Α'. Υπερηφάνεια
Έάν τώρα έπιθυμής ψυχή να ύπερηφανευθούμε, έλα να κατέβης μόνο μέχρι κάτω στο Κοιμητήρι!
Θά ιδής καλλίτερα εκεί γιατί ύπερηφανεύεσαι ποιά είναι ή δόξα του κόσμου και της άνθρώπινης ζωής!
Νά, το κρανίο παραμένει άσχημο και είναι κάποιου άρχοντος, που πέρασε την ζωή με δόξα, σαν ένας ύπερήφανος Εωσφόρος.
Άκόμη πιό πέρα ένα άλλο ενός άνθρωπου ζητιάνου, που σερνόταν στην ζωή με ύπομονή και ταπείνωσι.
Ποιόν τώρα άνάμεσά των έσύ βρίσκεις εύτυχισμένον; Τον χαϊδεμένο και υπερήφανο ή τον πτωχό και ταπεινό;
Νά, έκεί ό προεστώς του χωριού που ήταν σαν βαρέλι κι έδιωχνε τους πτωχούς έρημίτες κι όλοι τον δυσφημούσαν σαν νάταν βόϊδι.
Καί νά, στην κοιλάδα είναι το κρανίο ενός πτωχού ασκητού που έμεινε άγνωστος στην σπηλιά γυμνός, ήσυχος και πεινασμένος.
Τί νομίζεις τώρα για την δόξα αύτών που έπλούτισαν στην Βασάν. Ιδού μόνο τι άπομένει άπό την ανθρώπινη δυστυχία!
Β’. Φθόνος
Άπό τον μισητό φθόνο, έάν βλέπης ότι πολεμήσαι, μάθε ότι αύτό το πάθος είναι δυσκολοθεράπευτο.
«Ολα τα άλλα πάθη είναι έκ φύσεως άνθρώπινα και όταν διαπράττονται νομίζεις ότι σε γλυκαίνουν.
Στόν φθόνο άντιθέτως αισθάνεσαι ότι είσαι σαν το δηλητήριο διότι στην καρδιά σου φωλεύει το άκοίμητο σκουλήκι.
Τό πάθος του φθόνου είναι έργο διαβολικό που δεν σ’ αφήνει να είρηνεύσης, όταν βλέπης άλλους να προοδεύουν.
Μήν άφήνεις να κουφοβράζη το κακό άνεξομολόγητο μήπως και τυχόν χαθή το καλό έμπόρευμα της άρετής.
Γ'. Φιλαργυρία
«Οταν συλλαμβάνεσαι στην παγίδα της άχόρταστης φιλαργυρίας να την βλέπης σαν μιά πληγή κατά τους πνευματικούς πατέρας.
«Οντας συνήθεια άφανής (μυστική), είναι δύσκολο να γίνη άντιληπτή και πολλούς ύποδουλωμένους στο χρήμα τους κατέστρεψε.
Δ'. Πορνεία
Στήν ήδονή της άκολασίας, έάν είσαι συνηθισμένος, έλα νοητώς, ταλαίπωρε, μέχρι την πόρτα του Δαβίδ.
Νά φαντάζεσαι ότι εκεί την έσχάτη ημέρα ό φοβερός θρόνος της Κρίσεως θα τεθή για εμάς.
Πώς θα ύποφέρης την οργή του Δικαίου Κριτού! Πως θα περάσης τον ποταμό, που τρέχει με πύρινη φλόγα!
Ε'. Γαστριμαργία
Έάν έχης αναισθησία στην άχόρταστη κοιλιά σου, έλα μυστικά μέχρι τον Γολγοθά δίπλα στον Σταυρό του Χριστού!
Ιδού, βλέπε, ψυχή μου, τον βράχο πως σχίσθηκε στην θέα της σταυρώσεως του ανεκτίμητου Θησαυρού.
Έάν μυστικά πηγαίνης συχνά με τον λογισμό σου στον Γολγοθά, θα κερδίζης άπό εγκράτεια ταπεινούμενος νοερά.
ΣΤ'. Άκηδία
Έάν το πνεύμα της άκηδίας βλέπης ότι σε κυριεύει, σκέψου την ώρα του θανάτου και τις άσβεστες φλόγες.
Ζ'. ‘Οργή
Ψυχή, που έχεις την οργή και εύκολα ερεθίζεσαι άπό τρεις μακαρισμούς ταλαίπωρη στερείσαι!
Δέν θα κληρονομήσης τον κόσμο της άνω μακαριότητος, που άνήκει στους πράους, όπως είπε ό Κύριος.
«Ελα, φύσις ώργισμένη για να δής τον πράο Αμνό, πως κρεμάσθηκε στον Σταυρό, ύπομένοντας τα πάντα για μας..
Λοιπόν να υποδέχεσαι τους άνθρώπους με πραότητα για να κληρονομήσης τον κόσμο των πραέων αιωνίως. Αμήν.
Από το βιβλίο: «Ό Βίος και τα ποιήματα τον Όσίον Ιωάννου τον Χοζεβίτον 1913-1960»Μετάφρασις: Μον. Δαμασκηνός Γρηγοριάτης – 1984πηγή
Πηγή: https://inpantanassis.blogspot.com/2020/04/blog-post_71.html
Πηγή: