Ο αγιασμένος Γέροντας Βιτάλιος (Sidorenko) της Γεωργίας (1992)
Ο θαυμάσιος αυτός άνθρωπος, πυρπολήθηκε από την αγάπη προς τον Θεό και περισσότερο από όλα προσπαθούσε να υπηρετεί μόνο Εκείνον, στον οποίο έδωσε όλο τον εαυτό του.
Η ταπείνωση ήταν η κυριώτερη αρετή του, την οποία ο πατήρ
Βιτάλιος άκρως απέκτησε, και η αρετή αυτή προκαλούσε θαυμασμό και
έκπληξη στο περιβάλλον του Γέροντα. Γι’ αυτήν μάλλον και εδόθηκε σ’
αυτόν η χάρη του Αγίου Πνεύματος, για την οποία απόδειξη είναι η γεμάτη
αυταπάρνηση αγάπη του προς τον Θεό και τους ανθρώπους…
*****
Μερικά χρόνια πριν αρχίσουν αυτά τα θλιβερά γεγονότα ο πατήρ Βιτάλιος έλεγε:
«Θα χυθεί πολύ αίμα πάνω στη γη, άνθρωποι θα σκοτώνουν ο ένας τον άλλον, θα υποφέρουν από την πείνα. Μην πετάτε τα απομεινάρια των φαγητών γιατί τότε θα χαίρεστε και γι’ αυτά…
Άνθρωποι θα προσπαθήσουν να βρουν καταφύγιο σε άλλες χώρες…
Ας γνωρίσει ό καθένας τον εαυτό τον και τότε θα καταλάβουμε ότι για τα δεινά του κόσμου φταίει ό καθένας μας, φταίνε οι αμαρτίες μας»….
Φεύγοντας ο πατήρ Βιτάλιος δεν άφησε καμία υλική κληρονομιά. Όμως άφησε κάτι παραπάνω, μας άφησε την αγάπη του. Αυτή η αγάπη ζει τώρα στις καρδιές των ανθρώπων.Σ’ ένα πασχαλινό γράμμα του έγραψε τα έξης που θα θεωρηθούν ως παρακαταθήκη του:
«Να αγαπήσουμε τον πλησίον και Θα αγαπήσουμε τον Χριστό. Να αγαπήσουμε αυτούς που μας προσβάλλουν, τους εχθρούς μας και θα μας ανοίξουν οι πύλες της χαράς και ο Αναστημένος Χριστός θα ανταμώσει την ψυχή μας που έχει αναστηθεί στην αγάπη. Να, αυτό είναι! Μόνο αυτά τα λίγα περιμένει από μας ό Κύριος! Εδώ είναι ό παράδεισος! Εδώ είναι ή Ανάσταση! Να αγαπήσουμε την αγάπη και θα ζήσουμε εν Χριστώ, που αναστήθηκε μετά από το Πάθος και το θάνατο που υπέφερε από αγάπη για μας!»
«Όλους να αγαπάς, όλους να έχεις σαν άγιους, να κατακρίνεις τον εαυτό σου και με δάκρυα να εργάζεσαι το θέλημα του Κυρίου μας»
, έγραψε σε κάποιον ο Γέροντας. Εκοιμήθη την 1η Δεκεμβρίου 1992.
Όλοι οι άγιοι πέρασαν πολλές θλίψεις και στερήσεις, δρόμο γεμάτο αγκάθια, πίκρες και δοκιμασίες.
Μάλλον αυτός ο δρόμος είναι σωτηριώδης και όλα τα βάσανα της ζωής μας είναι μαθήματα για την καλλιέργεια του πνεύματός μας.
Αυτό το δρόμο των στερήσεων και των θλίψεων πέρασε και ο Γέροντάς μας. Δοκιμάσθηκε, καθαρίσθηκε, έλαβε την μισθαποδοσία των αγώνων του εις δόξαν της Αγίας Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος! *Απόσπασμα από το κείμενο
Ο γέροντας Βιτάλιος, Βίος-Αγώνες και Χαρίσματα (Μετάφραση από τα ρωσικά Αντώνιος Ντανίλιν), εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη, Θεσσαλονίκη 2008
πηγή: iconandlight
Πηγή: simeiakairwn.wordpress.com
*****
Μερικά χρόνια πριν αρχίσουν αυτά τα θλιβερά γεγονότα ο πατήρ Βιτάλιος έλεγε:
«Θα χυθεί πολύ αίμα πάνω στη γη, άνθρωποι θα σκοτώνουν ο ένας τον άλλον, θα υποφέρουν από την πείνα. Μην πετάτε τα απομεινάρια των φαγητών γιατί τότε θα χαίρεστε και γι’ αυτά…
Άνθρωποι θα προσπαθήσουν να βρουν καταφύγιο σε άλλες χώρες…
Ας γνωρίσει ό καθένας τον εαυτό τον και τότε θα καταλάβουμε ότι για τα δεινά του κόσμου φταίει ό καθένας μας, φταίνε οι αμαρτίες μας»….
Φεύγοντας ο πατήρ Βιτάλιος δεν άφησε καμία υλική κληρονομιά. Όμως άφησε κάτι παραπάνω, μας άφησε την αγάπη του. Αυτή η αγάπη ζει τώρα στις καρδιές των ανθρώπων.Σ’ ένα πασχαλινό γράμμα του έγραψε τα έξης που θα θεωρηθούν ως παρακαταθήκη του:
«Να αγαπήσουμε τον πλησίον και Θα αγαπήσουμε τον Χριστό. Να αγαπήσουμε αυτούς που μας προσβάλλουν, τους εχθρούς μας και θα μας ανοίξουν οι πύλες της χαράς και ο Αναστημένος Χριστός θα ανταμώσει την ψυχή μας που έχει αναστηθεί στην αγάπη. Να, αυτό είναι! Μόνο αυτά τα λίγα περιμένει από μας ό Κύριος! Εδώ είναι ό παράδεισος! Εδώ είναι ή Ανάσταση! Να αγαπήσουμε την αγάπη και θα ζήσουμε εν Χριστώ, που αναστήθηκε μετά από το Πάθος και το θάνατο που υπέφερε από αγάπη για μας!»
«Όλους να αγαπάς, όλους να έχεις σαν άγιους, να κατακρίνεις τον εαυτό σου και με δάκρυα να εργάζεσαι το θέλημα του Κυρίου μας»
, έγραψε σε κάποιον ο Γέροντας. Εκοιμήθη την 1η Δεκεμβρίου 1992.
Όλοι οι άγιοι πέρασαν πολλές θλίψεις και στερήσεις, δρόμο γεμάτο αγκάθια, πίκρες και δοκιμασίες.
Μάλλον αυτός ο δρόμος είναι σωτηριώδης και όλα τα βάσανα της ζωής μας είναι μαθήματα για την καλλιέργεια του πνεύματός μας.
Αυτό το δρόμο των στερήσεων και των θλίψεων πέρασε και ο Γέροντάς μας. Δοκιμάσθηκε, καθαρίσθηκε, έλαβε την μισθαποδοσία των αγώνων του εις δόξαν της Αγίας Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος! *Απόσπασμα από το κείμενο
Ο γέροντας Βιτάλιος, Βίος-Αγώνες και Χαρίσματα (Μετάφραση από τα ρωσικά Αντώνιος Ντανίλιν), εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη, Θεσσαλονίκη 2008
πηγή: iconandlight
Πηγή: simeiakairwn.wordpress.com