξαιρέτως...
Προίσταται ως κύριος ομιλητής σε τρία συλλαλητήρια για το προκύπτον τότε θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας το 1987 σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα. Το 1988 ορίστηκε εκπρόσωπος συντάξεως της επιτροπής Νέου Καταστατικού Χάρτη.Μετά την εκδημία του Αθηνών Σεραφείμ, 10η Απριλίου 1998, εκλέγεται με μεγάλη πλειοψηφία την 28η Απριλίου, Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, έχοντας ως συνυποψήφιούς του, τους τότε μητροπολίτες Θηβών Ιερώνυμο και Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμο, τον νυν Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης.Ενθρονίζεται την 9η Μαίου, στον ιστορικό Μητροπολιτικό Ι. Ναό Αθηνών, παρόντων Πατριαρχών και Αρχιεπισκόπων, Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, πολλών Ελλήνων και ξένων πολιτικών.Ο ενθρονιστήριος λόγος του συγκλονιστικός...Ζητά ένδακρυς συγγνώμη από την νεολαία της Ελλάδος για τα σφάλματα και λάθη που έπραξε η Εκκλησία άθελά της, ενώ τους καλεί να βοηθήσουν όπως μπορούν στο έργο της Αρχιεπισκοπής...Τους καλεί να έρθουν δίπλα του, όπως είναι, να μην αλλάξουν τίποτα, μόνον να έρθουν στην Εκκλησία...Εκεί θα αναζητήσουν τις μεγάλες αλήθειες της ζωής τους και θα ακούσουν τις απαντήσεις και τις λύσεις στους προβληματισμούς τους.Ζητά μορφωμένους κληρικούς, παραδοσιακούς και ευλαβείς.
Τονίζει ότι έρχεται να διακονήσει και όχι να διακονηθεί... Ιδρύει στην Αρχιεπισκοπή δεκατέσσερις Συνοδικές Επιτροπές.Δημιουργεί γραφείο εκπροσωπήσεως της Εκκλησίας της Ελλάδος στην Ευρωπαική Ένωση και διορίζει Επίσκοπο εκεί.Ιδρύει το ίδρυμα Ψυχοκοινωνικής Αγωγής και της "Διακονίας", προς βοήθεια κυρίως των τοξικομανών.Δημιουργός της "Στέγης μητέρας" για τις άγαμες και κακοποιημένες γυναίκες, όπως και το Κέντρο Στήριξης Οικογενείας.Ιδρύει βρεφονηπιακό σταθμό, γραφείο νεότητος με κατασκηνώσεις, συνάξεις νέων και αθλητικές δραστηριότητες.Δημιουργεί κι εδώ ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος.Εμπνευστής της μη κυβερνητικής οργάνωσης "Αλληλεγγύη" με αποστολή φαρμάκων και ενδυμάτων σε κάθε πάσχουσα χώρα σε όλο τον κόσμο, ειδικότερα στην μεγάλη ήπειρο της Αφρικής.Καθιερώνει την μηνιαία επιδότηση τρίτου παιδιού για τους κατοίκους της Θράκης.Δημιουργεί πλήθος ιερατικών συνεδρίων, συνάξεων και ημερίδων για τις ιερατικές κλήσεις και τα θεολογικά ζητήματα.Χειροτονεί εκ των τιμίων χειρών του πολλούς κληρικούς, 35 εν συνόλω, Μητροπολίτες και 5 Βοηθούς Επισκόπους.Οι περισσότεροι Μητροπολίτες είναι νέοι, καθηγητές, με άριστη Θεολογική κατάρτιση, αλλά και έμπειροι γηραιότεροι εμπλουτίζοντας με αυτό τον τρόπο το σώμα της Εκκλησίας με δυναμικούς Ιεράρχες, που δεν τον απογοήτευσαν καθ' όλη την διάρκεια της Αρχιεπισκοπικής του θητείας.Για την άρτια διαποίμανση της αχανούς Αρχιεπισκοπής Αθηνών σε πληθυσμό, σε ενοριακούς Ναούς και σε έκταση, την διαιρεί σε δεκατρείς Αρχιεπισκοπικές Περιφέρειες, διορίζοντας υπευθύνους σε κάθε Περιφέρεια και από έναν Βοηθό Επίσκοπο.Εκδίδει το περιοδικό "Τόλμη" ενώ αναβαθμίζονται τα περιοδικά "Εκκλησία" και "Εφημέριος".Αποκτά η Αρχιεπισκοπή δική της ηλεκτρονική ιστοσελίδα, παροτρύνοντας και άλλες μητροπόλεις να πράξουν το ίδιο.Δημιουργεί τον ξενώνα "Στοργή", όπου περιθάλπτει ανθρώπους ταλαιπωρημένους από κάθε μορφή βίας.Αυξάνει τον αριθμό των συσσιτίων σε περισσότερες ενορίες της Αρχιεπισκοπής, μοιράζοντας τροφή καθημερινώς σε 3.500 περίπου αστέγους και πτωχούς.Τον Μάιο του 2000, ως δυναμικός εκκλησιαστικός ηγέτης, έρχεται σε ευθεία ρήξη με την πολιτεία και τον Πρωθυπουργό Κ.Σημίτη, για το θέμα της μη αναγραφής του Θρησκεύματος, στις νέες ταυτότητες.Συγκαλεί με σύσσωμη την Ιεραρχία της Ελλάδος, δύο αλησμόνητα συλλαλητήρια, όπου κατακεραυνώνει με τον πύρινο λόγο του κάθε επιχείρημα των πολιτικών για την εξάλειψη του Θρησκεύματος από τις ταυτότητες.Συγκεντρώνονται πάνω από τρία εκατομμύρια υπογραφές, που παραδίδονται στον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά το αποτέλεσμα παραμένει δυστυχώς το ίδιο.Το έτος 2001 κατόπιν προσκλήσεως του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας Κων. Στεφανόπουλου, και όχι του Αρχιεπισκόπου, επισκέπτεται την Αθήνα ο πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β'.Σε συνάντηση του με τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, ο πάπας ζητά πρώτη φορά συγγνώμη για όλα τα εγκλήματα των Ρωμαιοκαθολικών κατά των Ορθοδόξων...Με τις επίσημες επισκέψεις του σε όλα τα πρεσβυγενή Πατριαρχεία, η Εκκλησία της Ελλάδος αποκτά δια στόματος του, φωνή, και αδιασάλευτα επιχειρήματα για κάθε εκκλησιαστικό και κοινωνικό γεγονός και ακούγεται παντού ο μόνος αληθινός λόγος, αυτός του Ευαγγελίου.Επισκέπτεται κατόπιν προσκλήσεως όλες σχεδόν τις Μητροπόλεις της Ελλαδικής Εκκλησίας, λειτουργώντας και κηρύττοντας.Οι Ναοί, εντός και εκτός των Αθηνών, ασφυκτιούν από πλήθη ευλαβών ανθρώπων, που έρχονταν να ακούσουν τον Αρχιεπίσκοπο τους, αυτόν που με μοναδική προσοχή και αγάπη, έσκυψε στοργικά πάνω από τα πολλαπλά προβλήματά τους.Την φτώχεια, την πείνα, την ανεργία, την ορφάνια, την δυστυχία, την κατάθλιψη, την μοναξιά, την ασπλαχνία και τον ωχαδελφισμό του υποκριτικού και ατομικιστικού τούτου κόσμου...Καθίσταται ως ο δικός τους άνθρωπος, που συμπάσχει ανυποκρίτως πλησίον τους...Οι κάμερες των τηλεοπτικών καναλιών τον ακολουθούν, όχι μόνο όπου λειτουργεί, αλλά και σε όποια εκδήλωση παρευρισκόταν.Κράδαινε το δάκτυλο απέναντι των ισχυρών της γης, δίχως ίχνος φόβου ή δειλίας αναλογιζόμενος το "μη φοβού, μόνον πίστευε..."Ως γνήσιος Μακεδόνας, καταγόμενος από τη Ξάνθη δεν ανεχόταν ουδείς, από όποια θέση υψηλή και αν βρισκόταν, να τολμήσει να αμφισβητήσει την Ελληνικότητα της Μακεδονίας μας και των ηρώων προγόνων μας, που θυσιάστηκαν όπως έλεγε, για να μιλάμε εμείς και να ζούμε ελεύθεροι."Όταν έχουμε τη συναίσθηση ότι συνεχίζουμε την ιστορία Ιεραρχών, όπως οι νεομάρτυρες της Μακεδονίας, δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να υποχωρήσουμε, επειδή ερχόμαστε σε σύγκρουση με τους άρχοντες του αιώνος τούτου και επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να διωχθούμε. Είμεθα κι εμείς έτοιμοι για την θυσία!!!", ανέφερε χαρακτηριστικά.Ο λαός συγκινημένος, βλέποντας τον ίδιο να δακρύζει και να τρέμει η φωνή του, αυθόρμητα ξεσπούσε σε χειροκροτήματα και επευφημίες, πρωτόγνωρα για τα εκκλησιαστικά δρώμενα...Σώματα ασφαλείας, για να τον προστατέψουν, συνόδευαν τον μοναδικό Αρχιεπίσκοπο, που συνέρπαζε τα πλήθη, μόνο με την παρουσία του...Το γραφείο του ανοιχτό για όλους, ενώ επι καθημερινής βάσεως τον επισκέπτονταν, Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια από όλη την Ελλάδα για να δουν από κοντά, τον αγαπημένο του.Αρχιεπίσκοπο που μέσα από τον λόγο του, άγγιζε τις καρδιές τους...Αλλά, αν και είχε ανέλθει στον πρώτο θρόνο της Ελλαδικής Εκκλησίας, ένα κομμάτι της καρδιάς του, όπως έλεγε, είχε αφήσει στον Βόλο, εκεί όπου νέος στην ηλικία Μητροπολίτης, ξεκινούσε τα πρώτα βήματα της μετέπειτα λαμπρής και εξαιρέτου Αρχιερατείας του.Συχνά επισκέπτονταν την πόλη που αγάπησε και διηκόνησε επί 24 έτη, προσφέροντας άπειρους πνευματικούς καρπούς.Μέσα στην δεκαετή αρχιεπισκοπεία του, είχε ως ήταν φυσικό και πολλούς πειρασμούς.Τον Ιούλιο του 2003, από μία απλή παρεξήγηση και ένα λόγο του, που παρερμηνεύτηκε, στον επικήδειο του μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος του Β', ήλθε σε σφοδρή αντιπαράθεση με το Οικουμενικό Πατριαρχείο.Γεγονός όμως που γρήγορα ξεπεράστηκε, με την μεσολάβηση της τότε Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων κ Μαριέττας Γιαννάκου.Άλλωστε όπως ο ίδιος είχε πει από πολλών ετών, πάντοτε τιμούσε και σεβόταν τον Οικουμενικό Θρόνο του Αποστόλου, Αγίου Ανδρέα. Τα τάλαντα που του εμπιστεύτηκε ο Θεός άπειρα...Άριστος και καλλίφωνος λειτουργός, πολυγραφώτατος συγγραφέας δεκάδων Θεολογικών και κοινωνικών βιβλίων, με σημαντικότερα τα "Ελληνισμός προσήλυτος, η μετάβαση από την αρχαιότητα στον χριστιανισμό.", "Εκ του θανάτου εις τηνζωήν", "Φεμινισμός και Εκκλησία", "Η Θεία Ευχαριστία", "Καταστροφικές λατρείες", "Η γυμνή αλήθεια για τους μάρτυρες του Ιεχωβά" και άλλα πολλά.Επικοινωνιακός, δυναμικός, ασυμβίβαστος, ανυποχώρητος, εύγλωττος, ευφυέστατος, ευαίσθητος, φιλόπατρις, ευγενικός, διακριτικός, μειλίχιος, πράος, πάντοτε αισιόδοξος, εύχαρις και αδιασάλευτος υποστηρικτής των δικαίων της Εκκλησίας και του Έθνους.Μαγνήτιζε με το βλέμμα του, συνάρπαζε με τον φοβερό λόγο του, άγγιζε τις ψυχές του ποιμνίου του μόνο με το πηγαίο χαμόγελό του...Κέρδιζε τους συνομιλητές του, ακούγοντας τους με προσοχή αλλά και απαντώντας με μοναδική εμπειρία σε όλα τα επιχειρήματά τους.Χαρισματούχος και στην αίσθηση του έμφυτου χιούμορ του, με τα ιστορικά ανέκδοτά του, προσφέροντας απλόχερα χαρά και αισιοδοξία, απόρροια της καλόκαρδης ψυχής του... Δυναμικός, όμως και όπου έπρεπε... ''Κάτω τα χέρια από την Εκκλησία..." φώναζε στεντορεία τη φωνή...
Είχε κερδίσει την αγάπη, όχι μόνο του Ελληνικού λαού αλλά και ακόμη και των ξένων Κρατών, που ασχολούνταν συνεχώς με τις κινήσεις και αποφάσεις του...Ως αληθινός εκκλησιαστικός ηγέτης είχε αποκτήσει φίλους αλλά και εχθρούςπου ζητούσαν ακόμη και την παραίτησή του, επειδή ο λόγος του και κυρίως η αλήθεια, τους ενοχλούσε.Τον συκοφάντησαν ανηλεώς και πολλάκις. Απαντούσε με την αφοπλιστική σιωπή του και την προσευχή..."Θλίβομαι βαθύτατα, έλεγε, όταν ευρίσκομαι στην δυσάρεστη θέση να πρέπει να αντιμετωπίζω άδικες και κυρίως βλαπτικές για το κύρος των θεσμών της Εκκλησίας, επιθέσεις".Ενώ, όταν τον κατηγορούσαν ότι εμπλέκεται με πολιτικά θέματα, απαντούσε: "ποτέ δεν μετέβην αυτόκλητος και πουθενά δεν συμπεριφέρθην ως κοσμικός άρχων. Στεναχωρούμαι όταν πληροφορούμαι ότι δήθεν εκκοσμικεύω την Εκκλησίαν, διότι αν χαρακτηρίζομαι για κάτι αυτό είναι η προσήλωση και το πάθος μου για την Θεία Λατρεία, αφού λειτουργώ κάθε Κυριακή και κάθε εορτή..."Ακτήμων, δίχως περιουσία... Τα πολυποίκιλτα άμφια που φορούσε και που κάποιους σκανδάλιζαν", ήταν όλα δώρα των αδελφών του Αρχιερέων και των δεκάδων πνευματικών του τέκνων, κληρικών και λαικών.Συγκινημένος σε μία από τις πολλές συνεντεύξεις του είχε πει, ότι όλη του την προσωπική περιουσία την είχε δωρήσει στην Εκκλησία, ακόμη και το πατρικό του σπίτι.Διά του λόγου το αληθές, μετά την κοίμησή του, ο κατά σάρκαν αδελφός του, περιθάλπτεται έως τώρα με πολλή αγάπη και στοργή, από τον πνευματικό αδελφό του Αρχιεπισκόπου και δυναμικό Ιεράρχη, Σεβ. Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ.Αμβρόσιο, σε Γηροκομείο της μητροπόλεώς του στο Αίγιο...Στην διαθήκη του, όλα του τα άμφια τα άφησε στην Ιερά Αρχιεπισκοπή με την επιθυμία του, να τοποθετηθούν σε Εκκλησιαστικό μουσείο, τα δε βιβλία του τα άφησε στην Εκκλησιαστική βιβλιοθήκη.Χρήματα στους λογαριασμούς του δεν βρέθηκαν, διότι δεν υπήρχαν...Ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος πολλές φορές είχε πει: "κάθε ημέρα έχω την αίσθηση πως περπατάω πάνω σε ένα τεντωμένο σκοινί, πολλά μέτρα από το έδαφος. Αυτός ο Αρχιεπισκοπικός θρόνος είναι πραγματικά ένας Γολγοθάς. Δεν είναι θρόνος Μάκβεθ με ομάδες, παρέες και περιβάλλοντα, αλλά ανοικτή αγκάλη αγάπης προς όλους ανεξαιρέτως."9η Ιουνίου του 2007 και ενώ ετοιμαζόταν να επισκεπτεί το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, εισάγεται ξαφνικά και εσπευσμένα στο Αρεταίειο νοσοκομείο, με έντονους πόνους στην κοιλιακή χώρα.Κατόπιν εξετάσεων, υποβάλλεται σε εγχείρηση και εξέρχεται ένα μήνα μετά.Απλοί πιστοί, προτού πάνε στις δουλειές τους, περνούσαν από το Αρεταίειο, να μάθουν για την έκβαση της υγείας του... Αγάπη απλή, ανιδιοτελής και ανόθευτη...Καταβεβλημένος σωματικά, αλλά γενναίος ψυχικά, όταν εξέρχεται από το νοσοκομείο, στους συγκεντρωμένους δημοσιογράφους και στο αγαπημένο του ποίμνιο, λέει με δυσκολία από συγκίνηση, μόνον δύο λέξεις."Είμαι καλά, είμαι εδώ μαζί σας, είμαι ο Χριστόδουλός σας..."Εν συνεχεία αναρρώνει στην κατοικία του στο Παλαιό Ψυχικό, ενώ κατά τα μέσα Αυγούστου, του ίδιου έτους μεταβαίνει στο Μαιάμι των Ηνωμένων Πολιτειών για μεταμόσχευση ήπατος.Μετά από κουραστική και αγωνιώδη δίμηνη αναμονή το μόσχευμα βρίσκεται αλλά η μεταμόσχευση δεν καθίσταται εφικτή να πραγματοποιηθεί,λόγω των πολλαπλών μεταστάσεων, αποτέλεσμα της ασθενείας του.26η Οκτωβρίου επιστρέφει, στην αγαπημένη του Ελλάδα, "στην Ιθάκη του", όπως χαρακτηριστικά έλεγε και στην έδρα του, στην Αθήνα.Συνεχίζει την ιατρική αγωγή που του συστήνεται.Προβληματισμό προκάλεσε η προορατική και συγκινητική τελευταία ποιμαντορική εγκύκλιός του, για την έναρξη του νέου έτους, όπου μιλούσε για την ανθρώπινη ματαιότητα, το πόσο εύκολα η θλίψη διαδέχεται την χαρά στην ψυχή του καθενός μας, αλλά και την μνήμη θανάτου, γεγονός δυστυχώς αναπόφευκτο για κάθε χοικό άνθρωπο αλλά και για την μέλλουσα κρίση και ζωοποιό Ανάσταση...Μέσα Ιανουαρίου η κατάστασίς του επιδεινώνεται αλλά αρνείται να εξέλθει της αρχιεπισκοπικής του κατοικίας προς ίαση, ίσως διότι διαισθανόταν ότι αυτή να μην ήταν εφικτή...Τις πρώτες ώρες, τα μεσάνυχτα, της 28ης Ιανουαρίου, παραπονέθηκε ότι πονούσε.Ήλθαν οι θεράποντες ιατροί του, χορηγώντας του αναλγητική αγωγή. Λίγο αργότερα ηρέμησε και κοιμήθηκε.5.15, προτού ξημερώσει μία νέα ημέρα, αναχώρησε γαλήνια, για το ταξίδι του στον ουρανό.Δίπλα του όλα τα αγαπημένα πνευματικά του τέκνα, πιστά έως το τέλος, Αρχιερείς, Ιερείς και διάκονοι...Το σκήνωμά του μεταφέρεται ενδεδυμένο με τα λευκά άμφιά του στον Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών για τριήμερο προσκύνημα.Μεσίστιες οι σημαίες, τριήμερο πένθος με απόφαση της Κυβερνήσεως, ενώ όλη η Ελλάδα δακρύζει, ακόμη και αυτοί που δεν τον συμπαθούσαν...Πλήθος πιστών προσέρχεται ημέρα και νύχτα υπομονετικά μέσα σε αντίξοες καιρικές συνθήκες να χαιρετίσουν τον άπνουν ποιμενάρχη τους...Η ζωή τους είχε γίνει πτωχότερη, κενή, ένοιωθαν πιά ορφανοί, δίχως οράματα και αισιοδοξία...Ο άνθρωπος που ενδυνάμωνε και στήριζε τις ελπίδες τους, είχε πλέον φύγει... Καθ' όλη την διάρκεια της εννεάμηνης ασθενείας του, αίσθηση μεγίστη προκάλεσε το γεγονός, ότι επέδειξε αξιοζήλευτη αξιοπρέπεια, ήθος, υπομονή και θαυμαστή καρτερικότητα...Δίχως γογγυσμούς, ερωτήματα και δυσανασχετισμούς, υπάκουε σε όλες τις εντολές των θεραπόντων ιατρών του. Άνθρωπος και Ιεράρχης που παρά την επώδυνη κατάστασή της υγείας του, διατηρούσε ειρήνη στην ψυχή του, εμπιστοσύνη και τελεία υπακοή στο θέλημα του Θεού.Η εξόδιος ακολουθία του,τελέσθηκε, προεξάρχοντος της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου, κατόπιν δικής του επιθυμίας και συμμετεχόντων όλης της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, Πατριαρχών και Αρχιεπισκόπων, όλων σχεδόν των Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών.Τοποτηρητής του Αρχιεπισκοπικού Θρόνου είχε οριστεί ο αρχαιότερος τη τάξει, Σεβ. Μητροπολίτης Καρυστίας και Σκύρου Σεραφείμ.Ο τότε Υπουργός Παιδείας είχε αναφέρει: "Αγαπήθηκε από τον λαό και από τους νέους που τόσο αγάπησε.Πλησίασε και έφερε πιο κοντά την Εκκλησία στη νέα γενιά. Τόλμησε να συγκρουστεί με τον κυνισμό της εποχής και τις αντιλήψεις που απομακρύνουν τον άνθρωπο από τον άνθρωπο. Κατηύθηνε την θρησκεία πλησιέστερα στην ζωή των Ελλήνων.Πέρασε την Εκκλησία της Ελλάδος από τον 20ο στον 21ο αιώνα με έμπνευση, με όραμα και με έργο. Δεν ήταν ουδέτερος, ούτε χλιαρός.Ήταν ορμητικός, δυναμικός και πύρινος, ταράζοντας τα λιμνάζοντα ύδατα του εφησυχασμού και της αδιαφορίας, αυτό που ήταν και το πιό σωστό..."Με την έξοδο του σκηνώματός του, από την Μητρόπολη, ο απλός λαός, ξεσπά σε χειροκροτήματα, ενώ από παντού ακούγονται, φωνές,άξιος, αθάνατος, αλησμόνητος...Λουλούδια ρίπτονται επάνω του από κάθε σημείο του ορίζοντα, καθ' όλη την διάρκεια της μεγάλης τιμητικής πομπής.Παρόντες ήταν όλοι. Φανατικοί εχθροί και φανατικοί φίλοι του...Διότι μπροστά στο φοβερό μυστήριο της κοιμήσεως ενός ανθρώπου, είτε απλού πιστού, είτε Αρχιεπισκόπου, οι μικρότητες παύουν, οι εχθρότητες εξαλείφονται, τα αιχμηρά βέλη αφανίζονται..Ο ενταφιασμός του γίνεται στο Α' κοιμητήριο των Αθηνών, πλησίον του προκατόχου του, μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών Σεραφείμ.Χιλιάδες πιστοί σιωπηλοί και θλιμμένοι, συνόδευαν το σκήνωμά του επί κιλίβαντα πυροβόλου όπλου, ενώ από τον λόφο του Λυκαβηττού, αποδίδονταν οι πρέπουσες τιμές με την ρίψη κανονιοβολισμών, όπως άρμοζε σε Πρόεδρο εν ενεργεία, του Ελληνικού Κράτους.Δέκα έτη στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο, δέκα έτη απουσίας από τον Ελλαδικό κόσμο.Κάποιοι αδίκως είπαν ότι δίχασε την Εκκλησία, άλλοι ότι την έφερε πρώτη στο προσκήνιο... Το μόνο βέβαιο ότι δεν έχει ξεχαστεί για ό,τι κι αν έκανε..Ψευδής θα είναι όποιος πει ότι δεν θυμάται το όνομά του, κάτι από τα κηρύγματά του, κάτι από το σπινθηροβόλο έργο του, κάτι από το θάμβος και την λάμψη της ένσαρκης παρουσίας του, έστω και μετά από τόσα έτη...Πολλοί νοσταλγούν ακόμη και τώρα την απουσία του, το ευσπλαχνικό και ειλικρινές βλέμμα του, τον εποικοδημητικό, γεμάτο παρότρυνση και πνευματικότητα λόγο του και αναρωτιούνται πόσα θα είχαν αλλάξει, προς το καλύτερο, εάν βρισκόταν ακόμη εν ζωή...Αφήνουμε ως μνημόσυνο στην μνήμη αυτού του εξαίρετου Αρχιεπισκόπου και μεγάλου εκκλησιαστικού ανδρός, τις ίδιες τις παραινέσεις του, περί αγάπης: "Η χριστιανική αγάπη δεν είναι μία απλή συμπάθεια. Συνήθως χωρίζουμε τους ανθρώπους σε εκείνους που συμπαθούμε, σε εκείνους που αντιπαθούμε και σε εκείνους που μας είναι αδιάφοροι... Η αγάπη όμως είναι πάνω και πέρα από τέτοιους διαχωρισμούς και κανείς δεν της είναι αδιάφορος, γιατί κάθε άνθρωπος είναι εικόνα του Θεού, αδιακρίτως φύλου, εθνικότητας, Θρησκείας... Κρατείστε τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία στην καρδιά σας..." Χριστοδούλου του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος, είη αιωνία αυτού, η ιερά μνήμη.
Ενός Αρχιεπισκόπου, που χάραξε τη νεώτερη Εκκλησιαστική Ιστορία με χρυσά γράμματα, διά μέσω των βημάτων της επιγείου ζωής του, με τις παρακαταθήκες του, την ιερά αγωνία του, με το πολύπλευρο έργο του, την μοναδική προσφορά του και τους δυνατούς παλμούς της εν Θεώ, υπάρξεώς του...Γεννημένος στην πόλη της Ξάνθης, 17 Ιανουαρίου 1939, ο κατά κόσμον Χρήστος Παρασκευαίδης, σε ηλικία δύο ετών μετακομίζει με τους μικρασιάτες γονείς του στην Αθήνα.Απόφοιτος της Λεοντείου Σχολής, λαμβάνει το πτυχίο της Νομικής Σχολής το 1962, και το 1967, της Θεολογικής Αθηνών. Απόφοιτος της βυζαντινής μουσικής του Ωδείου Αθηνών.Ανεκηρύχθη διδάκτωρ του Κανονικού Δικαίου, του Αριστ. Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ενώ ως πολυμαθής μιλούσε τέσσερις γλώσσες, Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά και Ιταλικά.Διδάκτωρ επίσης των Πανεπιστημίων Αθηνών, Ιασίου και Λατερανού.Το 1957, ψάλτης ων, του Ι. Ναού Αγίας Ζώνης Κυψέλης, συνδέεται πνευματικά με τον τότε ιεροδιάκονο Καλλίνικο Καρούσο, τον μετέπειτα Μητροπολίτη Πειραιώς και τον Αθανάσιο Λενή, τον νυν Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας.Το 1958 οι τρεις κληρικοί ιδρύουν στο Παγκράτι την αδελφότητα "Παναγία Χρυσοπηγή", με δημιουργία κατηχητικών σχολείων και φιλανθρωπικών δραστηριοτήτων.16η Μαίου 1961 κείρεται μοναχός στην Ιερά Μονή Βαρλαάμ Μετεώρων και την επόμενη ημέρα χειροτονείται διάκονος στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Τρικάλων, από τον λόγιο Μητροπολίτη Τρίκκης και Σταγών Διονύσιο, τον από Λήμνου.Το 1965 χειροτονείται πρεσβύτερος και αρχιμανδρίτης στον Ι.Ναό Προφήτη Ηλιού Παγκρατίου, από τον μεγαλοπρεπή Μητροπολίτη Κίτρους και Κατερίνης Βαρνάβα Τζωρτζάτο.Εν συνεχεία, διορίζεται προιστάμενος στον Ι. Ναό Παναγίτσας, Παλαιού Φαλήρου.Κατόπιν εξετάσων καθίσταται γραμματέας της Ιεράς Συνόδου, επι Αρχιεπισκόπων, Ιερωνύμου Κοτσώνη και αργότερα του Σεραφείμ Τίκα, του από Ιωαννίνων.Λόγω των ποικίλλων χαρισμάτων του, η Ι. Σύνοδος τον εκλέγει σε ηλικία μόλις 35 ετών Μητροπολίτη Δημητριάδος και Αλμυρού και χειροτονείται από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Σεραφείμ.Ενθρονίζεται την 3η Αυγούστου, στον Βόλο, παρουσία του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ και πολλών Συνοδικών Αρχιερέων.Ήδη τα τάλαντα που του χάρισε ο Θεός αρχίζουν πλέον να καταγράφονται... Οργανώνει τα κατηχητικά σχολεία και τις εκκλησιαστικές κατασκηνώσεις.Ιδρύει Στέγη γερόντων, φιλόπτωχα ταμεία και ραδιοφωνικό σταθμό της μητροπόλεως, "Ορθόδοξη μαρτυρία", ομιλών ο ίδιος.Χορηγεί υποτροφίες, καθιερώνει τον Αρχιερατικό Εσπερινό έκαστο Σάββατο, στον Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Νικολάου, όπου κηρύττει πάλι ο ίδιος.Ανεγείρει συνεδριακό κέντρο και μητροπολιτικό μέγαρο στην περιοχή Μελισσιάτικα Βόλου, όπου μεταφέρονται και τα γραφεία της μητροπόλεως, από το πολύβουο κέντρο του Βόλου.Ιδρύει Θεολογικό οικοτροφείο, το "Συμβουλευτικό σταθμό προβλημάτων εφηβείας" και το "Σπίτι γαλήνης του Χριστού".Δραστήριος και αεικίνητος οργώνει την μητρόπολή του επί 24 συναπτά έτη... Χειροτονεί δεκάδες κληρικούς, σχεδόν όλους Θεολόγους, ενώ εκδίδει συνεχώς ενημερωτικά φυλλάδια αντιαιρετικού περιεχομένου και λειτουργικής ενημέρωσης, αλλά και για όποιο καινούργιο πρόβλημα προέκυπτε, δίδοντας τεκμεριωμένες απαντήσεις σε κάθε απορία των πιστών, σε ότι αφορά τα εκκλησιολογικά ζητήματα και κοινωνικά προβλήματα.Καθιερώνει για πρώτη φορά κληρικολαικές συνελεύσεις και δημιουργεί ιδιωτικό σχολείο της Μητροπόλεως Δημητριάδος.Αμέριστο το ενδιαφέρον του για την άριστη λειτουργία του Εκκλησιαστικού Λυκείου Βόλου που επισκέπτεται καθημερινώς.Επί Αρχιερατείας του λειτουργεί τοανοιχτό Πανεπιστήμιο Βόλου, όπου διαφυλάττει την προστασία της Ελληνικής γλώσσας, ερχόμενος σε συνεργασία με τους τοπικούς επιστήμονες.Ιδρύει και ανακαινίζει δεκάδες Ι. Ναούς. Φθάνει σε σημείο να γνωρίζει σχεδόν προσωπικά όλο το ποίμνιό του...Δέχεται στο γραφείο του από οικογένειες απόρων μέχρι και νέους που ζητούν εργασία και βοήθεια... Δεν αφήνει κανέναν λυπημένο.
Προσπαθεί να συνδράμει με όποιο τρόπο δύναται να σκορπίσει αγάπη, φιλανθρωπία και αρωγή σε όλους ανεξαιρέτως...
Προίσταται ως κύριος ομιλητής σε τρία συλλαλητήρια για το προκύπτον τότε θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας το 1987 σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα. Το 1988 ορίστηκε εκπρόσωπος συντάξεως της επιτροπής Νέου Καταστατικού Χάρτη.Μετά την εκδημία του Αθηνών Σεραφείμ, 10η Απριλίου 1998, εκλέγεται με μεγάλη πλειοψηφία την 28η Απριλίου, Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, έχοντας ως συνυποψήφιούς του, τους τότε μητροπολίτες Θηβών Ιερώνυμο και Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμο, τον νυν Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης.Ενθρονίζεται την 9η Μαίου, στον ιστορικό Μητροπολιτικό Ι. Ναό Αθηνών, παρόντων Πατριαρχών και Αρχιεπισκόπων, Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, πολλών Ελλήνων και ξένων πολιτικών.Ο ενθρονιστήριος λόγος του συγκλονιστικός...Ζητά ένδακρυς συγγνώμη από την νεολαία της Ελλάδος για τα σφάλματα και λάθη που έπραξε η Εκκλησία άθελά της, ενώ τους καλεί να βοηθήσουν όπως μπορούν στο έργο της Αρχιεπισκοπής...Τους καλεί να έρθουν δίπλα του, όπως είναι, να μην αλλάξουν τίποτα, μόνον να έρθουν στην Εκκλησία...Εκεί θα αναζητήσουν τις μεγάλες αλήθειες της ζωής τους και θα ακούσουν τις απαντήσεις και τις λύσεις στους προβληματισμούς τους.Ζητά μορφωμένους κληρικούς, παραδοσιακούς και ευλαβείς.
Τονίζει ότι έρχεται να διακονήσει και όχι να διακονηθεί... Ιδρύει στην Αρχιεπισκοπή δεκατέσσερις Συνοδικές Επιτροπές.Δημιουργεί γραφείο εκπροσωπήσεως της Εκκλησίας της Ελλάδος στην Ευρωπαική Ένωση και διορίζει Επίσκοπο εκεί.Ιδρύει το ίδρυμα Ψυχοκοινωνικής Αγωγής και της "Διακονίας", προς βοήθεια κυρίως των τοξικομανών.Δημιουργός της "Στέγης μητέρας" για τις άγαμες και κακοποιημένες γυναίκες, όπως και το Κέντρο Στήριξης Οικογενείας.Ιδρύει βρεφονηπιακό σταθμό, γραφείο νεότητος με κατασκηνώσεις, συνάξεις νέων και αθλητικές δραστηριότητες.Δημιουργεί κι εδώ ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος.Εμπνευστής της μη κυβερνητικής οργάνωσης "Αλληλεγγύη" με αποστολή φαρμάκων και ενδυμάτων σε κάθε πάσχουσα χώρα σε όλο τον κόσμο, ειδικότερα στην μεγάλη ήπειρο της Αφρικής.Καθιερώνει την μηνιαία επιδότηση τρίτου παιδιού για τους κατοίκους της Θράκης.Δημιουργεί πλήθος ιερατικών συνεδρίων, συνάξεων και ημερίδων για τις ιερατικές κλήσεις και τα θεολογικά ζητήματα.Χειροτονεί εκ των τιμίων χειρών του πολλούς κληρικούς, 35 εν συνόλω, Μητροπολίτες και 5 Βοηθούς Επισκόπους.Οι περισσότεροι Μητροπολίτες είναι νέοι, καθηγητές, με άριστη Θεολογική κατάρτιση, αλλά και έμπειροι γηραιότεροι εμπλουτίζοντας με αυτό τον τρόπο το σώμα της Εκκλησίας με δυναμικούς Ιεράρχες, που δεν τον απογοήτευσαν καθ' όλη την διάρκεια της Αρχιεπισκοπικής του θητείας.Για την άρτια διαποίμανση της αχανούς Αρχιεπισκοπής Αθηνών σε πληθυσμό, σε ενοριακούς Ναούς και σε έκταση, την διαιρεί σε δεκατρείς Αρχιεπισκοπικές Περιφέρειες, διορίζοντας υπευθύνους σε κάθε Περιφέρεια και από έναν Βοηθό Επίσκοπο.Εκδίδει το περιοδικό "Τόλμη" ενώ αναβαθμίζονται τα περιοδικά "Εκκλησία" και "Εφημέριος".Αποκτά η Αρχιεπισκοπή δική της ηλεκτρονική ιστοσελίδα, παροτρύνοντας και άλλες μητροπόλεις να πράξουν το ίδιο.Δημιουργεί τον ξενώνα "Στοργή", όπου περιθάλπτει ανθρώπους ταλαιπωρημένους από κάθε μορφή βίας.Αυξάνει τον αριθμό των συσσιτίων σε περισσότερες ενορίες της Αρχιεπισκοπής, μοιράζοντας τροφή καθημερινώς σε 3.500 περίπου αστέγους και πτωχούς.Τον Μάιο του 2000, ως δυναμικός εκκλησιαστικός ηγέτης, έρχεται σε ευθεία ρήξη με την πολιτεία και τον Πρωθυπουργό Κ.Σημίτη, για το θέμα της μη αναγραφής του Θρησκεύματος, στις νέες ταυτότητες.Συγκαλεί με σύσσωμη την Ιεραρχία της Ελλάδος, δύο αλησμόνητα συλλαλητήρια, όπου κατακεραυνώνει με τον πύρινο λόγο του κάθε επιχείρημα των πολιτικών για την εξάλειψη του Θρησκεύματος από τις ταυτότητες.Συγκεντρώνονται πάνω από τρία εκατομμύρια υπογραφές, που παραδίδονται στον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά το αποτέλεσμα παραμένει δυστυχώς το ίδιο.Το έτος 2001 κατόπιν προσκλήσεως του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας Κων. Στεφανόπουλου, και όχι του Αρχιεπισκόπου, επισκέπτεται την Αθήνα ο πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β'.Σε συνάντηση του με τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, ο πάπας ζητά πρώτη φορά συγγνώμη για όλα τα εγκλήματα των Ρωμαιοκαθολικών κατά των Ορθοδόξων...Με τις επίσημες επισκέψεις του σε όλα τα πρεσβυγενή Πατριαρχεία, η Εκκλησία της Ελλάδος αποκτά δια στόματος του, φωνή, και αδιασάλευτα επιχειρήματα για κάθε εκκλησιαστικό και κοινωνικό γεγονός και ακούγεται παντού ο μόνος αληθινός λόγος, αυτός του Ευαγγελίου.Επισκέπτεται κατόπιν προσκλήσεως όλες σχεδόν τις Μητροπόλεις της Ελλαδικής Εκκλησίας, λειτουργώντας και κηρύττοντας.Οι Ναοί, εντός και εκτός των Αθηνών, ασφυκτιούν από πλήθη ευλαβών ανθρώπων, που έρχονταν να ακούσουν τον Αρχιεπίσκοπο τους, αυτόν που με μοναδική προσοχή και αγάπη, έσκυψε στοργικά πάνω από τα πολλαπλά προβλήματά τους.Την φτώχεια, την πείνα, την ανεργία, την ορφάνια, την δυστυχία, την κατάθλιψη, την μοναξιά, την ασπλαχνία και τον ωχαδελφισμό του υποκριτικού και ατομικιστικού τούτου κόσμου...Καθίσταται ως ο δικός τους άνθρωπος, που συμπάσχει ανυποκρίτως πλησίον τους...Οι κάμερες των τηλεοπτικών καναλιών τον ακολουθούν, όχι μόνο όπου λειτουργεί, αλλά και σε όποια εκδήλωση παρευρισκόταν.Κράδαινε το δάκτυλο απέναντι των ισχυρών της γης, δίχως ίχνος φόβου ή δειλίας αναλογιζόμενος το "μη φοβού, μόνον πίστευε..."Ως γνήσιος Μακεδόνας, καταγόμενος από τη Ξάνθη δεν ανεχόταν ουδείς, από όποια θέση υψηλή και αν βρισκόταν, να τολμήσει να αμφισβητήσει την Ελληνικότητα της Μακεδονίας μας και των ηρώων προγόνων μας, που θυσιάστηκαν όπως έλεγε, για να μιλάμε εμείς και να ζούμε ελεύθεροι."Όταν έχουμε τη συναίσθηση ότι συνεχίζουμε την ιστορία Ιεραρχών, όπως οι νεομάρτυρες της Μακεδονίας, δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να υποχωρήσουμε, επειδή ερχόμαστε σε σύγκρουση με τους άρχοντες του αιώνος τούτου και επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να διωχθούμε. Είμεθα κι εμείς έτοιμοι για την θυσία!!!", ανέφερε χαρακτηριστικά.Ο λαός συγκινημένος, βλέποντας τον ίδιο να δακρύζει και να τρέμει η φωνή του, αυθόρμητα ξεσπούσε σε χειροκροτήματα και επευφημίες, πρωτόγνωρα για τα εκκλησιαστικά δρώμενα...Σώματα ασφαλείας, για να τον προστατέψουν, συνόδευαν τον μοναδικό Αρχιεπίσκοπο, που συνέρπαζε τα πλήθη, μόνο με την παρουσία του...Το γραφείο του ανοιχτό για όλους, ενώ επι καθημερινής βάσεως τον επισκέπτονταν, Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια από όλη την Ελλάδα για να δουν από κοντά, τον αγαπημένο του.Αρχιεπίσκοπο που μέσα από τον λόγο του, άγγιζε τις καρδιές τους...Αλλά, αν και είχε ανέλθει στον πρώτο θρόνο της Ελλαδικής Εκκλησίας, ένα κομμάτι της καρδιάς του, όπως έλεγε, είχε αφήσει στον Βόλο, εκεί όπου νέος στην ηλικία Μητροπολίτης, ξεκινούσε τα πρώτα βήματα της μετέπειτα λαμπρής και εξαιρέτου Αρχιερατείας του.Συχνά επισκέπτονταν την πόλη που αγάπησε και διηκόνησε επί 24 έτη, προσφέροντας άπειρους πνευματικούς καρπούς.Μέσα στην δεκαετή αρχιεπισκοπεία του, είχε ως ήταν φυσικό και πολλούς πειρασμούς.Τον Ιούλιο του 2003, από μία απλή παρεξήγηση και ένα λόγο του, που παρερμηνεύτηκε, στον επικήδειο του μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος του Β', ήλθε σε σφοδρή αντιπαράθεση με το Οικουμενικό Πατριαρχείο.Γεγονός όμως που γρήγορα ξεπεράστηκε, με την μεσολάβηση της τότε Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων κ Μαριέττας Γιαννάκου.Άλλωστε όπως ο ίδιος είχε πει από πολλών ετών, πάντοτε τιμούσε και σεβόταν τον Οικουμενικό Θρόνο του Αποστόλου, Αγίου Ανδρέα. Τα τάλαντα που του εμπιστεύτηκε ο Θεός άπειρα...Άριστος και καλλίφωνος λειτουργός, πολυγραφώτατος συγγραφέας δεκάδων Θεολογικών και κοινωνικών βιβλίων, με σημαντικότερα τα "Ελληνισμός προσήλυτος, η μετάβαση από την αρχαιότητα στον χριστιανισμό.", "Εκ του θανάτου εις τηνζωήν", "Φεμινισμός και Εκκλησία", "Η Θεία Ευχαριστία", "Καταστροφικές λατρείες", "Η γυμνή αλήθεια για τους μάρτυρες του Ιεχωβά" και άλλα πολλά.Επικοινωνιακός, δυναμικός, ασυμβίβαστος, ανυποχώρητος, εύγλωττος, ευφυέστατος, ευαίσθητος, φιλόπατρις, ευγενικός, διακριτικός, μειλίχιος, πράος, πάντοτε αισιόδοξος, εύχαρις και αδιασάλευτος υποστηρικτής των δικαίων της Εκκλησίας και του Έθνους.Μαγνήτιζε με το βλέμμα του, συνάρπαζε με τον φοβερό λόγο του, άγγιζε τις ψυχές του ποιμνίου του μόνο με το πηγαίο χαμόγελό του...Κέρδιζε τους συνομιλητές του, ακούγοντας τους με προσοχή αλλά και απαντώντας με μοναδική εμπειρία σε όλα τα επιχειρήματά τους.Χαρισματούχος και στην αίσθηση του έμφυτου χιούμορ του, με τα ιστορικά ανέκδοτά του, προσφέροντας απλόχερα χαρά και αισιοδοξία, απόρροια της καλόκαρδης ψυχής του... Δυναμικός, όμως και όπου έπρεπε... ''Κάτω τα χέρια από την Εκκλησία..." φώναζε στεντορεία τη φωνή...
Είχε κερδίσει την αγάπη, όχι μόνο του Ελληνικού λαού αλλά και ακόμη και των ξένων Κρατών, που ασχολούνταν συνεχώς με τις κινήσεις και αποφάσεις του...Ως αληθινός εκκλησιαστικός ηγέτης είχε αποκτήσει φίλους αλλά και εχθρούςπου ζητούσαν ακόμη και την παραίτησή του, επειδή ο λόγος του και κυρίως η αλήθεια, τους ενοχλούσε.Τον συκοφάντησαν ανηλεώς και πολλάκις. Απαντούσε με την αφοπλιστική σιωπή του και την προσευχή..."Θλίβομαι βαθύτατα, έλεγε, όταν ευρίσκομαι στην δυσάρεστη θέση να πρέπει να αντιμετωπίζω άδικες και κυρίως βλαπτικές για το κύρος των θεσμών της Εκκλησίας, επιθέσεις".Ενώ, όταν τον κατηγορούσαν ότι εμπλέκεται με πολιτικά θέματα, απαντούσε: "ποτέ δεν μετέβην αυτόκλητος και πουθενά δεν συμπεριφέρθην ως κοσμικός άρχων. Στεναχωρούμαι όταν πληροφορούμαι ότι δήθεν εκκοσμικεύω την Εκκλησίαν, διότι αν χαρακτηρίζομαι για κάτι αυτό είναι η προσήλωση και το πάθος μου για την Θεία Λατρεία, αφού λειτουργώ κάθε Κυριακή και κάθε εορτή..."Ακτήμων, δίχως περιουσία... Τα πολυποίκιλτα άμφια που φορούσε και που κάποιους σκανδάλιζαν", ήταν όλα δώρα των αδελφών του Αρχιερέων και των δεκάδων πνευματικών του τέκνων, κληρικών και λαικών.Συγκινημένος σε μία από τις πολλές συνεντεύξεις του είχε πει, ότι όλη του την προσωπική περιουσία την είχε δωρήσει στην Εκκλησία, ακόμη και το πατρικό του σπίτι.Διά του λόγου το αληθές, μετά την κοίμησή του, ο κατά σάρκαν αδελφός του, περιθάλπτεται έως τώρα με πολλή αγάπη και στοργή, από τον πνευματικό αδελφό του Αρχιεπισκόπου και δυναμικό Ιεράρχη, Σεβ. Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ.Αμβρόσιο, σε Γηροκομείο της μητροπόλεώς του στο Αίγιο...Στην διαθήκη του, όλα του τα άμφια τα άφησε στην Ιερά Αρχιεπισκοπή με την επιθυμία του, να τοποθετηθούν σε Εκκλησιαστικό μουσείο, τα δε βιβλία του τα άφησε στην Εκκλησιαστική βιβλιοθήκη.Χρήματα στους λογαριασμούς του δεν βρέθηκαν, διότι δεν υπήρχαν...Ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος πολλές φορές είχε πει: "κάθε ημέρα έχω την αίσθηση πως περπατάω πάνω σε ένα τεντωμένο σκοινί, πολλά μέτρα από το έδαφος. Αυτός ο Αρχιεπισκοπικός θρόνος είναι πραγματικά ένας Γολγοθάς. Δεν είναι θρόνος Μάκβεθ με ομάδες, παρέες και περιβάλλοντα, αλλά ανοικτή αγκάλη αγάπης προς όλους ανεξαιρέτως."9η Ιουνίου του 2007 και ενώ ετοιμαζόταν να επισκεπτεί το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, εισάγεται ξαφνικά και εσπευσμένα στο Αρεταίειο νοσοκομείο, με έντονους πόνους στην κοιλιακή χώρα.Κατόπιν εξετάσεων, υποβάλλεται σε εγχείρηση και εξέρχεται ένα μήνα μετά.Απλοί πιστοί, προτού πάνε στις δουλειές τους, περνούσαν από το Αρεταίειο, να μάθουν για την έκβαση της υγείας του... Αγάπη απλή, ανιδιοτελής και ανόθευτη...Καταβεβλημένος σωματικά, αλλά γενναίος ψυχικά, όταν εξέρχεται από το νοσοκομείο, στους συγκεντρωμένους δημοσιογράφους και στο αγαπημένο του ποίμνιο, λέει με δυσκολία από συγκίνηση, μόνον δύο λέξεις."Είμαι καλά, είμαι εδώ μαζί σας, είμαι ο Χριστόδουλός σας..."Εν συνεχεία αναρρώνει στην κατοικία του στο Παλαιό Ψυχικό, ενώ κατά τα μέσα Αυγούστου, του ίδιου έτους μεταβαίνει στο Μαιάμι των Ηνωμένων Πολιτειών για μεταμόσχευση ήπατος.Μετά από κουραστική και αγωνιώδη δίμηνη αναμονή το μόσχευμα βρίσκεται αλλά η μεταμόσχευση δεν καθίσταται εφικτή να πραγματοποιηθεί,λόγω των πολλαπλών μεταστάσεων, αποτέλεσμα της ασθενείας του.26η Οκτωβρίου επιστρέφει, στην αγαπημένη του Ελλάδα, "στην Ιθάκη του", όπως χαρακτηριστικά έλεγε και στην έδρα του, στην Αθήνα.Συνεχίζει την ιατρική αγωγή που του συστήνεται.Προβληματισμό προκάλεσε η προορατική και συγκινητική τελευταία ποιμαντορική εγκύκλιός του, για την έναρξη του νέου έτους, όπου μιλούσε για την ανθρώπινη ματαιότητα, το πόσο εύκολα η θλίψη διαδέχεται την χαρά στην ψυχή του καθενός μας, αλλά και την μνήμη θανάτου, γεγονός δυστυχώς αναπόφευκτο για κάθε χοικό άνθρωπο αλλά και για την μέλλουσα κρίση και ζωοποιό Ανάσταση...Μέσα Ιανουαρίου η κατάστασίς του επιδεινώνεται αλλά αρνείται να εξέλθει της αρχιεπισκοπικής του κατοικίας προς ίαση, ίσως διότι διαισθανόταν ότι αυτή να μην ήταν εφικτή...Τις πρώτες ώρες, τα μεσάνυχτα, της 28ης Ιανουαρίου, παραπονέθηκε ότι πονούσε.Ήλθαν οι θεράποντες ιατροί του, χορηγώντας του αναλγητική αγωγή. Λίγο αργότερα ηρέμησε και κοιμήθηκε.5.15, προτού ξημερώσει μία νέα ημέρα, αναχώρησε γαλήνια, για το ταξίδι του στον ουρανό.Δίπλα του όλα τα αγαπημένα πνευματικά του τέκνα, πιστά έως το τέλος, Αρχιερείς, Ιερείς και διάκονοι...Το σκήνωμά του μεταφέρεται ενδεδυμένο με τα λευκά άμφιά του στον Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών για τριήμερο προσκύνημα.Μεσίστιες οι σημαίες, τριήμερο πένθος με απόφαση της Κυβερνήσεως, ενώ όλη η Ελλάδα δακρύζει, ακόμη και αυτοί που δεν τον συμπαθούσαν...Πλήθος πιστών προσέρχεται ημέρα και νύχτα υπομονετικά μέσα σε αντίξοες καιρικές συνθήκες να χαιρετίσουν τον άπνουν ποιμενάρχη τους...Η ζωή τους είχε γίνει πτωχότερη, κενή, ένοιωθαν πιά ορφανοί, δίχως οράματα και αισιοδοξία...Ο άνθρωπος που ενδυνάμωνε και στήριζε τις ελπίδες τους, είχε πλέον φύγει... Καθ' όλη την διάρκεια της εννεάμηνης ασθενείας του, αίσθηση μεγίστη προκάλεσε το γεγονός, ότι επέδειξε αξιοζήλευτη αξιοπρέπεια, ήθος, υπομονή και θαυμαστή καρτερικότητα...Δίχως γογγυσμούς, ερωτήματα και δυσανασχετισμούς, υπάκουε σε όλες τις εντολές των θεραπόντων ιατρών του. Άνθρωπος και Ιεράρχης που παρά την επώδυνη κατάστασή της υγείας του, διατηρούσε ειρήνη στην ψυχή του, εμπιστοσύνη και τελεία υπακοή στο θέλημα του Θεού.Η εξόδιος ακολουθία του,τελέσθηκε, προεξάρχοντος της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου, κατόπιν δικής του επιθυμίας και συμμετεχόντων όλης της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, Πατριαρχών και Αρχιεπισκόπων, όλων σχεδόν των Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών.Τοποτηρητής του Αρχιεπισκοπικού Θρόνου είχε οριστεί ο αρχαιότερος τη τάξει, Σεβ. Μητροπολίτης Καρυστίας και Σκύρου Σεραφείμ.Ο τότε Υπουργός Παιδείας είχε αναφέρει: "Αγαπήθηκε από τον λαό και από τους νέους που τόσο αγάπησε.Πλησίασε και έφερε πιο κοντά την Εκκλησία στη νέα γενιά. Τόλμησε να συγκρουστεί με τον κυνισμό της εποχής και τις αντιλήψεις που απομακρύνουν τον άνθρωπο από τον άνθρωπο. Κατηύθηνε την θρησκεία πλησιέστερα στην ζωή των Ελλήνων.Πέρασε την Εκκλησία της Ελλάδος από τον 20ο στον 21ο αιώνα με έμπνευση, με όραμα και με έργο. Δεν ήταν ουδέτερος, ούτε χλιαρός.Ήταν ορμητικός, δυναμικός και πύρινος, ταράζοντας τα λιμνάζοντα ύδατα του εφησυχασμού και της αδιαφορίας, αυτό που ήταν και το πιό σωστό..."Με την έξοδο του σκηνώματός του, από την Μητρόπολη, ο απλός λαός, ξεσπά σε χειροκροτήματα, ενώ από παντού ακούγονται, φωνές,άξιος, αθάνατος, αλησμόνητος...Λουλούδια ρίπτονται επάνω του από κάθε σημείο του ορίζοντα, καθ' όλη την διάρκεια της μεγάλης τιμητικής πομπής.Παρόντες ήταν όλοι. Φανατικοί εχθροί και φανατικοί φίλοι του...Διότι μπροστά στο φοβερό μυστήριο της κοιμήσεως ενός ανθρώπου, είτε απλού πιστού, είτε Αρχιεπισκόπου, οι μικρότητες παύουν, οι εχθρότητες εξαλείφονται, τα αιχμηρά βέλη αφανίζονται..Ο ενταφιασμός του γίνεται στο Α' κοιμητήριο των Αθηνών, πλησίον του προκατόχου του, μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών Σεραφείμ.Χιλιάδες πιστοί σιωπηλοί και θλιμμένοι, συνόδευαν το σκήνωμά του επί κιλίβαντα πυροβόλου όπλου, ενώ από τον λόφο του Λυκαβηττού, αποδίδονταν οι πρέπουσες τιμές με την ρίψη κανονιοβολισμών, όπως άρμοζε σε Πρόεδρο εν ενεργεία, του Ελληνικού Κράτους.Δέκα έτη στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο, δέκα έτη απουσίας από τον Ελλαδικό κόσμο.Κάποιοι αδίκως είπαν ότι δίχασε την Εκκλησία, άλλοι ότι την έφερε πρώτη στο προσκήνιο... Το μόνο βέβαιο ότι δεν έχει ξεχαστεί για ό,τι κι αν έκανε..Ψευδής θα είναι όποιος πει ότι δεν θυμάται το όνομά του, κάτι από τα κηρύγματά του, κάτι από το σπινθηροβόλο έργο του, κάτι από το θάμβος και την λάμψη της ένσαρκης παρουσίας του, έστω και μετά από τόσα έτη...Πολλοί νοσταλγούν ακόμη και τώρα την απουσία του, το ευσπλαχνικό και ειλικρινές βλέμμα του, τον εποικοδημητικό, γεμάτο παρότρυνση και πνευματικότητα λόγο του και αναρωτιούνται πόσα θα είχαν αλλάξει, προς το καλύτερο, εάν βρισκόταν ακόμη εν ζωή...Αφήνουμε ως μνημόσυνο στην μνήμη αυτού του εξαίρετου Αρχιεπισκόπου και μεγάλου εκκλησιαστικού ανδρός, τις ίδιες τις παραινέσεις του, περί αγάπης: "Η χριστιανική αγάπη δεν είναι μία απλή συμπάθεια. Συνήθως χωρίζουμε τους ανθρώπους σε εκείνους που συμπαθούμε, σε εκείνους που αντιπαθούμε και σε εκείνους που μας είναι αδιάφοροι... Η αγάπη όμως είναι πάνω και πέρα από τέτοιους διαχωρισμούς και κανείς δεν της είναι αδιάφορος, γιατί κάθε άνθρωπος είναι εικόνα του Θεού, αδιακρίτως φύλου, εθνικότητας, Θρησκείας... Κρατείστε τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία στην καρδιά σας..." Χριστοδούλου του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος, είη αιωνία αυτού, η ιερά μνήμη.
Πηγή: Του Αγγέλου Ν. Πάκλαρα για την romfea.gr
Πηγή: https://synaxipalaiochoriou.blogspot.gr/